FanFic.nl

Daddy, save my heart voor the one I love [Twincest not-related]

Hoofdstuk 5

Bill
Ik weet niet hoe lang ik hier al lig. Ik heb de zon inmiddels onder zien gaan en het duister tegemoet zien komen. Ik heb gehoord hoe Dinand naar bed werd gebracht door papa. Verdoofd had ik voor me uitgekeken. Ik heb gehoord hoe papa weer een paar flesjes heeft geopend. Ik weet niet waarom hij verslaafd is. Misschien omdat hij het verlies van zijn vrouw moet verwerken, maar daarom hoeft hij toch niet zo te doen?
Mijn hoofd bonkt en mijn wang gloeit. Ik hoop niet dat Dinand teveel heeft gezien of er teveel aan over houdt.
Voorzichtig raap ik mezelf op en loop richting de woonkamer. Ik zucht moeiteloos als papa voor de bank hangt met bierflesjes om zich heen.
‘Pap,’ kreun ik en ik voel tranen opkomen. Hij kijkt me aan en krijgt een rare frons op zijn gezicht.
‘Wil je morgen Dinand naar de crèche brengen? Ik kan het niet elke dag doen.’ Ik laat mijn armen langs mij heen hangen en kijk hem smekend aan. Hij knikt en neemt weer een slok.
Ik glimlach. Ik denk dat ik zijn wekker maar ga zetten.
Ik sjok richting de keuken en pak een paracetamol. Ik slik hem door en loop weer richting de woonkamer.
‘Pap?’ vraag ik nog een keer. Pap kijkt zuchtend mijn kant op.
‘Je moet boodschappen doen. We hebben maar twee plakjes brood en daar moeten wij het morgen mee doen. Voor de rest hebben we geen fruit meer en geen groenten meer.’
Papa staat kwaad op. Bang doe ik een stapje achteruit en klem mezelf tegen de muur aan.
‘Doe het dan allemaal maar zelf oké! Waar heb ik die ondankbaarheid aan te danken? Ik heb gezorgd dat je hier op de wereld bent, dat je een huis hebt om in te wonen! En dan nog!’ Hij komt dichter bij me. Hij heeft die razende blik weer in zijn ogen. Hij praat met een dubbele tong en zijn ogen glijden alle kanten op. Hij heeft teveel gedronken, dat is duidelijk. Hij wordt agressief van drank en dat weet hij. Maar hij kan er niet vanaf blijven.
‘Pap, ik ben helemaal niet-’ Hardhandig duwt hij me tegen de muur en legt hij zijn vingers om mijn nek heen. Hij duwt mijn hoofd omhoog en kijkt van op een paar centimeter afstand recht in m’n ogen.
‘Pap, alsjeblieft,’ piep ik. De tranen ontsnappen uit mijn ogen, tegen mijn wil.
Zijn vuist belandt tegen mijn neus. Ik kreun en ontvang de rest van de klappen. Zijn knie komt direct in mijn buik terecht waardoor ik snikkend en naar adem happend op de grond zak.
‘Pap.’ Ik spuug bloed op de grond en hoestend kom ik bij adem.
‘Pap, help.’ Tranen glijden over mijn wangen terwijl ik het vlekkerig voor mijn ogen voel worden. Ik proef bloed op mijn lippen, vermengd met traanzout. Met een misselijk gevoel val ik het duister in.
-----
Mijn vingertoppen voelen verdoofd, mijn mond kan ik nauwelijks openen van de pijn, mijn neus doet pijn, mijn hoofd bonkt van de hoofdpijn, misselijk gevoel treedt binnen en alles is duizelig als ik mijn ogen open.
Moeizaam kom ik omhoog, de pijn in mijn buik negerend. Ik aai door mijn haren en wen even aan de omgeving. Het is helemaal donker in de kamer. Ik ruik alleen een aparte geur en een alcoholische drank. Als ik papa boven onzin hoor uitslaan, gaat er een schok door mij heen. Dinand!
Snel veer ik omhoog, wat ik beter niet had kunnen doen. Ik grijp me vast aan de deurklink en probeer mijn aanwezigheid op de wereld te houden. Mijn benen trillen, mijn buik doet pijn en een warme vloeistof voel ik langs mijn mond glijden.
Voorzichtig stap ik naar boven, met een snel tempo om zo snel mogelijk naar mijn broertje te gaan.
Wanneer ik papa’s gedaante op de gang tegen kom, deins ik terug en druk me zover mogelijk tegen de muur aan, als het ware om er in te verdwijnen. Hij heeft me niet gezien en waggelt zijn kamer binnen.
Op mijn tenen sluip ik Dinand zijn kamer binnen. Wanneer ik de deur open, schijnt er fel licht in mijn ogen. Ik knijp mijn ogen dicht en vervloek het licht.
‘Bill?’ Een klein stemmetje wekt me uit mijn pijn.
Ik doe mijn ogen weer open en strompel richting het bed. Hij doet zijn oogjes ver open en houdt zijn beer stevig tegen zich aan.
‘Waarom slaap je nog niet?’ Hij haalt zijn schouders op en schuifelt dichter naar mij toe.
‘Bill, bloed en zwart.’ Ernstig wijst hij met zijn kleine vingertjes naar mijn gezicht. Voorzichtig kruipt hij op mijn schoot en legt zijn hoofd tegen mijn borst aan.
Ik pers een kreun tussen mijn lippen als hij zijn gewicht tegen mijn buik aan legt.
‘Is Bill verdrietig?’ vraagt hij angstig. Ik schud mijn hoofd.
‘Alles is goed liefje, ga je nu slapen? Het is al midden in de nacht.’ Voorzichtig leg ik hem terug in bed. Ik dek hem toe met dikke dekens en kijk hem dan glimlachend aan.
Zijn oogjes glijden door de hele kamer en zijn handjes pakken mijn vingers vast.
‘Zit je ergens mee?’ Ik streel met mijn vingers langs zijn wangetje.
‘Mama? Waar is mama naartoe?’ Ik bijt op mijn lip om mijn tranen in te houden. Ik weet hoe zwaar hij het heeft. Hij mist zijn mama net zoals ik heb gedaan toen ik klein was. Alleen weten wij waar zijn moeder heen is en ik niet waar die van mij is.
‘Schat, jij moet nu rustig gaan slapen, oké?’ Ik streel door zijn haartjes. Hij pakt zijn knuffelbeer, waar hij de neus en oor vanaf heeft gekauwd, en kijkt me dan afwachtend aan.
‘Mag ik bij jou slapen?’ Ik voel het binnen in mij draaien van de misselijkheid maar knik dan toch.
‘Ga maar alvast liggen en dan kom ik er zo aan oké?’ Braaf knikt hij en waggelt blij naar mijn kamer.
Ik sta op en hou me even vast aan de muur. Ik puf mijn adem uit en loop terughoudend naar de badkamer. Weer hou ik even halt bij de deur en loop dan naar binnen. Als ik in de spiegel kijk, schrik ik me dood.
Mijn make-up is verspreid over mijn wangen, mijn ogen zijn rood waarvan één oog helemaal blauw is. Mijn haar is in de war, mijn neus is blauw en bloedt, mijn lippen zijn gebarsten, kwijl en bloed is rond mijn kin te vinden. Als ik mijn shirt omhoog trek, is mijn buik helemaal blauw en doet het pijn als ik hem ook maar aanspan of wat dan ook doe.
Ik pak een washandje en begin mijn gezicht schoon te maken. Tranen vloeien in overvloed over mijn wangen als ik langs de blauwe plekken ga. Ik neem pleisters uit de EHBO-doos en plak ze op mijn voorhoofd en kin.
Ik knip het licht uit als ik me heb verfrist en loop dan naar mijn kamer.
Onderweg kom ik langs pap zijn kamer en twijfel ik even. Ik moet de wekker nog voor hem zetten, wie weet komt Dinand anders te laat!
Met een bonzend hart loop ik naar binnen en zie ik dat hij uitgeput in bed ligt te slapen. Op mijn tenen loop ik langs hem heen en pak de wekker vast.
Snel maar zo zacht mogelijk toets ik de tijd in en loop ik weer terug. Bij de deur draai ik me nog even om en kijk ik bezorgd. Tranen rollen over zijn wangen terwijl hij gewoon verder slaapt. Een medelijdend gevoel bekruipt me. Met wat voor problemen zit hij?
Ik ga naast mijn kleine broertje onder de dekens liggen. Voorzichtig ligt hij tegen mijn buik aan.
‘Auw! Dat doet pijn, ‘ kreun ik. Geschrokken schuift hij weer van me af.
‘Zingen?’ Ik zucht en knik dan. Ik begin een slaapliedje te zingen dat Caroline vroeger altijd voor hem zong.
Langzaam aan valt hij tegen mij in slaap, met zijn duim in zijn mond en knuffelbeer in zijn handje. Ik glimlach vertederd en druk een nachtkusje op zijn lippen, om daarna zelf een poging te doen de slaap te vatten, ondanks de pijn en angst die ik heb…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.