FanFic.nl

My dead heart is not as dead as they think. [+the Cullens]

Chapter 8

Renesmee.


Ik stap uit de gele Porsche en kijk naar het grote huis. Het is best ouderwets, maar ik vind het wel mooi. Het ligt in het bos, net als ons huis in Forks.
‘Beter dat we er zijn,’ hoor ik Jacob achter me zeggen. ‘Ik heb enorme honger.’
‘Dat is dan jammer voor je, want we hebben nog geen eten in huis,’ zeg ik glimlachend.
‘Heb jij dan geen honger?’ vraagt hij.
‘Nee.’ Ik heb vannacht nog gejaagd met de anderen. Ik had een mooi groot hert gevangen. Ik vind het niet erg om te jagen, maar ik geef de voorkeur aan mensen voedsel. Ik bedoel, een groot stuk chocola is toch veel lekkerder dan wat bloed?
‘Ik ga wel alvast boodschappen doen,’ zegt Esme liefdevol. Jacob kijkt haar dankbaar aan.
Ondertussen heeft Carlisle al de deur open gemaakt en de andere zijn al in het huis. Ik ren snel naar binnen. De muren zij net geschilderd en er staan een paar meubels in het huis. Als het goed is komt er zo een vrachtwagen met de overige meubels. Als ik de woonkamer heb gezien ga ik naar boven. Al de stelletjes hebben een eigen kamer, en ik en Jacob hebben een kamer voor onszelf. Ik doe de eerste deur open die ik tegenkom en zie Edward en Bella hun spullen neerzetten. Ik ben nu onderhand wel gewend om mijn ouders Edward en Bella te noemen in plaats van pap en mam. Vroeger deed ik dat wel, maar ik moest dat afleren omdat ik ook gewoon naar school moet en daar mag ik me niet verspreken. Ik kijk de kamer rond. De muren zijn beige en er staat een groot bed in de hoek. Waarom een bed? Ze slapen niet eens... Right. Ik snap het al. Iewl.
Bella kijkt op en glimlacht naar me.
‘Jouw kamer is op het einde van de gang, tegenover die van Jacob,’ zegt ze.
‘Oke.’ Ik loop verder door de gang en kijk ondertussen in de kamers van de anderen. In alle kamers staat een bed. Ik hoop niet dat ik vannacht niet kan slapen omdat iedereen het nieuwe huis ‘in moet wijden’. Ik doe de deur van mijn kamer open en kijk rond. Het is best groot. Er staat onder andere een bed, bureau, en kledingkast. De kamer is nog een beetje kaal, maar straks komt nog een vent met vrachtwagen. Ik kijk uit het grote raam en zie dat de vent er al is. Carlisle stopt hem een paar briefjes toe -de vent doet deze klus natuurlijk zwart- en ze beginnen met uitladen. Emmett komt ook een handje helpen.
Ik loop weer de gang op en ga naar Jacobs kamer. Hij is druk bezig om zijn bed naar een andere hoek te verplaatsen. Ik grinnik. Hij kijkt op.
‘Hee Nessie,’ zegt hij blij.
‘Boe,’ zeg ik en met een speels lachje loop ik naar het bed en ga erop liggen. ‘Kom op, Dolfje Weerwolfje, je kunt het. Duwen’
‘Ja nu krijg ik dat stomme bed helemaal niet meer van zijn plaats,’ zegt hij nep-geërgerd.
‘Ben ik dan zo zwaar?’ zeg ik met een diep gekwetste stem.
‘Ja,’ zegt hij maar aan zijn knipoog zie ik dat hij het niet meent. ‘Nou, hup, ga eraf.’
Ik blijf op mijn gemak liggen. Hij zucht en duwt het bed verder, met mij erop, totdat het in de andere hoek staat.
‘Goedzo, Jacob, braaf,’ zeg ik. Het is leuk om hem te plagen.
‘Hou je mond, kleintje. Laten we nu maar even helpen met die vrachtwagen uitladen.’
We lopen naar beneden en komen Emmett tegen, die een grote bank draagt.
‘Jasper kan ook wel even helpen,’ zegt hij. ‘Het is best veel.’
‘Waar is Jasper dan?’ vraag ik.
‘Weet ik veel, hij is vast aan het batsen,’ zegt Emmett grijnzend.
Right...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.