FanFic.nl

Start all over

Hoofdstuk 32, Student issues

Na het eten duik ik nog even met mijn neus de boeken in voor de volgende dag. De laatste week normale school. De laatste week voor de examens. Ik ben nu al doodzenuwachtig. Deze week is de laatste dat we vragen kunnen stellen. Dus ik zoek nog uit wat ik allemaal nog wil weten. Het ergste vrees ik voor wiskunde. Mijn zwakste punt. Strify blijft maar volhouden dat het goed komt. Ik denk dat hij wel gelijk heeft maar toch. Straks verpruts ik alles en blijf ik alleen achter. Wil niet nog een jaar langer op SCHOOl zitten! Als ik eindelijk denk dat ik alles heb gehad, duik ik nog even achter de TV en ga dan lekker mijn bedje in.
De laatste week verloopt vol stress. Ik probeer zo veel mogelijk in een keer in mijn hoofd de heien en ben er al mijn tijd aan kwijt. En daar kan ik heel slecht tegen. Gelukkig heeft mijn moeder allemaal lekkers in geslagen en kan zo even vooruit. Ik zie de andere buiten school om niet. Helemaal niet. Zelfs in het weekeind zien Strify en ik elkaar niet. Bellen.. 1x gedaan. Ik weet zeker dat hij ook in de stress zit. Ook al laat hij dat niet merken. Hij leer altijd braaf, is niet zo gedreven als ik. Maar ik weet zeker dat hij zich nu ook 3 slagen in de ronden aan het leren is. De rest trouwens ook. Ook al zou je dat niet zo snel van ze verwachten. Ik heb haast geen tijd om Strify ook maar te missen. Nee, da’s niet waar. Ik mis hem heel erg. Ik moet moeite doen om dat in een hoekje te stoppen en verder te gaan met mijn hoofd vol stampen.
Maandag, de wekker gaat. Ik druk mijn hoofd in het kussen en slaak een kreet. Zenuwen gieren door mijn maag. En daar gaan we dan. Ik geef de wekker een klap en rol uit mijn bedje, trek een warme badjas aan en strompel slaapdronken naar de keuken. Ik ben voor de 2e pauze weer klaar, dus ik hoef gelukkig geen brood te smeren. En het eerste uur ook nog eens vrij. Ik prop snel wat brood naar binnen en haast me weer naar boven om me klaar te maken. Voor het eerst laat ik mijn laptop zelfs uit. Ik doe razendsnel mijn haren en make-up om nog snel in de boeken te kunnen duiken. Doe ik normaal ook nooit. Het werkt bij mij ook niet om dat ’s ochtends nog te gaan doen. Maar nu doe ik het wel. Omdat ik zo bang ben dat ik het verpruts. Ook al weet ik dat ik het wel kan. Ik ben nooit, maar dan ook echt bijna nooit zenuwachtig voor toetsen. Maar HALLOOO dit zijn examens! Ik moet moeite doen om niet vol in de gigastress te schieten. Waar ik eigenlijk al half in zit. Ik blijf zo lang mogelijk lezen, totdat ik echt weg moet. Ik schiet in mijn jas. Mijn moeder zegt nog van alles tegen me maar dat dringt niet echt tot me door. Ik race naar school, dump mijn fiets in het hok en snel naar binnen. Bij de kluisjes staat de rest al klaar. ‘’Hoe laat is het?!’’ Vraag ik snel. ‘’Ho ho!’’ Grinnikt Strify terwijl hij me in zijn armen sluit. ‘’Niet zo gestrest, het komt allemaal goed. Echtwaar. Ik, nee wij allemaal weten dat je het kunt. En dat weet je zelf ook.’’ Fluistert hij geruststellend in mijn oor. ‘’Jahaaa weetik! Jij doet nou wel zo, zo.. chill! Maar ik weet ook heus wel dat je dat niet bent. ‘’Klopt.’’ Grinnikt hij. ‘’Maar ik doe nou ook weer niet zoooo gestrest als jij!’’ Lacht hij. ‘’Nouhoouuu! Sorry hoor.’’ Zeg ik terwijl ik naar mijn kluisje stuiter. Ik steek me sleuteltje er in en prop me jas er in. Als we allemaal klaar zijn lopen we naar het lokaal waar we moeten zijn. Voor de deur van de gymzaal vis ik mijn aantekeningen blaadje uit mijn tas. Meteen staat de rest ook over het blaadje heen gebogen. Behalve Strify dan. Langzaam maar zeker verzamelen er zich meer mensen voor de deur. Stuk voor stuk met hun neuzen in de boeken. Totdat de deur open word gedaan en we allemaal een plekje moeten zoeken. De tafels staan gigantisch ver uit elkaar. Spieken wordt het dus niet..Helaas. Welke mafkees heeft er verzonnen dat we wiskunde als eerst hebben? Oftewel: mijn grootste nachtmerrie. Blaadjes en toetsen liggen al klaar. Dus iedereen gaat muisstil zitten en aan de slag. De eerst paar vragen gaan nog wel, maar dan op eens snap ik er steeds minder van. En als dat bij mij op een toets gebeurt, raak ik in de stress. En nu al helemaal. Steeds meer vragen moet ik overslaan, of mijn hoofd over breken. Ik wil het uitgillen en alle blaadjes van mijn tafel vegen en op de grond pleuren. Strify’s blik en de mijne kruisen even. Die goddelijke blik geeft me weer de kracht om door te gaan. Ik neem een paar minuten voor me zelf om weer rustig te worden en ga verder met de vragen die ik niet weet. Als ik die allemaal heb gehad begin ik weer van voor af aan. Als we nog maar een kwartier hebben meld de lerares dat nog even zo fijn. En daar kan ik niet tegen. Paniek, haast, help! Ik zoek naar een vraag waarvan ik weet dat hij moet lukken. Maar tegen de tijd dat de zoemer gaat, heb ik nog te veel naar mijn zin niet ingevuld. We moeten wachten totdat alle blaadjes zijn opgehaald, dan pas mogen we weg. ‘’Ging zeker niet zo goed he?’’ Vraagt Romeo die mijn sjaggo hoofd heeft gezien. ‘’Nee.’’ Brom ik. ‘’Ik heb er te veel niet ingevuld naar mijn zin.’’ Mompel ik pissig. ‘’Oooowww ik moet een voldoende hebben!’’ Piep ik. Romeo slaat een arm om me heen. ‘’Ajo, van een stel niet ingevulde vragen krijg je niet meteen een onvoldoende hoor. Het komt wel goed jo.’’ Romeo’s woorden peppen me weer een beetje op.
De rest van de week is slopend, voor iedereen. Zodra je uit bent, hop naar huis, kamer in, boeken open en stampen maar. Het andere deel wat me problemen brengt is scheikunde. Al die dingen die je uit je hoofd moet leren. Bah, daar ben ik zo slecht in. Jaartallen kan ik ook niet onthouden en dat soort dingen. Gelukkig heb ik geen geschiedenis. Wel kunstgeschiedenis helaas. Als ons laatste examen voorbij is doen we een rondje polognaise door de hele school. ‘’EINDELIJK!’’ Schreeuw ik. Ik ben zooo blij dat ik er van af ben! Wat een verschrikkelijk slopende rampeweek was dit. Het enige voordeel was dat er veel lekkers in huis was en op school. Maar ik heb de hele week geen tijd gehad om mijn vrienden ook maar een krabbel, tweet, of msn bericht te sturen. Zelfs geen smsje. Wij allemaal. Alle examen mensen. Tenzij ze er niks aan deden natuurlijk. En nu is het dan eindelijk allemaal voorbij! HALLELUJAAAAAA! Ik dans met Strify door de gang.

Reacties:

dreamerangel zei op 18 jan 2011 - 19:17:
wieeeh <3
eindelijk die examens voorbij D

verder bitte?

melding?

<33