FanFic.nl

Mission Tom Kaulitz

×School 2

Hier komt het dan. Het mooiste uur van deze dag. Ik heb les samen met Tom. Ook met andere, maar die boeien me niet zoveel. Zoals gewoonlijk zal hij helemaal in de linkerhoek zitten met al die andere popi mensen en ik hélemaal aan de andere kant in de rechterhoek met mijn ogen stiekem gericht op hem. Ik heb mijn rug tegen de muur aangedrukt en mijn voeten op de stoel naast me geplaatst, waar normaal gesproken een andere leerling hoort te zitten, alleen niemand wil. Hoe langer ik er over nadenk, hoe zieliger ik mezelf ga vinden.
Pff… screw die sletjes die zowat hun tieten in zijn gezicht drukken. Ik denk het nu wel, maar meen er niks van. Als ik hem zo kon winnen had ik ook mijn borsten in zijn gezicht gedrukt, weet alleen niet of ze wel goedgekeurd worden door hem. Wat is eigenlijk goed? Twijfelend bekijk ik mijn tietjes die mooi verbergt zitten achter mijn oversized zwarte shirt. Dat wordt het dus niet.
Zuchtend sla ik mijn boek open en zie gelijk een papiertje er tussen zitten. Ik heb daar Tom opgetekend. Beetje realistisch en wat van mijn eigen stijl er in gestopt. Felle kleurtjes. Ik ben misschien donker gekleed, draag donkere make-up en mijn haar is zwart, dan betekend het niet dat ik geen vrolijke kleurtjes kan gebruiken. Ik ben er juist gék op, alleen ik durf en niet mee over straat te gaan, dan val ik veel te veel op en daar heb ik niet zo’n zin in.
De saaie lerares begint te praten en te praten en er komt maar geen einde aan. Het maakt me eigenlijk niet zo uit, kan ik langer genieten van die mooie jongen aan de andere kant van het lokaal. Met mijn knieën hoog opgetrokken bespied ik hem. Hij is druk in gesprek met de meiden en leunt ‘chill’ achterover. Je wordt er zelf gewoon rustig van als je hem zo ziet. Hij heeft een bepaalde sfeer om hem heen dat je gewoon de tijd vergeet en je nergens meer over druk maakt, dat effect heeft hij dus ook bij mij. Niet dat ik vaak bij hem in de buurt ben, hij hoeft alleen maar zijn mooie snoet te showen en ik voel de tijd al stil staan, net zoals mijn hart by the way.
Kan ik nou serieus alleen maar over hem ratelen? Blijkbaar wel. Hoe zou het zijn als hij mijn vriendje is, blijf ik dan ook zo over hem denken? Of word ik wat losser en ga ik er mee om als of het de normaalste zaak van de wereld is? Nehh.. Ik ga dik freaken als hij me zou vragen, that’s for sure. Ik zou me om de seconde knijpen om te weten of het niet weer eens van mijn dagdromen zijn. Als een idioot smilen als we hand in hand door de schoolgangen lopen, laten zien aan al die bitches dat hij van mij is en dat ik die gene bijt als ze aan mijn jongen komt. Dat klinkt dus overheerlijk: mijn jongen. Kreun, kon dat maar waar zijn. Mijn leven zal opfleuren als nooit te voren. Ik zal de hele schoolgebouw omver blazen met mijn glimlach die alleen maar wordt gemaakt door hém. Wat één iemand toch een vreemd effect op je kan hebben. Ik verlies hier gewoon mijn hoofd door hem. Eikel.
“Volgende week hebben we een toets, succes er mee.”� Nee, drama for life! Dit betekend niks goeds! En ja hoor de bel gaat al, de les is voorbij. Mokkend pak ik mijn spullen weer bijeen en drop het in mijn tas. Tom loopt met zijn aanhangsels de klas uit. Gompie, hij heeft hier gelopen en nu loop ik er overheen. Dromend bewandel ik zijn pad en knal zo bijna tegen aan. Aaa! Snél rem ik af en maak een mega bocht om hem heen, bijna was mijn leven voorbij. Ik klink weer lekker dramatisch, maar ik ben gewoon bang voor zijn gezichtsuitdrukking wanneer ik hem voor het éérst in zijn gezicht kijk. Bang dat het net zo afkeurend zal zijn zoals al die andere kijken. Ik wil mijn droom niet kapot hebben, ik beeld hem liever in hoe ik het wil. Lief, zorgzaam en een geweldig vriendje die je mee neemt naar romantische plekjes. Nee, zijn blikken hoef ik niet, ik weet al genoeg hoe die eruit zien.
Tien keer voorzichtiger loop ik door de gang en bereik mijn kluisje waar ik mijn vakken in dump. Ik ben alweer uit en daar ben ik zó blij mee. Op vrijdag hebben we maar drie lessen. Relaxter dan dat kan je het weekend niet ingaan. Rustig beloop ik die zelfde gang weer en loop zo met mijn muziek hard aan naar buiten. De warme zon staat nog even hoog en maakt mijn humeur steeds beter. Ik hou van het weekend. Lekker niks doen en wat hangen op mijn kamer. Mijn eigen dingetjes doen en wat nakletsen met mijn ma over van alles. Soms denk ik dat zij mijn enig vriendin is. Ik ben blij dat ik haar te minste heb, anders zou het nog slechter met me aflopen. Dan kon ik tegen niemand praten. Wacht, dat is niet waar, ik heb mijn lieve hond Boo nog! Wat me herinnert dat ik die eens lekker lang ga uitlaten. Het park in, langs het meer gaan hangen terwijl zij rustig rondloopt en haar ding doet zoals ik de mijne doe, muziek luisteren en dagdromen.
Het slot schiet open en spring gelijk op mijn zwarte omafiets. Sloom trap ik vooruit, laat mijn hoofd wat meeknikken op de beat die door mijn oren vloeit. Yeah, oehoe, whoooeé.. In mijn hoofd begin ik mee te neuriën. Zachtjes tik ik met mijn hand mee op het stuur en sluit voor een moment mijn ogen om het dieper te voelen. Feel it in your soul, man!
“Hey, kijk is uit waar je fietst!”� Geschrokken val ik uit mijn ritme en kijk met grote ogen de weg op. In een flits zie ik wat wits voorbij springen. Shit, dat was Kaulitz! Hij was helemaal in het wit gekleed, net een engel. Mijn engel. En mijn engel had ik net gewoon bijna even overhoop gereden, dan was hij écht een ‘engel’! Geweldig Chris, nu had je zijn commentaar binnen en nu durf ik voor de rest van mijn leven hem niet meer aan te kijken uit schaamte. Zelf weet ik dondersgoed dat het me de eerste dag niet eens zal lukken, ik moet hem gewoon bekijken.

Reacties: