FanFic.nl

Believe in yourself.

Hoofdstuk 1.

Zijn ogen waren het eerste dat ik zag toen ik ontwaakte, ze stonde bezorgd en ongezond. Zijn haar dat normaal glansde was nu dof, alsof het heel oud was. Hij had donkere kringen rond zijn ogen en leed aan slaapgebrek.
‘Jayden?’ Het was meer een zucht dan een vraag maar hij reageerde precies zoals ik wou. ‘Elizabeth! O Eliza!’ Hij draaide zich om en riep: ‘Zuster! Zuster, ze is ontwaakt!’ Ik voelde geen pijn, ik voelde niets. Ik sloot mijn ogen van vermoeidheid en zag telkens weer de wazige gedaante met de witte haren, hij of zij had mijn pijn veroorzaakt, had me vast gegrepen aan mijn enkel.
‘Jayden? Jay.. het water..’ Hij maakte een sussend geluidje en gaf me een kus op mijn voorhoofd, al hoewel ik dat ook nauwelijks voelde.
‘De dokters spuiten je vol met een één of ander medicijn zodat je geen pijn hebt. Vanavond vliegen we naar Washington.’
‘Wash..’ Ik hoefde mijn vraag niet eens af te maken of hij beantwoorde hem al
‘Er schijnt daar een heel goeie dokter te zijn die je verder kan helpen. Hij heeft een beter medicijn, hier drogeren ze je alleen maar.’
‘Ik wil niet..’ murmelde ik. Ik was te zwak om echt te praten. ‘De dokter kan hier niet heen komen, Elizabeth. Hij moet vanavond nog operen. We vliegen over twee uur. Je word met speciaal vervoer gebracht. Ik ga met je mee naar Washington. Maak je maar geen zorgen, alles komt goed.’ Dit was helemaal niet dat ik wilde horen.
‘Nee..’ ik bewoog onrustig heen en weer toen er een zuster binnenkwam en me eventjes onderzocht en toen glimlachte.
‘Ze word iets beter. Ze moet klaar gemaakt worden voor de vlucht van vanavond. U kunt iets gaan eten.’ Ik zag haar glimlachen naar Jayden, ik vond het maar niets, het was veel te zwoel. Jayden, die het blijkbaar niet eens door had, knikte en liep weg.
De rest kan ik me niet meer herinneren. Het enige wat ik nog weet, is dat ik de volgende morgen wakker werd door de wind die hard tegen mijn raam aan waaide.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.