FanFic.nl

My life with Alec

My life with Alec (6)

Ik ging de stad in. Ik zag dat er nog een bloemenwinkeltje open was. Ik ging naar binnen. Achter de kassa stond een oude vrouw met een heel vriendelijk gezicht. “Kan ik je helpen?”� “Ik wil 5 rozen.”� Zei ik. Ze pakte vijf rozen en deed er papier om. Ik had afgerekend en ging terug naar buiten. Het was niet zo druk op straat. Ik wandelde richting het kerkhof. “Wat doet deze mooie dame nog zo laat alleen buiten?”� hoorde ik een prachtige stem achter me. Die stem herkende ik uit duizend. Ik draaide me om. “Alec.”� “Hallo, Amanda. Waar ga je met die prachtige bloemen naar toe?”� “Deze zijn voor mijn ouders. Ik ga ze op hun graf zetten.”� “Waarom? Je ouders hebben jou toch slecht behandeld.”� “Dat is waar, maar ze blijven mijn ouders, ookal hebben ze me slecht behandeld.”� “Ik ben trots op je.”� “Waarom?”� “Andere mensen zouden dit nooit doen. Ze hebben jou slecht behandeld maar je vergeeft ze, ookal zijn ze er niet meer.”� “Als je wil, mag je mee wandelen tot het kerkhof.”� “Dat doe ik met genoegen.”� Hij stak zijn arm uit. Ik greep hem vast. Ik was een echte bof kont. Met zo’n mooie jongen op stap gaan. “Aan wat ben je aan het denken?”� “Ik ben aan het denken over dat je een mooie jongen bent en dat ik nog al geluk heb dat ik een mooie en leuke jongen heb leren kennen.”� “Nee, ik heb geluk dat ik zo iemand als jou heb leren kennen.”� Zei hij. Ik begon te blozen. “Je laat me blozen.”� “Is dat dan erg?”� “Dat ik het niet weet.”� “Ik vind het heel schattig.”� “Nu doe je het weer.”� “Wat doe ik weer?”� “Je laat me blozen.”� “Is het erg dat ik jou laat blozen?”� Ik deed alsof ik nadacht. “Nee.”� Zei ik lachend. Alec trok me tegen zich aan. “Ik heb je enorm graag, Amanda.”� “Ik heb jou ook graag, Alec.”� We waren op het kerkhof aan gekomen. Na een tijdje waren we bij het graf van mijn ouders. Ik legde de rozen op het graf. Ik kreeg het even moeilijk. Alec had het door en greep me vast. “Gaat het, Amanda?”� “Ja, het gaat.”� “Ik ben bij je en blijf zolang je zelf wil bij je.”� Ik greep Alec rond zijn middel vast. “Alec, je bent de liefste jongen die ik ken. Je bent echt lief tegen me.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.