FanFic.nl

Luwin(lucas-Edwin) 2-shot

deel 2

Wiet keek me vol ongeloof aan. ‘hoe…hoe lang weet je het al?!’ vroeg ze. Ze pakte mijn bureau stoel en ging tegen over mij zitten. Ik zuchtte. ‘zo ongeveer….2 jaar.’ Ik keek haar schuldbewust aan. ‘ik heb je toch verteld over Jeroen?’ze knikte. ‘Hij was mijn eerste liefde. Toen hij overleed was ik stuk van verdriet.’ Er rolde een traan over haar wang en ze likte haar lippen toen begon ze te praten: ‘Waarom heb je nooit iets gezegd? Ik bedoel…’ ze keek me verward aan. Weer zuchtte ik. ‘ik ben vanochtend pas uitgekomen tegen mijn moeder… en mijn broer weet het ook hij zag mijn tijdschrift, daarom was hij zo gefrustreerd.’ Wiet knikte. ‘ik begrijp dat je het moeilijk vind om uit de kast te komen, vooral bij je broer en vader maar… waarom heb je mij nooit iets verteld? Waarom deed je alsof je verliefd op me was?’ en nu? Dacht ik. Moet ik haar alles vertellen? Ook over de zoen met Lucas? Waarom moest dit nou zo verdomd moeilijk zijn! ‘ik wou… de confrontatie niet aan denk ik…’ wiet keek me aan. ‘is dat alles?’ ik knikte. Zij knikte ook. ‘ik... ga naar huis... ik moet dit even… ik bel je nog. 'Doeg’ zei hij. Ik stak mijn hand op ‘doeg’. Ik ging weer op mijn bed liggen, en langzaam zakte mijn ogen dicht en viel ik in slaap….
Mmhh? Wat hoorde ik… een muziek... mijn mobiel! Ik was meteen klaar wakker en keek om me heen, waar had ik dat ding gelaten? Oh juist op mijn bureau. Ik keek op, mijn maag maakte een salto. Op het schermpje stond: Lucas. Ik nam op. Mijn mond voelde droog aan. ‘m..met Edwin.’ ‘heey!’ zei Lucas. ‘…. Is het goed als ik zo even langs kom? Ik weet dat je hebt gezegd dat je me niet meer wou zien maar…’ ik beet op mijn lip. Dat had ik alleen maar gezegd omdat ik dacht dat mijn gevoelens dan weg zouden gaan, nou niet dus ik miste hem alleen maar erger en erger. ‘ja, is goed, tot zo’ zei ik misschien net iets te snel. ‘oké! Tot zo!’
10 minuten later ging de bel en ik huppelde bijna naar beneden. ‘hey Lucas!’ ik zag hem. Waarom moet hij zo mooi zijn? Ik voelde honderden nee... duizenden vlinders in mijn buik. ‘kom binnen’ ik lachte een beetje zenuwachtig. Ik hoopte dat hij het niet had gemerkt. ‘wil je iets drinken?’ Lucas knikte ‘ja lekker’ hij lachte. Nog meer vlinders in mijn buik. Hoe erg kon een mens verliefd zijn?
Ik gaf Lucas een biertje en nam er zelf ook een. Lucas en ik praatten nog wat en toen kwam er iemand binnen ik keek om het was mijn moeder. ‘hey Lucas’ hij glimlachte naar haar ‘hoi Bianca’ ma keek me aan met een vragende blik en ik schudde lichtjes nee. En nu keek Lucas mij vragend aan ‘wat is er nee? Of is dat iets tussen moeder en zoon?’ ik beet op mijn lip. Ik ga het hem gewoon vertellen. Ik ademde in voor wat extra moed. ‘nee, je mag het wel weten’ en ik glimlachte ‘ik ben wel homo… ik heb het mijn moeder vanochtend verteld, mijn broer weet het hij... zag een tijdschrift van me en wiet weet het , ik wou haar niet langer voorliegen’ ik keek naar mijn voeten , ik schaamde me echt voor mijn gedrag tegen over Lucas en Wiet. Lucas zag blijk baar aan mijn gezicht dat ik me schaamde. ‘weetje waarom ik belde? Wiet kwam langs om te vertellen wat er hier was gebeurd. Ze was niet heel erg boos, meer teleurgesteld.’ Ik keek hem aan. Ik keek vanuit mijn ooghoek naar de keuken en zag dat mijn moeder de kamer was uitgegaan. ‘het spijt me, voor mijn gedrag’ Lucas pakte mijn hand en ik voelde dat ik begon te blozen. ‘hey, het is oké’ zei Lucas. Ik wou hem zoenen. Heel graag. Zou ik het gewoon doen? Zonder verder te denken zoende ik hem vol op zijn mond. Hij zoende mij terug en dit keer trok ik niet terug. Lucas legde zijn voorhoofd tegen de mijne. Ik zuchtte gelukkig. Ik hoorde de deur open gaan en keek op. Het was Sjoerd. Ik ging rechtop en los van Lucas zitten. ‘hey... Sjoerd.’zei ik zenuwachtig. ‘hey…’zei hij. ‘uummhh … sorry dat ik zo bot deed daar straks, ik had het gewoon niet verwacht… dus zijn wij weer oké. Je bent mijn broer Ed en mijn beste vriend en die laat je niet zomaar vallen?’ ik zuchtte en glimlachte ‘het is oké’ hij lachte ‘maar je moet me wel iets beloven, dat jullie niet klef gaat doen waar ik bij ben daar ben ik nog niet klaar voor. Ik zag jullie net doe dat alsjeblieft niet waar ik bij ben.’ Lucas en ik lachten. Sjoerd pakte een Biertje en kwam naast ons zitten. Ik legde mijn hoofs op Lucas zijn schouder. ‘ik zei toch...’ ik lachte ‘dit, Sjoerd is niet klef ,Dit wel’ en ik zoende Lucas. Sjoerd zuchtte en nam een slok van zijn bier. ‘oké genoeg ! Zullen we naar de koning?’ ik keek Lucas en Sjoerd aan. ‘ja, is goed’ en we liepen met zijn drieën naar de Koning. De enige wie ik het nu nog moest vertellen was mijn vader maar dat kwam wel goed, ik had mijn moeder, Sjoerd en Lucas achter me. Met hun voelde ik me gelukkig en alsof ik de hele wereld aan kon. Vooral met Lucas hij was ook zo schattig. Lucas pakte mijn hand en ik keer rond of er verder niemand was. En zo liepen we verder…

Einde
En? Hoe was hij? Reacties/tips en kritiek zijn altijd welkom!

Reacties: