Stand Alone's

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Overige » Stand Alone's » ~ Masker

Stand Alone's

Geschreven door:

MorbidMisery

Onderdeel van:

Stand Alone's

Laatst bijgewerkt:

22 jan 2011 - 15:50

Aantal woorden:

314

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

239

~ Masker

Dit is een verhaal dat niet gebaseerd is op de werkelijkheid, maar wat ik toch neer wilde zetten. Veel leesplezier en laat een reactie achter als je wilt. <3

Ze plaatsten de witte roos zorgvuldig tussen haar golvende rode haren en deden nog een laatste beetje poeder over de brug van haar neus. Een plukje haar werd speels over haar schouder gedrapeerd en de jurk rechtgetrokken.
Zijzelf liet het allemaal maar zo. Zonder echt iets te zien staarde ze voor zich uit terwijl de mensen om haar heen krioelden als maden bij een stuk vlees. En zo voelde ze zich ook; als een stuk vlees. Het stuk vlees waar niemand zich zorgen over maakte, maar intussen teerde ze langzaam weg.
Inmiddels waren de visagistes, kapsters en andere medewerkers naar de zijkant van de kamer geweken en gebaarde de fotograaf dat ze naar de set moest gaan.
Met een profesioneel sierlijke stap liep ze richting de miniatuur van New York City, de gebruikelijke glimlach op haar gezicht geplakt. Fotografen en klanten hielden daarvan, had iemand haar ooit toegefluisterd. Een advies waar ze in haar tijd als model nog nooit van had afgeweken. Eenmaal op de set zocht ze een plaats tussen de kleine flatgebouwen. Haar lichaam dwong ze tot een verleidelijke pose en ze verwrong haar gezicht in het zoveelste masker.
Klik. Ze veranderde van been. Klik. Haar linkerhand streelde haar wang. Klik.

De foto die uiteindelijk de cover van een modemagazine sierde was prachtig. De jonge vrouw perfect. Haar felrode haar viel als een waterval over haar schouders, haar lichaam vormde een gracieuze houding en haar ogen straalden enkel kracht uit.
Niemand die haar ingevallen wangen zag, de uitstekende botten bij haar bovenlijf of de onzekerheid en ontevredenheid die haar werkelijk dagenlang bezig hielden. Niemand die haar maag hoorde schreeuwen om eten, haar lijf voelde zweven op het randje van opgeven. Dat waren allemaal haar geheimen, haar wereldje waar niemand iets van mocht weten. En spoedig zou ze die allemaal met zich mee haar graf in nemen.