FanFic.nl

~ Lost in Twilight.

~ Chapter 4.1

De rest van de dag ging snel voorbij, als een soort waas waarvan ik me naderhand alleen nog maar het opgeluchte gevoel kon herinneren dat ik had toen ik eindelijk naar huis mocht. Ik liep met een stralend humeur naar de hoofddeur, blij dat ik niet net als sommige anderen tot kwart voor vijf op school zou zitten, en zag toen dat het regende. Natuurlijk was het geen verassing, want volgens de weerman bij dat stomme journaal zou het de hele week beroerd weer blijven, maar toch had ik gehoopt dat het droog zou zijn als ik naar huis zou moeten fietsen. Of tenminste dat het zou miezeren, maar zelfs die wens bleek niet uitgekomen. Mijn blijdschap was als sneeuw voor de zon verdwenen en nors zette ik mijn veel te grote capuchon op die me het zicht zo goed als helemaal benam. Daarna stapte ik de koude nattigheid in en ik voelde hoe de regen al snel op een onverklaarbare wijze een weg naar mijn onderbroek had gevonden. Even rilde ik bij het gevoel, toen greep ik snel mijn fiets, deed hem van het slot en sprong op het glibberige zadel. Hoe eerder ik thuis, en dus uit de regen, zou zijn hoe beter.
Zoals altijd was mijn vader nog niet thuis toen ik de gang binnenliep. Hij zou pas rond zeven uur thuis komen, zich verontschuldigen omdat hij zo laat was, beloven dat het nooit meer zou gebeuren en dan de volgende dag precies hetzelfde doen. Dat was ik gewend van mijn vader, zo was hij nu eenmaal. Het zou totaal overbodig zijn om dus al aan het avondeten te beginnen en daarom ging ik naar boven. Met gretige passen liep ik door mijn kamer, naar mijn eindbestemming. Mijn bed. Ik haalde het boek uit mijn schooltas en liet me op bed zakken. Het zien van de kaft beloofde me gegarandeerd een uur fantaseren over mijn favoriete onderwerp, ver weg van de echte wereld. Ergens wist ik wel dat het niet gezond was wat ik deed, dat wegvluchten en verstoppen niet de juiste optie was, maar het gevoel was gewoon zo machtig dat ik het niet kon weerstaan. Telkens snakte ik naar het gewichtloze gevoel, het probleemloze gevoel dat me omringde als ik wegkroop in het boek. De hele dag kon ik er op school over fantaseren, kon ik met mijn gedachten al in het boek zijn, en als ik dan het boek eenmaal echt opende was het nog beter. Dan overtrof het mijn herinneringen en fantasieën en trok me weer in de geweldige wereld van weerwolven, vampiers en vooral liefde. Liefde die alles kon overwinnen, die bloeide tussen twee zo verschillende wezens. Een verboden liefde die zo zuiver was dat het tot diep in mijn lichaam doorklonk, de woorden als bloed door mijn aderen stroomden en me helemaal overrompelden.
Het scherpe contrast dat mijn leven en het verhaal vormden was bijna te ironisch om te bevatten. Het was haast zielig hoe erg mijn verhaal tegen zou vallen in boekvorm tegenover het Twilight verhaal. Nee, het wí¡s gewoon zielig en als ik het niet deels zelf had veroorzaakt zou ik medelijden met mezelf hebben. De tegenstellingen waren inmens groot, omvatten zo’n beetje ieder deel van mijn saaie bestaan. Toch waren er ook overeenkomsten, hoewel niet zo spannend als gehoopt, maar ze waren er wel. Bijvoorbeeld zijn mijn ouders ook gescheiden, net als die van Bella. En ook ik woonde in een klein ingedut dorpje - al is dat niet iets om trots op te zijn als er geen knappe vampiers rond lopen.
Snel schudde ik de deprimerende gedachten van me af en zette mijn koptelefoon op mijn hoofd. Ik opende vlug mijn boek, voor ik verdrietig kon worden door het besef dat mijn leven vreselijk was. Zoals gewoonlijk hadden mijn ogen binnen tien seconden de juiste woorden gevonden en las ik gretig verder.

Reacties: