FanFic.nl

The Fairies' Tale

Chapter 25

Oh, hell yes. It's back.

Dorien POV
Wees eerlijk: wat gaat er boven ijsjes eten op een warme zomerdag? Niks, inderdaad.
Elisa en Shin liggen voor één keer niet op of onder hun vertrouwde trampoline maar gewoon languit in het gras. Ze delen een potje Ben&Jerry’s door elk om beurt een schep te nemen en luid te schreeuwen telkens wanneer de andere een stuk brownie wegkaapt.
De Kaulitzen en de Dekkers hebben zich aan de tuintafel met vier lepels rond de pot vanille-ijs verzameld en wacht-netjes-op-je-beurt is blijkbaar niet aan hen besteed. Tussen de happen door houden ze zich vooral bezig met elkaars lepels af te pakken.
Danielle voert Georg de helft van haar potje op, ondanks zijn niet-aflatende protest dat hij geen aardbeienijs lust, en klaagt luidkeels over het feit dat de Bloody Mary op is.
Gustav en Suki eten Cornetto’s, Elvis knabbelt aan een stukje kaas. De goudvis wil uiteraard geen ijs, maar hij gooit toch doorlopend pissige blikken naar de drummer die zijn vriendinnetje zit op te vrijen. En hij slaat bijna groen uit wanneer Gustav het chocolade-gevulde puntje van zijn hoorntje aan Suki geeft en een extra plakkerige zoen krijgt als dank.
Kol en Tessa (die blijft logeren zodat ze zich niet in het blikveld van haar ouders bevindt wanneer die de put en de bandensporen van de ambulance en de brandweerwagen in hun perfecte gazon ontdekken) liggen op hun buik in het gras, allebei sabbelend aan een waterraket. Met hun vrije hand zoeken ze driftig naar klavertjes-vier. Dat doen ze iedere keer wanneer ze ergens samen in het gras zitten. Ze hebben er nog nooit een gevonden maar dat houdt hen niet tegen.
Yasmine zit op de vensterbank van het openstaande keukenraam met haar benen om Johnny’s middel geslagen. Ze reikt naar binnen om een rondslingerende fles rum te pakken -dankzij hen, River en mij slingeren er OVERAL in huis wel halflege flessen alcohol rond, en soms ook in plassen op de grond wanneer Yasmine weer eens zo dronken is dat ze niet meer in staat is om vloeistof vast te houden- en schenkt Johnny nog eens bij. Hij drinkt uit een beker van de Ninja Turtles en sopt er verstrooid zijn waterijsje in terwijl hij iets mompelt dat klinkt als ‘Parleley, parlelellyleloooo, par le nee, partner, par... snip, parsley...’. Yas lepelt haar chocolade-ijs naar binnen met haar vingers en drinkt de rum zo uit de fles.
Ik slurp zelfvoldaan aan de laatste raket (waar ik met Yas om heb moeten worstelen, en die ik alleen maar heb veroverd omdat zij niet erg vast op haar rumbenen stond) en trek een dramatisch gezicht naar River.
‘Luke, I am your father.’
‘Noooo!’ schreeuwt hij, steekt zijn eigen waterijsje in slowmotion naar voren en tikt tegen dat van mij. We houden een perfect light saber-gevecht met bijpassende geluidseffectjes.
‘May the Force be with you!’ Kol laat de klavertjeszoektocht voor wat hij is en werpt zich mee in de epische strijd van Goed tegen Kwaad. Of ijs tegen ijs in dit geval. ‘Tsjioew! Tsjioew!’
‘Aren’t you a little short for a stormtrooper?’ grijnst River en geeft Kol een plagerige duw.
‘Ik ben geen stormtrooper, ik ben Yoda!’ Ze heft haar dodelijke ijslolly en tuurt kwaadaardig over de rand van haar bril. ‘Size matters not. Look at me. Judge me by my size, do you? Hmm? Hmm. And well you should not. For my ally is the Force, and a powerful ally it is.’
De perfect geciteerde dialoog is teveel voor mij en ik rol hikkend achterover. ‘Prachtig, prachtig,’ snik ik nog even na en wis de lachtranen uit mijn ogen.
‘Aan wiens kant sta jij eigenlijk?’ vraagt River zuur. Ik ben Luke, zij is Darth Vader en jij bent Yoda. Jij wordt geacht mij te helpen!’
Doe ik ook. Ik train jou. Patience, Young Skywalker!’ En ze mept hard op de rest van het smeltende waterijsje, dat spontaan de ongelijke strijd met de zwaartekracht verliest en met een sappige ‘splat’ van het stokje glijdt.
‘Hé!’
‘Your weapons, you will not need them,’ verklaart Kol sereen.
‘Sloerie,’ gromt River en plukt de grootste stukken uit het gras. ‘De drie-seconden regel,’ zegt hij met een schouderophaal. ‘Als het minder dan drie seconden op de grond heeft gelegen, is het nog eetbaar.’ En hij propt de restjes zonder meer in zijn mond.
‘Ieuw,’ zegt Kay ernstig. Ze heeft Tom in een wurggreep en probeert hem haar lepel afhandig te maken voor Dezh en Bill de hele pot leeg schransen.
‘Don’t you ieuw me!’ River wijst met zijn lollystokje naar haar gezicht. ‘Er zit ijs in je haar. Veel, trouwens.’ Kay fronst, voelt aan haar kapsel, vindt een druipende klont vanille-ijs en verkoopt Tom spontaan een mep met haar lepel.
‘Auw! Ik was het niet!’ roept die oprecht verontwaardigd. Kay richt haar aandacht vervolgens op de andere Kaulitz en geeft hem een evenredige mep.
‘Wat nou!’ brult Bill. ‘Als Tom het niet was, ben ik automatisch de dader, is dat het? Memo, het was je lieve zusje.’
‘Alsof ik Dezh ga slaan!’ Kay geeft Bill nog een lepeltik.
‘Ja, wat had je gedacht? Verrader!’ doet Dezh haar duit in het zakje en geeft hem er ook een.
Auw! Laat dat!’ Meteen leunt Tom over de tuintafel en petst op zijn beurt zijn broer ook vrolijk op zijn hoofd met zijn ijslepel.
‘Godver-‘ Even lijkt het erop dat Bill drie klappen terug gaat geven en zo een totale tuinoorlog zal ontketenen, Yas en Johnny glippen door het keukenraam naar binnen om alvast een veilige schuilplaats te zoeken, maar dan gaat hij rustig staan.
‘Ik verlaat deze vijandige omgeving. Laat het me even weten als jullie klaar zijn om op te groeien.’
‘Als jij nog verder opgroeit, moeten we alle deuropeningen verhogen om jouw mohawk niet te ruïneren,’ zegt Daan peinzend. Ze propt een laatste lepel roze ijs in de mond van een nog steeds zwakjes tegenstribbelende Georg.
‘Shut up!’
‘I don't shut up. I grow up! And when I look at you, I throw up!’ schreeuwen River en ik in koor. Het bijhorende kotsgeluid aan het einde gaat verloren in onze slappe lach. Gets me every time.
‘Jezus, is het haat-Bill-dag vandaag?’ De zanger gooit wanhopig zijn handen in de lucht. ‘Ik word al jaren aanbeden, mijn ego kan dit niet aan! Waarom willen jullie mij dood?’
‘Wij haten jou niet,’ zegt Johnny op een toon die voor geruststellend moet doorgaan, maar die in combinatie met zijn pirate-drawl en zijn dubbele tong niet helemaal zijn doel bereikt. ‘Kom maar, brave jongen.’ Hij grijpt Bill bij zijn kraag en sleurt hem door het keukenraam naar binnen.
‘Meekomen jij, wij hebben een plan.’ Yasmine neemt hem bij de hand en sleurt een verdacht rustige Bill achter zich aan naar de gang. Waarschijnlijk is hij in shock van angst. Het wordt even heel stil in de tuin.
‘Heeft er nog iemand een slecht gevoel bij de woorden ‘wij hebben een plan’, of ligt het aan mij?’ vraagt Suki.
‘Ach ja,’ zucht Gustav, ‘hier in huis duurt het nooit langer dan een dag voor er weer iemand met een plan komt aanzetten. Laten we gewoon hopen dat die twee dronkenlappen de tuinfakkels deze keer laten voor wat ze zijn, of we hebben een kale, aangebrande zanger.’
‘Aaaaand we're going away to leave you now!’ steekt Elvis plots van wal. Als hij voelt dat hij niet genoeg aandacht krijgt, zingt hij soms spontaan zeemansliedjes. ‘Good bye, fare thee well!’
‘Good bye, fare thee well!’ valt Gustav hem bij. Het gebeurt weinig dat de twee rivalen zo braaf samen spelen, maar wanneer Gustav bij de strofe “Ah, give me the girl with the bonny brown hair / Your hair of brown is the talk of the town”� Suki’s hand neemt en haar zwijmelend in de ogen kijkt, schakelt de jaloerse vis spontaan over naar What shall we do with the drunken sailor. Hier kan ook echt NIKS normaal gaan.

‘Ta-daaaah!’ Gustav, die zat te pokeren met Dezh, Tom en Tessa kijkt als eerste op bij de gil van Yas, en begint zo hard te lachen dat hij paars aanloopt. Johnny waggelt breed grijnzend de tuin weer in, volledig in Jack Sparrow-uitmonstering. Zelfs de dreads en de gouden tand zijn present. Blijkbaar sleurt hij dat kostuum nog steeds overal mee naartoe.
‘Ladies and gentlemen… Captain Jack Sparrow!’ Hij maakt een buiging en gebaart naar Yas. Haar uitmonstering is zo mogelijk nog vreemder, puur omwille van het feit dat ze een jurkje draagt. Het turkooizen glitterding vloekt heerlijk met de knalgele plateaulaarzen en de psychedelische hippiesjaal die ze om haar hals heeft geknoopt. Haar gezicht is opgemaakt in flashy kleurtjes, haar dreads heeft ze in een hoge staart gebonden en haar polsen rinkelen van de armbandjes.
‘En wat moet jij voorstellen? Een LSD-flashback? Een straatmadelief uit de seventies?’ pest Georg.
‘Je moeder voor ze naar haar werk vertrekt,’ bitcht Yas ijskoud terug.
‘Waar is Bill?’ vraagt Kol.
‘Hierzo.’ Johnny reikt om de hoek van de keukendeur en sleurt een derde gedaante het terras op. Na één glimp rol ik huilend van het lachen door het gras.
‘Ik voel me belachelijk,’ knort de zanger.
‘’Belachelijk’ dekt de lading niet, mijn vriend,’ zegt Elvis ernstig. Hij is momenteel de enige die nog kan praten, de rest van ons is druk bezig met stikken in ons eigen gegier. ‘Ik denk dat hier nog geen woorden voor zijn uitgevonden, maar het scheert in ieder geval nieuwe hoogtes van meest beschamende momenten in dit gekkenhuis.’ Bill trekt een gezicht en slaat zijn armen zo goed mogelijk over elkaar. God mag weten waar Yas en Johnny dat pak vandaan hebben, maar ik zou geld geven om Bill zo elke dag te zien rondhossen. Hij is een zeer overtuigende C-3PO.
‘En mag ik dan nu vragen of iedereen zich zo snel en wanordelijk mogelijk naar de zolder wil begeven?’ Yas wijst naar de trap. ‘Captain Jack en ik zijn al een hele tijd bezig met het aanleggen van deze verzameling, en vanavond leek ons een goede gelegenheid.’
‘Een gelegenheid voor wat?’ vraagt Tom, die nog steeds de tranen uit zijn ogen probeert te vegen.
‘Ben jij echt zo traag als je lijkt?’ Johnny zwaait enthousiast met zijn degen. ‘Een verkleedfeestje! En nu naar boven, allemaal, en ga een pak uitkiezen!’

‘Zijn we gek, of zijn we gek?’ vraag ik nodeloos.
‘We zijn heel erg driedubbel doorgedraaid,’ antwoordt River. Ik overloop iedereen nogmaals in mijn hoofd terwijl ik de laatste hand leg aan mijn eigen kostuum.
Kay en Dezh gaan als respectievelijk Madonna en Hermelien Griffel.
Gustav heeft beslag gelegd op een witte Elvis-jumpsuit, wat absoluut niet naar de zin is van de gelijknamige vis. Het was trouwens ook niet naar zijn zin dat Yasmine een zwartwit gestreept washandje over hem heen trok en verklaarde dat hij zich moest verkleden als zebravis, maar inmiddels houdt hij zich verrassend koest.
Tom wil cowboy zijn en heeft Shin en Elisa weten te overhalen om zijn bijhorende indianen te spelen.
Suki is Catwoman en is momenteel in de kelder op zoek naar een goede zweep.
Daan is de engste clown ooit, style Pennywise in IT.
Tessa is verkleed als vampier en op de vlucht voor Johnny, die blijft volhouden dat vampiers tegenwoordig glinsteren en probeert haar te bestrooien met een pot roze flitter.
Kol vond niks naar haar zin, en om Bill te troosten heeft ze een kijkgat in onze grote zilveren vuilnisemmer gesneden, er met blauwe spuitverf op geknoeid, en nu kruipt ze met dat ding over haar heen op haar knieën door de tuin, communiceert alleen met bliepjes en volgt Bill overal waar hij gaat. Een zeer waarheidsgetrouwe R2-D2 dus.
En omdat River vond dat er nu wel genoeg Star Wars aanwezig was, lopen wij er vanavond bij als Neo en Trinity uit The Matrix. Ik beklaag het me nu al, die lange leren jassen zijn niet bepaald geschikt voor warme zomeravonden. Ik zweet me nu al kapot.
‘Geniaal, hoor,’ puf ik. We hebben zelfs ons haar zwart gespoten en nu stinkt de hele kamer naar verf en drijfgas. ‘Lucht! Ik stik!’ River zet het dakraam open, fronst en wenkt mij.
‘Is dat een kostuum?’ Hij wijst naar beneden, waar ik een halfnaakte Georg door de tuin zie sluipen.
‘Weet ik veel. Misschien gaat hij als Tarzan?’
‘Misschien...’ Dan klinkt er geschreeuw, Tarzan springt overeind en begint te rennen voor zijn leven, op de hielen gezeten door een furieuze clown die dreigend met een paars Teletubbie-pak zwaait.
‘Of misschien ook niet.’ River en ik zetten onze zonnebrillen op, nemen onze plastic machinegeweren mee en lopen met een ernstig gezicht de zoldertrap af.

Gnaah. Ik heb deze gemist, dus dit moest even. Sorry als ik iemand z'n beurt heb gestolen, het duurde me gewoon te lang... Wie nu?

Reacties: