FanFic.nl

Mission Tom Kaulitz

×School

“Ik ga er eens vandoor!” Ik geef mijn moeder een vlugge kus op de wang en sprint dan de gang op om mijn zwarte Allstars aan te trekken. Eenmaal aangetrokken kijk ik nog even snel in de spiegel naast de kapstok om mijn tanden te bekijken of ik goed alles gepoetst heb. Mijn moeder wenst me nog een fijne dag en sluit dan de deur achter me.
“Shit!” Snel open ik de deur weer en gris mijn zwarte schoudertas van de grond.
“Wat is er liefje?!” roept mams vanuit de keuken.
“Niets, was mijn tas vergeten, baai!” Ik sluit weer de deur voordat mijn moeder wat kan zeggen en heb mijn fiets er alweer bij gesleurd.
Mijn vrolijke uitstraling ebt gelijk weg hoe meer de school opdoemt. Haat aan school! Ik zet de fiets in de stalling en slof richting het gebouw toe. Voordat ik naar binnen loop, trek ik mijn capuchon nog wat meer over mijn hoofd, zo ga ik naar mijn kluisje en haal geschiedenis en Duits erbij. De eerste vakken in de deze verrotten uren. Zuchtend dauw ik het in mijn tas en sluit mijn kluisje weer. Wat voor een les zal Tom nu hebben? Misschien wel gym. Gelijk begin ik te blozen bij het beeld dat ik zijn bezweten, ontblote bast zie wanneer hij zich uitkleedt. Volgens mij heeft hij zo’n mooi lichaam. Hij verbergt het wel allemaal achter die grote kleding, maar ik geloof er heilig in dat er wat lekkers achter schuilt.
Dromend loop ik de trappen op en kom zo aan bij het lokaal. Er zitten maar een paar mensen, mooi zo. Ongestoord wandel ik naar de achterste tafeltjes en pleur me daar neer. Na enkele minuten stromen er steeds meer leerlingen binnen die ook hun vaste plaatjes zoeken. De leraar begint met de les, verteld over de tijden dat de Romeinen zowat heel Europa hadden overwonnen. Het interesseert me niet zoveel en begin wat in mijn schrift te kriebelen. Wat vierkantjes, cirkeltjes en hartjes, waar natuurlijk Tom in wordt geschreven.

De bel gaat en ik stop mijn spullen weer in de tas, loop zo naar het volgende lokaal voor Duits. Er zitten al aardig wat mensen en moet gedwongen bijna vooraan zitten, klote! Met tegenzin zet ik me neer en bekijk de leraar eens van dichtbij. Tot mijn grote schrik zie ik Bill aanlopen, de tweeling van Tom. Hij lacht wat naar vrienden en gaat dan vrij dicht in mijn buurt zitten, schuin voor mij in dezelfde rij. Ik heb perfect zicht op hem. Ik stop dan ook niet met staren, hij lijkt dan ook zó erg op Tom. Zijn volle lippen die telkens in een brede glimlach veranderen. Zijn neusje die soms beweegt tijdens het praten en dan die ogen, Gott, daar zijn geen woorden voor. Ik heb nog nooit geweten dat iemand zulke mooie ogen kon hebben. Het verplicht je om ernaar te staren. Het is dan ook vreemd dat ik niet op Bill val. Hij zou meer mijn type zijn. Hij draagt zwart, ik draag zwart, we have a match. Maar zo ligt het toch niet. Tom heeft een bepaalde uitstraling wat me doet smelten. Zijn lach is anders dan die van zijn broertje. Bij hem heb ik het gevoel dat ik hem móet zoenen. Bij Bill krijg ik het gevoel alsof ik hem moet knuffelen, hij is gewoon schattig. Té schattig voor mij, ik heb een man nodig en geen jongetjes, maar dat betekend niet dat ik Bill niet mag. Hij lijkt mij super aardig en ik weet zeker dat ik goeie vrienden met hem zou kunnen zijn, zou hij me een kans geven.
“Chris, let eens op!” Geschrokken kom ik uit mijn trans. Gelijk kijk ik naar mijn tafelblad wanneer ik merk dat Bill al die tijd terug keek, gewoon fucking al die tijd! Kan ik mezelf nog meer vernederen? Wat denkt hij nu van mij, wat een freak? Het liefst wil ik door de vloer verdwijnen, in plaats van dat te doen, stoot ik zachtjes met mijn voorhoofd op de tafel. Stupid, stupid, stupid! Hij zal straks na de les waarschijnlijk naar zijn broer lopen en vertellen hoe erg ik hem stond aan te gapen. Nu kan ik het helemaal vergeten! Niet dat ik ooit een kans heb gehad. Heb je zijn vriendinnetjes wel eens gezien? Blond, mooie rondingen, perfecte glimlachen en geld. Daar kan ik dus no way tegenop!

Die hele les heb ik mijn koptelefoon opgehad en mijn wang op het tafelblad geplakt. Luisterde naar trance en dat soort shit. Het klinkt allemaal zo chill. Even krijg ik het gevoel alsof er geen problemen zijn op de wereld. Luister wat naar die lekkere beat die me soms de neiging geeft om op de tafels te gaan dansen. Natuurlijk doe ik dat niet, durf ik niet eens. Ik heb wel een paar van die events bezocht. Kick-ass! Dat is het enige wat ik er van kan zeggen. Op mijn thuis na, was dat de beste plek waar ik mezelf kon zijn. Niemand die je idioot aankeek of iets anders vreselijks. Nee, iedereen danste erop los, met crowdsurfing en moshing erbij in begrepen, en lieten de drank naar binnen vloeien, de hemel op aarde.

De pauze is weer aangebroken, zoals zovaak ga ik nu ook naar buiten en ga op mijn vaste plekje zitten. Het is een vrij vervallen plek om de hoek van het schoolgebouw. Een oud huisje waar vroeger padvinders samen kwamen. Ik zit daar op een muurtje, drink wat en eet mijn moeders overheerlijke broodje gezond.
Het is eigenlijk hartstikke warm, maar ik kan gewoon mijn vest niet uittrekken. Straks gaan ze wél tegen me spreken, maar noemen me dan een melkfles of iets dergelijks. Dat vermijd ik toch liever.
Rustig eet ik verder en droom wat voor me uit. Ik verslik me als ik Tom zie opkomen. Piep! Hij gaat me passeren en dan loopt hij maar een paar meter van me vandaan! Wat moet ik doen, what the hell moet ik doen?! Ik kan nu niet meer wegrennen, of me achterover laten vallen zodat ik beschermt achter het muurtje lig. Nee, dat zal hij merken en dan word ik vierkant uitgelachen, nou dat zal niet bepaald mijn dag goedmaken. Onopmerkzaam verstop ik me meer achter mijn capuchon en schud mijn haar nog wat meer voor mijn gezicht.
“Nee, ik heb straks kunstgeschiedenis, daarna zit ik bij jou in de les, schatje.” Mijn dag kan niet meer stuk, ik heb zijn verrukkelijke stem gehoord. Volgens mij zweef ik door ontelbare vlinders die opzetten als reactie op zijn goddelijke stem en sexy aanwezigheid.

Reacties: