FanFic.nl

Tell me why! (jonas brothers)

deel 29: betrapt!

Sascha pov:
Die volgende ochtend werd ik wakker in de armen van Joe. Hij keek me met grote ogen aan. ‘Wat is er?’ Vroeg ik lachend. ‘Niks, je bent mooi’ fluisterde hij zacht. ‘Gaan we klef doen, mr. Jonas?’ Vroeg ik lachend terwijl ik rechtop ging zitten. ‘Is daar wat mis mee dan?’ Hij ging naast me zitten. ‘Nee, helemaal niet’ en ik drukte mijn lippen op zijn lippen. Hij duwde me langzaam achteruit, zodat ik op m’n rug lag. Opeens rammelde m’n buik. Joe liet me los. ‘TIJD VOOR ONTBIJT!’ Riep hij. Ik begon te lachen en Joe liep naar de badkamer om zich op te frissen. ‘Ik ga Jennifer en Nick halen’ riep ik nadat ik aangekleed was. Joe was nog steeds niet klaar. Ik kreeg dan ook aan afwezige ‘oké’ terug. Ik schudde lachend m’n hoofd en sloot de deur achter me.
‘Jen?, Nick?, We gaan ontbijten, gaan jullie...’ ik gooide de deur open. Toen schrok ik. Ik sloeg m’n handen voor m’n ogen en liep de deur weer uit. Ik begon te grinniken om wat ik net zag. Nick die boven op Jennifer lag. Nick had geen shirt aan en hij had ook nog eens zijn tong in haar mond. Gadverdamme, dat had ik dus niet hoeven zien. Zachtjes ging de deur open. Jennifer kwam langzaam naar buiten geschoven. Het was wel grappig om te zien. ‘Luister, sas! Wat je net zag, was niet wat je dacht. Nick kwam uit de douche en voor ik het wist waren we…’ ik stopte haar. ‘Jen, jen. Rustig maar. Ik weet wat ik zag, hoor en ik vertrouw jullie. Ze zuchtte diep. ‘Thanks’ daarna gaf ze me een paniekerig gezicht. ‘Wat?’ Vroeg ik. ‘ Ehm, zou je alsjeblieft niks tegen Joe willen zeggen over wat je net allemaal zag. Nick is z’n kleine broertje en…’ ‘en jij bent als zijn kleine zusje’ zei ik snel voordat ze verder kon gaan. ‘Serieus?’ Ze keek me verbaasd aan voordat ze verder ging. ‘Maar goed, als Joe hier achterkomt, dan is Nick de klos en dat wil ik hem niet aandoen.’ Ik keek haar aan. Ze meende het echt. ‘Jen, ik beloof hierbij plechtig om niks te vertellen aan Joe. Je hebt mijn woord. ‘Dank je’ zei ze voordat ze me een knuffel gaf. ‘Wat is hier aan de hand?’ Hoorde ik plots Joe achter me vragen. Ik keek Jennifer aan. ‘ehm, niks. Gaan we?’ ‘Ja, gaan jullie nog mee?’ Hij keek Jennifer aan. ‘Zij komen zo’ gaf ik antwoord voor Jennifer, die duidelijk niet wist wat ze moest zeggen. Jennifer knikte vlug, liep naar binnen en sloot de deur achter zich. ‘Wat is er met haar? Nick heeft haar toch niks gedaan. Ik deed m’n mond open, maar Joe raasde verder. ‘Oh, ik ga hem vermoorden’ zei hij voor ik hem antwoord kon geven. Hij wou achter Jennifer aan naar binnen lopen. Ik hield hem tegen. ‘Joe, het gaat prima tussen hen, ik zweer het’ zei ik snel ‘het gaat zelfs heel goed.’ Mompelde ik erachteraan. Terugdenkend aan het accident van vanmorgen. Ik probeerde Joe af te leiden, die nog steeds naar de deur liep te staren. ‘Kom je? Ik heb trek’ en ik trok Joe mee naar de lift. Gelukkig begon hij daarna over iets anders.

Tijdsprong- na het ontbijt!

Ik liep over de gang. In m’n eentje. Joe had een druk gesprek met één of andere oude klasgenoot die hij hier tegen het lijf had gelopen. Kevin en Daniëlle waren alweer één of andere activiteit aan het doen. Nick en Jennifer waren niet eens verschenen bij het ontbijt. Vast weer klef aan het doen. Ik liep naar de kamer van Jennifer en Nick. Ik had zin om vandaag de dag met Jennifer door te brengen. We hadden al zolang niks meer met z’n tweeën gedaan, maar voordat ik daar aankwam werd ik aan mijn arm een kamer in gesleurd!

tijdsprong

Joe pov:
Ik had net gedag gezegd tegen Matt. Het was een oud klasgenoot van mij. Ik had hem niet meteen herkend, maar hij mij wel. En dan niet als Joe de superster maar als Joe het klasgenootje. We hadden bijgepraat, over wat er allemaal met ons gebeurd was nadat we van school waren gegaan. Ik zag Sascha halverwege het gesprek gebaren dat ze naar boven ging. Het was inmiddels al een uur later en nu lei pik langzaam richting de lift. Die me naar de goede etage bracht. Toen ik bij de kamer kwam hoorde ik dat Sascha onder de douche staan. Die zou vast zo wel klaar zijn. ik ging op bed liggen en wachtte tot ik de douche hoorde uitgaan. Sascha kwam aangekleed wel naar binnen. Ze schrok en ze zag helemaal bleek. ‘Sas, gaat het wel?’ Ik liep bezorgd op haar af. ‘Huh? Wat? Ja het gaat prima.’ Zei ze wat afwezig. ‘Weet je het zeker?’ Ik geloofde haar niet helemaal. ‘Het gaat prima’ zei ze een beetje bot. ‘Oh, sorry hoor. Dat ik me zorgen om je maak. Ik dacht dat dat mocht als vriendje’ ik wou weglopen. ‘Joe, sorry. Ik ben gewoon een beetje moe. Dat is alles. Ik ga wel even liggen en dan ben ik zo weer de oude.’ ‘Als jij het zegt’ mompelde ik zacht en liep vervolgens de kamer uit. Ik liep richting de kamer van Jennifer en Nick. Voor de zekerheid klopte ik van tevoren. Voor het geval dat ik ze anders zou storen. Jennifer deed de deur open. ‘Joe? Wat doe jij nou hier?’ Vroeg ze een beetje verbaasd. ‘Mag ik vandaag hier rondhangen. Sas die slaapt.’ ‘Tuurlijk, kom binnen’ ik stapte langs haar heen naar binnen. Nick kwam net uit de badkamer lopen. ‘hey, wat doe jij nou hier?’ Vroeg hij net zo verbaasd Jennifer. Hij keek langs me heen naar Jennifer en toen naar mij, wachtend op een antwoord. Ik kan niet tegen ze liegen, ze zouden me gelijk doorhebben. Ze kennen me allebei veel te goed. Mij zat iets dwars en dat gingen ze vanmiddag nog te weten komen, dan kon ik het beter gelijk zeggen ‘Sas doet raar tegen me’

Ik keek op de klok. Half 6. het was tijd om te gaan eten. Ik had de hele middag met Jennifer en Nick doorgebracht. We hebben vooral gepraat over van alles en nog wat. ‘Joe, ga je mee?’ Hoorde ik Nick’s stem in m’n gedachten binnenkomen. ‘Ik ga nog effe naar Sascha.’ Jennifer knikte me bemoedigend toe. Toen we naar buiten liepen stond Sascha tegen de muur aan. Ze leek wel ergens bang voor. ‘Oh, ik wou net naar je toe gaan. Wij gaan eten. Ga je mee?’ Vroeg ik twijfelend. Ze knikte voorzichtig en liep vervolgens met Jennifer naar de lift. Ik en Nick liepen er rustig achteraan. ‘Ik weet niet wat er met haar aan de hand is. Vanochtend was ze zo vrolijk en nu is zo afstandelijk’ Nick hield me staande. ‘Luister, het is vast niks. Het komt wel goed. Misschien is ze gewoon ongesteld of zo. Praat met haar, dat is het enige wat ik je kan aanraden.’ Ik knikte. ‘Thanks, voor m’n jongere broertje ben je aardig verstandig’ ‘weet ik’ zei hij vastbesloten en lachend liepen we verder. Toen we met z’n allen in het restaurant aankwamen keek Sascha angstig om haar heen. Ik zal vanavond nog met haar praten.
We zaten net aan het hoofdmenu, toen Sascha opeens begon te huilen. ‘Sas, wat is er?’ ik legde en hand op haar schouder. ‘BLIJF VAN ME AF!’ Schreeuwde. Boos stond ze op en rende het restaurant uit. Ik wou opstaan en achter haar aangaan. Maar Jennifer was me voor. ‘Laat mij maar even’ ik twijfelde en knikte vervolgens. Het waren beste vriendinnen. Misschien liet ze aan haar meer los. ‘oké’ ik stond op het punt te gaan huilen. Jennifer pakte m’n handen. ‘Joe, ik zorg ervoor dat ik de oude Sascha terugkrijg’ ze kneep even bemoedigend in m’n handen, liet me vervolgens los, gaf Nick nog een kus en liep vervolgens het restaurant uit op zoek naar Sascha. De tranen brandde nu vel achter m’n ogen. Het hele restaurant keek ons aan. ‘HEB IK WAT VAN JULLIE AAN?’ Schreeuwde ik kwaad. Ik wou weglopen maar Nick hield me tegen. ‘Nick, ga weg’ zei ik kwaad tegen hem. ‘Nee’. Hij pakte me vast en hield me stevig vast. Ik begon hem te slaan en te schoppen. ‘Laat me los, laat me los’ begon ik te gillen. Maar hij bleef me vast houden. Ik gaf op en huilde uit op de schouder van m’n kleine broer. Hopend dat ik snel de oude Sascha terug zou krijgen. Mijn oude Sascha.

Reacties:

SusieSimon zei op 18 jan 2011 - 16:03:
OOOOOO.... Nu wil ik weten wat er met Sascha aan de hand is! Dus snel verder jij!
Mag ik weer een melding?
xxx