FanFic.nl

My dead heart is not as dead as they think. [+the Cullens]

Chapter 1

Op een kilometer afstand hoor ik het getrippel van twee herten. Ik ren er naartoe, maar ga steeds langzamer, anders kunnen ze me horen. Ik sluip dichterbij en gluur door de struiken heen. Een moederhert met haar kleintje staan te drinken uit een regenplas. Ik besluit voor het moederhert te gaan, zij had immers meer bloed in zich. Ik ga in de aanvalshouding staan en schiet uit mijn schuilplaats. Het dier had geen schijn van kans. Nadat ik klaar ben draai ik me om. Tot mijn verbazing staat het kleine hertje daar en kijkt me met grote ogen aan. Het arme ding wil niet weggaan bij zijn moeder. Ik, een softie als ik ben, krijg meteen medelijden met hem. ‘Sorry kleintje’, zeg ik voordat ik me omdraai en naar mijn huis ren.

Als ik thuis ben kijk ik op de klok. Shit, het is al best laat. Boven hoor ik Rudolf al stommelen. Over drie kwartier zou hij vertrekken naar onze plaatselijke kerk. Hij is daar begeleider van het koor. Het lijkt me hartstikke saai, maar als hij er blij van wordt. Ik ren naar boven en groet ondertussen Rudolf, die de trap af komt. Ik doe snel andere kleren aan en werk mijn make-up bij. Niet meer dan mascara en eyeliner. Ik ben net mijn haar aan het doen, als mijn mobiel gaat. ‘Met Arya’, zeg ik. ‘O my god Arya je raadt nooit wie er toenet langs mijn huis fietste toen ik uit het raam keek!’, roept mijn beste vriendin Laura te hyper. ‘Je moeder’, zeg ik verveeld. ‘Nee’, lachte ze, ‘Darren.’ Toen was ik niet meer zo verveeld. Darren was onze grootste crush momenteel. Een half jaar geleden zag ik hem toen we allebei moesten nablijven en gelijk BAM. Laura en ik vallen altijd op dezelfde jongens dus zij wilde hem ook. Ik ben geen vrienden met hem. Maar de meeste van mijn vrienden wel. ‘Darren? Hij fietst altijd over dat rode fietspad, niet langs jouw huis’, zeg ik. ‘Ja, maar dat fietspad is nu afgesloten. Dus hij zal nu wel een tijdje langs mijn huis fietsen.’ zegt Laura op een plagerige toon. ‘Kutwijf dat je bent’ zeg ik lachend. ‘Weet ik toch. Maar dude ik ga nu, ik moet nog eten en ben veel te laat.’ zegt ze. ‘Oke zie je zo.’ ‘Tot zo.’ Ik hang op en besluit dat ik maar eens naar school ga. Het Mahler College. Vernoemt naar Gustav Mahler, een Oostenrijkse componist ofzo. Ik vind zijn muziek echt niet mooi. Ik zoek mijn sleutels, vind ze, en pak mijn fiets. Ja mijn fiets. Voor de wet ben ik nog 15 dus ik mag nog niet autorijden. Balen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.