FanFic.nl

Death Loves you _Embry Call_

one; my duty for this year:

Dit is de tijd van mijn leven. Ik verbleef in een shiek hotel dat werd betaald door mijn meester. Mijn tas had ik uitgepakt en mijn kleren hingen in een inloopkast. Ik zou hier een jaar moeten verblijven om mijn taak goed te moeten uitvoeren. Ik mocht geen fouten maken, dat was niet echt bevorderend voor mijn status en zeker niet voor mijn leven.
Ik wist niet of ik dit zou overleven maar het moest te doen zijn. Elke keer weer een nieuwe opdracht, daar bestond mijn leven uit. Nu moest ik de Cullens vermoorden. Ik had speciale wapens en technieken en ik wist precies hoe ik dit ging aanpakken. Ik had het allemaal zelf uitgekiend en ik was er trots op, mijn meester zou ook trots op me zijn als ik hem vermaakte achteraf met één van mijn verhalen. Mijn broer werd gestuurd naar China en hij mocht fijn een paleis uitmoorden. Je denkt vast dat hij al is opgepakt, maar nee. Hij doet het zo slim dat de mensen denken dat het ofwel zelfmoord was ofwel een epidemie. Mijn slim broertje toch.
Er klopte iemand op mijn deur. 'Ja?'
Een meisje met zwart krullend haar en een arrogant gezicht kwam binnen. Mijn stagaire. Chretiènne. Frans, arrogant, onsterfelijk. Net wat ik nodig had. 17 jaar en onuitstaanbaar. Maar in dit wereldje kon je geen vrienden hebben, ze waren allemaal onuitstaanbaar en daar moet ik mezelf ook toe rekenen. Maar goed, mijn familie was rijk en daar hadden mijn broer en ik wel voor gezorgd. En niet mijn stomme zus die zich nog rekende tot de mensen. Ze had zich een andere naam gegeven en gevlugd naar één of ander ver land. Ik noem haar geen familie meer. Voor mij bestaat ze niet meer. Moest ik haar ooit tegen komen dan zou ik haar zeker vermoorden, zonder enige spijt. Uitschot is het. Mensen, pf. Ze was dan wel onsterfelijk maar nog steeds heel menselijk aan haar emoties te zien. Hatelijk gewoon.
Ik zat met Chretiènne de plannen voor te bereiden en ze klaktte de hele tijd met haar tong en zat met haar hakken op de grond te tikken tot ik er gek van werd. Ik hield me in en was blij dat ze weg ging rond half 9 's avonds. Te laat naar mijn goesting. Ik kon haar niet vermoorden omdat ze was gestuurd door mijn meester. Devil. Ik was gebonden aan hem door mijn familie. Iedereen die voor hem werkte hield van hem. Hij had ze allemaal rond zijn vinger gewonden maar dat lukte niet bij mij en ik was zijn kroonjuweeltje. Death. Nou ja, ik zou toch nooit met hem zoenen. Te oud en zeker te lelijk. Maar nog steeds mijn geldkraan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.