FanFic.nl

One Shots

007. Challenge 001.

Challenge:
Er moet een lelijk meisje in voorkomen, en een vampier (maakt niet uit of die al bestaat of niet) en dan ze moet een makeover krijgen, het moet vooral afspelen op school. Miniaal woorden 800, maximaal 1800.

‘Colleen?’ Verbaasd kijk ik op als ik mijn naam hoor. Voor me staat Janet en mijn mond zakt een stukje open als ik zie dat zij het is. Janet is één van de populairste cheerleaders van de school, samen met Mara en Dana. Ze is het soort meisjes dat heel de dag bezig is met haar haar, nagels of jongens en voor zover ik weet heeft ze het met wel élke populaire jongen op school gehad.
Behalve Riley…
Mijn blik glijdt door de kantine op zoek naar hem, en mijn hart maakt een sprongetje als ik hem zie zitten. Hij zit altijd alleen, is ontzettend knap, en ongelooflijk onbereikbaar.
‘Colleen? Hallo, ik heb het tegen je,’ brengt Janet me snauwend ter herinnering.
‘Ja, sorry,’ mompel ik.
‘Kom maar even mee,’ glimlacht ze opeens vriendelijk.
Verbaasd sta ik op en loop met haar mee. Ze brengt me naar een tafel aan de andere kant van de kantine en zorgt dat daar maar vier stoelen staan.
‘Time for girltalk,’ glimlacht ze giechelend.
Ik begin me nu behoorlijk af te vragen wat ik hier precies doe, maar dat wordt me snel duidelijk.
‘Colleen. Jij begint. Wie vind jij nou leuk?’ zegt Janet met brede lach en buigt zich naar me toe.
Een zucht ontsnapt mijn lippen. ‘Riley,’ zeg ik.
Even zie ik de uitdrukking op haar gezicht hard worden en ik realiseer me dat het ook haar nooit gelukt is om Riley voor zich te winnen.
‘Goed. Luister. Wij gaan je helpen om jou te laten opvallen. Vrijdag is het schoolfeest, en dan ga jij er klaar voor zijn,’ glimlacht Janet zelfgenoegzaam.
Ik slik. O help.

Vrijdagmiddag bevind ik me in ronduit het grootste huis dat ik ooit gezien heb. De enorme, witte villa waar Janet woont, staat aan de rand van de stad en heeft uitzicht op het strand met haar witte zand en blauwe golven.
Janet laat me plaatsnemen op een stoel en verdwijnt achter een deur.
‘Ik zal kijken wat ik hier allemaal voor je heb,’ hoor ik haar zeggen en ik kreun nauwelijks hoorbaar. Waarom heb ik hier ook alweer mee ingestemd?
Ze komt de kast uit met een berg kleding in haar handen.
Ze houdt me een kort, zwart geval met een hoop weinig verhullend kant voor.
‘Wat dacht je van deze?’ glimlacht ze breed.
‘Eh… Ik denk niet dat dit zo’n goed idee is Janet,’ merk ik een beetje benauwd op.
Ze kijkt me even aan en vist dan het volgende jurkje uit de stapel.
Uiteindelijk vinden we dan toch het goede jurkje en het goede paar bijpassende hakken.
‘Nu ga ik je uiterlijk onder handen nemen,’ grijnst ze breed en dirigeert me naar een grote spiegel waar een stoel voor staat.
‘Ga daar maar zitten,’ zegt ze en verdwijnt de kamer uit.
Ik probeer mezelf wat rustiger te maken. Het komt goed, houd ik mezelf voor.
Janet komt de kamer weer binnen, ze duwt een karretje met make-up voor zich uit.
‘Neem maar vast afscheid van je huidige look,’ grijnst ze.

Vlak voor het feest duwt ze me een mobieltje in mijn handen.
‘Jij gaat Riley bellen, en dan trek ik snel even mijn jurkje aan,’ grijnst ze en loopt de kamer uit.
Ik sta daar nog verbijsterd naar het mobieltje te staren als ze de kamer weer binnenkomt. Gelijk voel ik een steek van jaloezie door me heen gaan als ik haar weer zie. Waarom ben ik niet zo knap?
‘Heb je ‘m al gebeld?’ vraagt ze.
Ik schud mijn hoofd. ‘Ik durf niet Janet.’
Ze kijkt me met doods gezicht aan. ‘Niet terugkrabbelen nu, anders bel ik ‘m voor je.’
Ik aarzel even en zij pakt het mobieltje al en toetst zijn nummer in.
Met open mond luister ik aandachtig naar hun gesprek.
‘Oké, kom jij haar dan om acht uur ophalen?’ grijnst Janet en steekt haar duim grijnzend naar me op.
‘Oké,’ zegt ze vrolijk en hangt op.
‘Hij komt om acht uur hier,’ grijnst ze en mijn blik vliegt naar de klok.
Dit beloofden de tien langste minuten van mijn leven te worden.

Rileys POV:
Ik zit in de auto op weg naar het huis van Janet. Ze belde me net, met de vraag of ik Colleen me uit kon nemen. Ik schreeuwde ongeveer ja, ze moest eens weten… Elke avond ben ik in haar slaapkamer, luister ernaar hoe ze in haar slaap praat en hoe ze mijn naam noemt… Maar ik kan simpelweg niet bij haar in de buurt komen. Straks doe ik haar nog wat aan… Het nadeel aan een vampier zijn.

Ik stop mijn auto naast de weg en stap uit. De villa is enorm en groot, de brede wit marmeren trap leidt naar een grote witte voordeur die al open gaat nog voor ik de trap op kan lopen.
Dan zie ik Colleen.
Zo ongelooflijk mooi…
Zoals het strakke, korte, rode jurkje om haar slanke lichaam valt en ze lange benen heeft in de hoge, zwarte hakken…
Zoals haar blonde haar nu in grove krullen soepel over haar schouders valt…
En zoals ze onzeker naar me glimlacht, haar lippen donkerrood…
‘Colleen,’ glimlach ik.

Colleens POV:
De avond kan haast nu al haast niet beter, maar bereikt een hoogtepunt als er een slow nummer opstaat en Riley zijn armen om mijn middel slaat.
Ik sla mijn armen om zijn nek en kijk in zijn warme, karamelkleurige ogen.
Zijn huid is ijskoud, maar ik heb het niet koud.
‘Ik hou van je Colleen,’ fluistert Riley.
Even denk ik dat ik droom, maar mijn snel kloppende hart haalt me terug naar de realiteit.
‘Ik ook van jou,’ fluister ik.
‘Je hoort bij mij. Voor altijd,’ zijn gefluisterde woorden betekenen de wereld voor mij.

Reacties: