Hoofdcategorieën
Home » Overige » Stand Alone's » ~ The Fear inside me
Stand Alone's
~ The Fear inside me
Voorzichtig liep ik de trap af, een stapje per keer en met mijn vrije hand steunzoekend bij de vochtige keldermuren. Met de andere omklemde ik de zaklamp die ik in een van de lades in het gangkastje had gevonden.
Mijn handen trilden onwillekeurig. Waar was het einde van die verdomde trap ? Op dat moment raakte mijn voet een harde ondergrond en ik tastte met mijn hand naar een lichtknopje. Waarom was ik hier, het was midden in de nacht. Ik heb het me vast gewoon verbeeld, beet ik mezelf toe, ik had in bed moeten blijven. Verdorie, waar zit die knop nou. Grimmig klemde ik de zaklamp tussen mijn benen en legde mijn andere hand ook op de koele muur. Weer zocht ik de muur af naar een lichtknop, maar nog steeds kon ik het versleten plastic vierkantje niet vinden.
Op dat moment raakten mijn vingertoppen een warme, plakkerige vloeistof en met een ruk trok ik mijn hand terug. Daarmee verloor ik mijn evenwicht en ik viel op mijn kont. De zaklamp hoorde ik ook de grond raken, maar ik wist niet waar hij was. Ik haalde een hand door mijn haar en duwde mezelf overeind. En toen voelde ik het weer. Hetzelfde spul dat mijn vingers net op de muur hadden gevoeld. Mijn adem stokte en ik kroop achteruit, maar de vieze drap leek overal om me heen te zijn. Het viel me nu pas op dat de kelder was gevuld met een roestachtige geur, iets dat nu mijn neusgaten leek open te branden. Waarschijnlijk was een van de verroeste pijpleidingen weer eens gesprongen.
Ik krabbelde recht en probeerde me te oriënteren in de grote ruimte. Het was pikdonker om me heen en ik had geen idee waar ik nu eigenlijk was. Naast de trap stonden dozen, dat herinnerde ik me nog. En een grote kast in de hoek, met daarnaast een aantal verhuisdozen met oude kleren. Voorzichtig schoof ik mijn voet over de grond en deed een stap naar voren. Nog een stap, nu hield ik mijn handen voor me uitgestrekt. Misschien zou ik zo vanzelf wel de muur voelen. Ik schoof weer een voet vooruit en nu voelde ik dat deze ergens tegenaan stootte. Het was niet de muur en ook niet iets anders massiefs. De zaklamp. Snel bukte ik me en pakte het ding op. Even moest ik zoeken naar de knop, maar toen knipte ik het licht aan.
De kelder werd in minder dan een seconde licht en ik moest mijn ogen even dichtknijpen door het plotselinge verschil. Toen ik mijn ogen weer opende liet ik van schrik de zaklamp bijna weer vallen. Voor me, aan een touw vastgebonden aan een van de plafondbalken, hing mijn moeder. Haar gezicht hing levenloos opzij, haar armen waren bedekt met bloed.
Om haar heen lag een hele plas bloed en vol afgrijzen keek ik omlaag. Mijn handen, mijn knieën en de onderkant van mijn nachtjapon. Ik zakte op de grond en gilde het uit.
Reacties:
Het is echt heel goed. Maar 1 ding snap ik niet echt: heeft ze zelfmoord gepleed of is ze vermoord?
Het is alleszins ongelooflijk goed!
Liefs,
Soetkin
Dit is echt een mooi stuk en als ik jou was zou ik er echt mee verder gaan want het is goed geschreven!!