FanFic.nl

Me and Damon Salvatore

Part 1

Ik sloeg mijn boek terug open en begon te lezen. Het was zalig helemaal alleen thuis te zijn. Stefan en Damon waren gaan jagen. Ik lag helemaal relaxt in de zetel. Ik wou juist in mijn boek beginnen tot dat de bel ging. “Dan ben ik eens alleen thuis, dan laten ze me nog niet met rust.”� Ik stond recht en ging de deur open doen. Het was Elena. Ze zag er wat bang uit. “Elena, wat is er?”� Ze kwam binnen. “Val, ik heb het gevoel dat er iets is in mijn huis. Ik weet niet wat het is maar het maakt me bang.”� Ze ging in de zetel zitten. “Moet ik anders eens gaan zien?”� “Je hoeft het niet te doen, ik vraag het Stefan wel.”� “Die zijn momenteel nog aan het jagen en dat kan nog even duren. Wacht jij hier maar, ik ga eens kijken.”� Zei ik en ik ging naar de kast voor mijn jas te pakken. “Wees wel voorzichtig, ik wil namelijk niet vermoord worden door Damon.”� “Wees gerust. Ik overleef het wel. Pak ondertussen iets om te drinken. Ik ben direct terug.”� Ik sloeg de deur achter me dicht. Daarna stapte ik in de auto. Niet veel later was ik bij Elena’s huis aangekomen. Ik voelde een bovennatuurlijke aanwezigheid. Ik ging naar boven voor naar Elena’s kamer te gaan inspecteren. De aanwezigheid werd harder in haar kamer en ook in die van Jeremy was ze sterk. Ik voelde dat het ding niet gelukkig was met mijn aanwezigheid. Na een paar minuten ging ik terug weg. Niet veel later was ik thuis terug aangekomen. Damon en Stefan waren ook terug. Ik ging naar binnen. Elena zat in de zetel samen met Stefan. “En?”� “Er is duidelijk iets aanwezig. Ik heb een vermoeden dat het een geest is maar ik ben niet zeker. In ieder geval, het is sterk in jou en Jeremy’s kamer. Maar wees maar gerust, het doet jullie niets.”� Zei ik en ik ging in de zetel recht tegenover hun zitten. “Dus Elena is veilig?”� vroeg Stefan. “Ja, laat ik hier sterven als het niet zo is.”� Zei ik. Damon kwam van boven. “Wat hoorde ik over sterven?”� “Niets belangrijk.”� “Niet belangrijk? Jij bent belangrijk voor mij en ik wil niet dat je sterft.”� Zei hij en kwam naast mij zitten. “Wees gerust, je bent nog niet zo snel van me af.”� “Dan is het goed.”� Zei hij en zoende me.

Reacties: