FanFic.nl

Flames

Chapter One

De wind loeit, maar het deert me niet. Mijn natte haren plakken aan mijn gezicht, hals en rug. Maar dat doet me niets. Ik voel de koude niet, mijn vingers en tenen doen geen pijn van de bijtende winter. De sneeuw bedekt alle dingen die ik zou moeten herkennen, maar ik weet dat ik de juiste kant opga.
Ik ben bang. Bang voor zijn reactie. Bang om hem te laten weten dat die verhalen echt waar zijn. Bang om hem bang te maken.
Ik ben al dagen onderweg, maar de vermoeidheid die me al in zijn macht zou moeten hebben, laat eindeloos op zich wachten. De zuurstof die ik inadem, blijkt nutteloos te zijn. Ik heb het niet nodig. Ik voel me zo smerig, alsof ik een wonde ben in deze wereld, een gruwelijke aandoening die uitgeroeid moet worden. Maar mijn overlevingsinstinct is groter, en ik zou er alles aan doen om een juiste manier van bestaan te vinden. Alleen zijn vader kan me daarmee helpen, als hij tenminste weet dat hij me al die jaren informatie heeft gegeven. Wetenschap, legendes die nooit verzonnen zijn. Ik had er beter naar moeten luisteren, dan had ik nu misschien geweten wat ik moet doen.

Het stinkt hier. Ontzettend. Alsof ik de poorten van de hel heb bereikt. En het wordt steeds erger, hoe dichter ik La Push ander, hoe zwaarder de geur wordt. Moeras, modder, en bos, vermengt met iets dat ik niet ken. Het maakt me bang, elke vezel in mijn lichaam smeekt me om te vluchten. Maar ik ga niet luisteren naar mijn lichaam, dat mag niet. Dat zal ik niet doen, al is de verleiding nog zo groot.
Ik voel hoe het bos veranderd om me heen. Overal waar ik ga, verstommen de dieren, versnelt hun hartslag, ruik ik de angst die ze voelen. Wat vreselijk. Ik hou zo van dieren.
Geritsel. Ik verstrak, weet instinctief dat het gevaarlijk is. Ik weet wat het is, de legendes hebben het verteld. Wolven, wolven die mijn soort niet laten leven. Ik ren.
Voor het leven dat ik nooit ofte nimmer heb gewild

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.