FanFic.nl

Everything's gonna be allright

Hoofdstuk 5.

*tijdsprong!*
Ariadne POV:
Ik heb helse pijn. Niemand weet dat ik hun gewoon hoor. Ze denken vast dat ik flauwgevallen ben en in coma lig. Opeens hoor ik een voor mij heel bekende stem. Neeee niet hij! Een flashback start.
28 juli, 2009, Barcelona.
Hand in hand lopen we over het strand. Ik voel me perfect, volmaakt, gelukkig. Opeens komen we bij een hartje van waxine lichtjes aan. Ik kijk hem aan. Er liggen rozenblaadjes op het kleedje. Mijn ogen staan wijd open, en mijn mond ook. Onze handen laten elkaar los. Hij loopt naar het kleedje en klopt erop. Ik loop erheen en ga ook zitten. Nog steeds verbijsterd kijk ik hem aan. 'Wat is dit?' 'Voor het leukste meisje op de wereld..' 'Maar Justin, dit hoeft echt niet!' 'Jawel, cause your my favorite girl.'
De flashback stopt zich. Ik wil hier niet aan denken... Aan het gepiep van een apparaat hoor ik dat mijn hartslag heel erg is gestegen. Ik voel een hand om me heen. Er word tegen me fluisterd. 'Ariadne het spijt me' Die stem herken ik, maar wie was het ookal weer..? Opeens word ik kotsmisselijk. Ik hoor opeens niets meer, alsof ik doof ben, en ik val langzaam in coma.

Justin POV:
Ik loop achter de mensen aan. Als ik goed naar het meisje kijk, zie ik opeens wie het is. Nee dit kan niet waar zijn... Ik moet denken aan 28 juli 2009. Ik krijg tranen in mijn ogen. 'Gaat ze het halen?' vraag ik aan de doktor naast me. 'Ja, ze is alleen heel hard neergekomen, waardoor ze een gebroken been en arm heeft' ik knik. Ik zie dat ze wakker is, de rest niet denk ik. Ze word een kamer binnen gereden. We moeten wachten. Ik ga naast de jongen staan. 'Hoi..' stamel ik onhandig. Hij kijkt me aan. 'Hoi.' 'Waar ken je dr van?' vraagt hij aan me. Hoe moest ik dit uitleggen? Dat ik het uit heb gemaakt, wat ik niet eens wist waarom? ' Scooter' ik wijs naar Scooter 'heeft haar aangereden.' hij kijkt me aan, maar nu nog beter. 'Ik ken jou wel.. Jij bent Justin Bieber.' Ik schrik, och ja... De doktor komt naar buiten. We stappen op hem af. 'Jullie mogen naar haar toe.'

*tijdsprong!*
Justin POV:
Ik loop het ziekenhuis binnen. Ik ga stiekem op bezoek bij Ariadne. Ik loop rechtstreeks naar haar kamer. Ze ligt daar. Nog steeds in coma. Het ongeluk is nu al 2 weken voorbij. Steven heb ik nog geen een keer meer gezien.. Misschien doet het hem pijn. Ik loop naar binnen en ga op een stoel naast haar bed zitten. Ze ligt helemaal alleen op deze kamer, dat is wel fijn. Ik pak haar hand. 'Ariadne, ik ben het..'

Ariadne POV:
Opeens hoor ik weer wat, ik wil wat zeggen maar het lukt me niet. Mijn ogen gaan wel open. Naast me zie ik hem zitten, Justin. Ik begin meteen te glimlachen, en krijg ook meteen tranen. 'Ariadne, ik ben het.' zegt hij. Ik probeer te knikken of wat te zeggen, maar het lukt me niet. Hij begint opeens te zingen. 'U smileee I smileee' Ik moet huilen. Ik kan weer wat zeggen, maar het kost me heel veel moeite. 'J-j-justin? Wa-at doe doe jij hier?' Geschokt kijk ik hem aan. Hij bloost. 'Ik mis je..' Hij geeft me een kusje op mijn wang. Ik moet er van blozen. Het brand. 'W-waarom is het uit?' 'Ik weet niet, ik weet het echt niet' Meteen moet ik weer aan 28 juli 2009 denken. 'Weet je nog? In Barcelona op 28 juli 2009?' 'Ja.' Hij kijkt heel verliefd naar me. Ohoh.. Hij geeft me nog een kusje. Opeens zie ik Steven in de deuropening staan. 'Oh hoi' Hij kijkt ons ombegrijpend aan. 'Waarom geef je haar een kus?' Hij kijkt woedend. 'Ze is van mij! Mijn vriendin!' roept Steven boos naar Justin. Ik kom er even tussendoor. 'Ehm, stíªef, jij hebt het met mij uitgemaakt, voor die klí´te Demi, die overigens echt een bí®tch is.' Opeens was hij helemaal sprakeloos. 'Het spijt me..' Ik kijk naar Justin. Ik ben denk ik weer verliefd..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.