Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Please love me, Tom Kaulitz! » The story begins... 001
Please love me, Tom Kaulitz!
The story begins... 001
Sheryline pov.
'Klaar' Hoor ik de plastische chirurg zeggen toen de masker met verdoving eraf ging. 'Mag ik een spiegel?' 'Tuurlijk' Ik bekijk mijn gezicht. Wauw, Tom Kaulitz kan me deze keer niet laten staan. 'Bedankt, meneer. Geweldig gedaan.' 'Bedankt, maar hoe kom je aan zoveel geld?' 'Dat heb ik je zovaak vertelt, volgens mij 6 keer, dat mijn ouders rijk zijn.' 'En ze laten toe dat jij op 16 jarige leeftijd 7 nieuwe gezichten mag?' 'Ja, meneer. Wat gaat dat u eigenlijk aan? Het zijn mijn ouders en het is mijn leven. Dus ik mag ermee doen wat ik wil. Je hebt je geld gekregen en je werk gedaan, daarom ben je chirurg geworden, toch? Ofniet soms. Om het geld.' 'Zo bot hoeft het niet hoor, je mag gaan.' 'Bedankt voor mijn mooie gezicht, daaag!'
Tom pov.
'Bill, heb je de ware al gevonden?' 'Nee, ik ben nog hard opzoek' 'Als jij telkens onenightstands had zoals ik, had je de ware gevonden. Ze komen niet vanzelf naar je toe.' 'Dat weet ik Tom.' Ik zit in de tourbus opweg naar Nederland. 10 min later zie ik 'Welkom in Nederland' staan op een bord. 'Wat staat daar denk je?' vraag ik aan Bill. 'Ik denk welkom in Nederland.' Antwoordde Gustav. 'Dat is duidelijk te zien, Tom' zei Bill.
We zijn al bij een hotel in Nederland, 5 sterren. Wauw. David checkt in voor ons en we lopen ieder naar onze eigen kamers. Ik keek net tv toen er geklopt werd. 'Wie is daar?' 'Piccolo, ik kom uw koffers brengen.' 'Oke' Ik loop naar de deur en doe het open. 'Mag ik nog uw handtekening voor mijn zusje? Ze is een enorme fan van u.' 'Geen probleem, maar alleen omdat je mijn koffers voor me hebt gebracht.' Ik zet een krabbeltje op het papier die hij bij zich had en mijn pen. 'Dankuwel' 'Geen dank' antwoordde ik. 'Dag meneer, fijne dag nog.' Waarop de piccolo wegliep.
Reacties?
snel weer verder
love it
melding??