Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Pas toen begreep ik... {SA} » Pas toen begreep ik...
Pas toen begreep ik... {SA}
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
14 nov 2009 - 12:57
Aantal woorden:
107
Aantal reacties:
8
Aantal keer gelezen:
459
Pas toen begreep ik...
Pas toen begreep ik het... Pas toen ik 'Ik houd van je, Bill' fluisterde en een stroom van gekleurde bellen de kamer in blies, begreep ik wat deze liefde eigenlijk was.
Want het was niet meer dan een bel; een ogenblik prachtig, maar daarna niets meer dan een vergeten moment van vreugde, een nietsbetekenende herinnering. Die de seconde daarna weer vervangen zou worden door een ander.
Als ik nu naar de zeepspetters op de grond kijk, snap ik niet waarom zij mij ooit zo boeiden.
Want pas nu begrijp ik dat liefde net zo is als het leven; vluchtig, prachtig, pijnlijk, en daarna niets meer.
Niets meer dan een verloren herinnering...
Einde
Reacties:
Moiitjx33 zei op 22 okt 2009 - 16:38:
Oke, een reactie met meer... inhoud: (^^)
Het is inderdaad verschrikkelijk... kort laat me zeggen, maar lengte maakt eigenlijk niet uit, elk woord heeft zovele betekenissen, dus wat dat betreft is er totaal geen probleem ^^
Maar de manier waarmee je de liefde als een verloren herinnering vergeleikt, raakt me echt...
Heel mooi ^^
Oke, een reactie met meer... inhoud: (^^)
Het is inderdaad verschrikkelijk... kort laat me zeggen, maar lengte maakt eigenlijk niet uit, elk woord heeft zovele betekenissen, dus wat dat betreft is er totaal geen probleem ^^
Maar de manier waarmee je de liefde als een verloren herinnering vergeleikt, raakt me echt...
Heel mooi ^^
Mijn eerste reactie: oÃâ
---
Mijn tweede reactie: Oh mijn god.
Dit is kort (107 woorden) maar je vertelt eigenlijk zo veel.
(Dit heeft al ongeveer iedereen gezegd maar ik zeg het toch nog maar eens een keer
Ik vind je vergelijking heel mooi, ik heb het zelf nog nooit zo bekeken.
Een compliment doet goed, zelfs als het gelogen is. (Maar het is niet gelogen, even voor de duidelijkheid.)
Maar met complimenten koop je niets. Dus ga ik je ook wat kritiek geven. (Als je wilt dat ik mijn bek houdt, zeg je het maar gewoon)
Je maakt af en toe een grammaticale fout. Daar worden vaker fouten tegen gemaakt, zelfs door de besten, dus trek je daar niet al te veel van aan.
Maar ik heb ze hieronder even gezet.
'Ik houd van je, Bill'
Als ik nu naar de zeepspetters op de grond kijk, snap ik niet waarom zij mij ooit zo boeiden.
Want pas nu begrijp ik dat liefde net zo is als het leven; vluchtig, prachtig, pijnlijk, en daarna niets meer.
Eigenlijk zijn het maar kleine foutjes, maar dit zijn de kleine dingen die het doen hé.
Ik hoop dat je me nu niet vervloekt, of dat je me het ergste toewenst.
Ik probeer te helpen.
Maar je inhoud en je verwoording, je vergelijking, het was echt allemaal supermooi!