Hoofdcategorieën
Home » Goede Tijden, Slechte Tijden » Luwin(lucas-Edwin) 2-shot » deel 1
Luwin(lucas-Edwin) 2-shot
deel 1
Edwin zat op zijn kamer, alleen. Hij mistte Lucas ontzettend maar hij kon het niet toegeven. Wiet zou boos worden of verdrietig . Over zijn broer en vader wou hij niet nadenken, die zouden gaan flippen. Zijn broer zou na een tijdje weer bijdraaien maar zijn vader…. Hij zuchtte ‘oh Lucas’. ‘Zei je wat?’ vroeg een bekende stem. Zijn hard begon hard te kloppen en hij keek om. ‘hoi... mam’ hij glimlachte. Maar dat ging niet echt. Hij zat met Lucas in zijn maag. ‘scheelt er iets?’vroeg zijn moeder bezorgt. ‘nee.’ Zei hij ’niks. Ik … ga naar boven. Huiswerk.’ Hij liep weg maar kwam niet ver. ‘je kunt me alles vertellen hoor’ dat weet ik dacht hij, maar hiermee kan je me niet helpen, mam. Niemand kan mij hiermee helpen. Hij hoorde zijn moeder zuchtte en liep verder naar zijn kamer en liet zich op zijn bed vallen. Hij voelde met zijn hand onder zijn kussen. Hij haalde er een tijdschrift uit met goede tips voor jongens en meisjes die nog in de kast zaten. Hij bladerde door naar waar hij was gebleven en begon te lezen. De deur ging open. Hij stopte snel het tijdschrift onder zijn kussen maar het was al te laat. ‘wat was dat voor iets?’ hij keek op, zijn broer. ‘iets voor school’ zei hij zenuwachtig. ‘oké, mag ik eens kijken?’ vroeg Sjoerd. ‘nou... liever niet...’ nu raakte Edwin echt in paniek, Sjoerd maakte nooit zijn huiswerk en schreef altijd van Edwin over. Edwin vond het goed zo. ‘wat is dat nou voor een flauwe kul? Oh laat me raden het waren mooie vrouwen hé!? Dat hoef je toch niet te verbergen, kom op laat zien welk blad heb je gekocht?’ voordat hij kon protesteren had Sjoerd het blad te pakken. Zijn mond hing half open en hij keek vol afgunst naar het blad. ‘Je gaat me toch niet … gadverdamme!’ hij gooide het blad tegen Edwin zijn hoofd aan. ‘waar heb je dat’ en hij wees naar het blad ‘voor nodig!’ Edwin slikte ‘nou uuhmm kijk het zit zo…’ maar hij kon niets bedenken. Hij voelde de tranen achter zijn ogen prikken. ‘ga... ga maar gewoon weg, ik wil even alleen zijn’ er rolde een traan over zijn wang. ‘graag!’ zei Sjoerd. Hij liep de kamer uit en gooide de deur achter zich dicht. Neeee…. dacht Edwin hopeloos. Ik ben er geweest. De tranen rolde nu van zijn wangen op zijn bed, hij liet ze de vrije loop. Het kon hem op dit moment niets schelen als er iemand binnenkwam. Hij hoorde de deur open gaan maar keek niet op of om. Hij trok zijn knieën op, sloeg zijn armen er om heen en legde zijn hoofd er op, schouders nog steeds schokkend. Hij voelde een arm om zijn schouders, hij hoorde hoe zijn tijdschrift werd opgepakt. Hij ademde trillerig in en uit en keek op. Hij zag dat zijn moeder het tijdschrift op zijn bureau legde. ‘mam?’ vroeg hij. Ze keek om, glimlachte en aaide over zijn haar. ‘ach, lieverd toch, hoe lang zit je hier al mee?’ hij zuchtte. ‘sinds … Jeroen weet ik al dat ik homo ben , en sinds Lucas zijn feestje vind ik hem ontzettend leuk , ik denk dat ik verliefd ben’ Bianca wreef met haar hand over zijn rug. ‘wat ga je doen met Wiet? Je kunt haar niet blijven voorliegen.’ Hij keek naar zijn voeten, hij keek naar zijn voeten, schaamte dat voelde hij. Hoe had hij Wiet ooit zo kunnen voorliegen, en nu moest hij haar pijn doen. ‘ik ga het haar eerlijk vertellen’ zei hij. ‘hopelijk begrijpt ze het.’ Edwin zijn telefoon ging en hij keek wie het was. Wiet. Het was nu of nooit. Hij nam op ‘met Edwin’. Hij keek naar zijn moeder zij knikte hem bemoedigend toe en liep de kamer uit, draaide zich om, glimlachte naar Edwin en deed de deur dicht. ‘ummhh wiet ik kan vanmiddag niet sorry’. Hij wreef over zijn ogen. ‘Wiet ik… ik moet je iets vertellen. Luister… ummhh kan je zo meteen naar mij toe komen? Het gaat niet zo gemakkelijk via de telefoon.’ Hij zuchtte opgelucht. ‘ja oké tot zo.’ En hij hing op. Nu kwam het er op aan, hij ging het haar vertellen, geen ge lieg meer. Vijf minuten later ging de bel, en Edwin liep naar beneden. ‘heey Wiet’ zei hij ‘hoi’ zei ze. 'nou waar wou je over praten?’ hij lachte een beetje zenuwachtig en hoopte dat ze het niet zou merken. ‘niet hier, boven’ ze keek een beetje verward ‘oké...’ Ze liepen naar boven, Edwin ging op zijn bed zitten. Hij zuchtte. Hoe vaak had hij niet gezucht dat laatste uur? 10 keer? ‘Ik zag je broer net nog in de sportschool.’ Zei ze om de stilte te verbreken ‘hij was een beetje chagrijnig. Weet jij hoe dat komt?’ Hij keek haar aan. ‘Nee, ik weet het niet, maar wiet luister.’ Ze keek hem aan en wachtte op wat hij zou gaan zeggen. ‘Het is uit, wiet.’ Het leek alsof ze ieder moment kon gaan huilen. ‘Wat? Waarom we hadden het toch leuk samen?’ Hij zuchtte. ‘Ja, wel maar, ik houd niet van je. Ik ben...’ hij zuchtte heel diep. ‘Ik ben namelijk homo.’ Zo dat was er uit.
Reacties:
Zoals ze in België zeggen; Amai!
wat goed! 'k ben benieuwd naar deel 2.
Ontzettend spannend!
Goed geschreven, meid! Hiel de aandacht zeker vast en alles klopte wel!
Geweldig hoe Sjoerd dat tijdscrift ontdekte, en oh, arme Edwin! Gelukkig heeft hij zijn lieve mama.
Mooi geschreven, ik kan niet wachten tot deel twee.
(En wat een cadeau! Twee fanfics in één dag! =p)
Ik vraag me wel af hoe het verder gaat met Sjoerd, en hoe Wiet verder reageert!
..Oh en Lucas. Lucas gaat dit natuurlijk ook horen..
Nou ja, ik ben benieuwd!
Dit was kort maar krachtig!
pff... wat spannend! aah!
vet goed geschreven! ik bleef geboeid, maar ik wil meer!