FanFic.nl

Our own Humanoid world

55. 4 juli 2010, middag

Jorinde her point of view
Bill zat te hele tijd zo snel Duits te praten met die man dat ik er amper wat van verstond.
“Eind augustus ga ik ze laten zetten!”� zei Bill hyper toen we weer buiten gingen.
“Wat laten zetten?”� vroeg ik.
“Heb je net niet opgelet dan?”�
“Jawel, maar ik verstond er niets van.”� Bill grinnikte.
“Ik ga een septum en 4 oorringen laten schieten!”� zei hij enthousiast.
“een septum?”� vroeg ik.
“Ja, je weet wel, zo een neus ring.”�
“Cool,”� grinnikte ik.
“en die vier ringetjes, waar ga je ze laten schieten?”�
“rechts 1 en links 3, cool hè”� zei hij enthousiast. Ik grinnikte.
“Heel cool.”�
“Nu naar de kapper!”� zei hij enthousiast. Hij greep mijn pols en ging huppelen. Ik huppelde gezellig mee. Wie kent ons nou?
Oké, niemand kent mij en iedereen kent Bill. Ach whatever!
“Hier ga ik altijd,”� zei Bill toen we binnen liepen. “Hier kan je komen zonder afspraak, mega handig.”� Ik knikte. Dat is inderdaad vrij handig. Ik legde nog eens tegen Bill uit wat ik wilde en hij vertelde dat dan weer in het vloeiend Duits met nog een dialect erbij tegen het platina blonde, made in China, Duitse meisje. Met made in China bedoel ik dan dat ze opgespoten tieten en kont heeft. Totaal van plastiek dus. Ze gebaarde dat ik mocht gaan zitten. Meteen begon ze. Haar, naar mijn mening, iets te lange nagels krabde bijna mijn hoofdhuid open. En dan vond ik Bill zijn nagels al lang met zijn wit randje. Ze praatte met Bill alsof ze elkaar al eeuwen kende. Bill is hier volgens mij ook vaste klant. Toen ze wat langzamer gingen praten verstond ik een beetje wat ze zeiden. Dat meisje vertelde volgens mij een hoop roddels tegen Bill. Ze leek wel een wandelend roddelblad. Ik grinnikte onzichtbaar. Daar heeft ze ook echt de kop voor. Toen ze wat opvallend dicht bij Bill ging staan en zwoel ging kijken rekte ik me zo subtiel mogelijk uit en sloeg zo perongeluk haar schaar uit der handen. Sorry wannabe barbie, Bill heeft net seks gehad met een veel mooier meisje. Zei ik in gedachte.
“Oeps sorry,”� mompelde ik. Bill grinnikte en had de hint door. Het meisje was er iets minder blij mee. Ze keek nu heel erg nors.
Een hele tijd later toen ook mijn haar geverfd was in sneeuwwit was het klaar. Ik bekeek blij het resultaat. Bill betaalde voor ik nog maar enige kans had om mijn geld boven te halen.
“Maar…”�
“Cadeautje,”� knipoogde Bill.
“Ik betaal het je toch terug, als je het nu wilt of niet,”� mompelde ik.
We liepen naar buiten, terug richting auto. We moesten nog naar die makelaar.
“Je haar is leuk,”� glimlachte Bill.
“Bedankt,”� lachte ik. “Ken je die barbie trouwens?”�
“Ze is de dochter van een vriendin van mijn moeder.”� Ik keek hem dom aan.
“Kijk, mijn moeder heeft een vriendin, ja, volg je nog?”� grinnikte Bill. “Zij is daar de dochter van.”� Ik knikte.
“Nu begrijp ik het!”�
Bill deed van op een afstandje de auto al open zodat we er meteen in konden.
“Op naar de makelaar,”� grinnikte Bill.

Tom his point of view
“Waarom moest ik ook al weer dit gay-schort aandoen?”� vroeg ik met een zucht.
“Omdat je de blad-steen-schaar battle hebt verloren,”� grinnikte Tosca. Andreas zat me nog altijd uit te lachen. Zijn ooh zo mooie eyeliner hing op zijn wangen.
“Lach me niet zo uit,”� siste ik. Het hielp niet, Andreas moest alleen nog meer lachen.
Makbule gaf me een mepje op mijn achterhoofd.
“Stel je niet zo aan en wees eens nuttig, deze koekjes moeten af voor Joor en Bill terug komen.”�
“Jaja,”� mompelde ik terwijl ik het deeg in vormpjes legde.
“Je bent echt heel erg knap met dat roze schort,”� lachte Tosca. Ik murmelde enkel wat terug.
“Die blijven wel lang weg?”� merkte Andreas op.
“Die zijn vast in het winkelcentrum blijven hangen,”� zuchtte ik.
“Hoe weet je dat nu?”�
“Bill houd van shoppen, en voor zo ver ik weet is Jorinde daar ook dol op, laat die twee nooit los op een uitverkoop, je ziet ze nooit meer terug,”� zei ik droog.
“Die zijn vast zo wel terug,”� zei Tosca. Ze zette de plaat met koekjesdeeg in de oven.
“Nog even bakken en ze zijn klaar voor vanavond.”�
“Wat gaan we doen dan?”� vroeg Makbule.
“Hmm, misschien eens echt muziek maken, dat hebben we gisteren niet gedaan,”� zei Andreas.
“Goed idee, ik heb wel zin om wat gitaar te spelen,”� zei ik.
“Oeh oeh oeh! Dan moet je wel een gitaargasm doen hé!”� riep Tosca. Ik keek haar dom aan.
“Heb je jezelf nog nooit gezien als je gitaar speelt?”� lachte Makbule. Ik schudde mijn hoofd.
“Ik hoop dat je wel niet zo kijkt in bed, want dan ga ik je kei hard uitlachen,”� grijnsde Tosca.
“Waar hebben jullie het over?”� vroeg ik verbaasd.
“We moeten hem vanavond wat foto’s laten kijken!”� zei Makbule. Tosca knikte.
“Ik wil niet weten hoe hij kijkt als hij klaarkomt,”� zei Andreas vol afschuw.
“Jorinde kijkt vast veel beter als ze klaarkomt,”� lachte Makbule.
“Natuurlijk, alles beter dan Tom die klaarkomt,”� grinnikte Andreas. Ik gooide een lepel richting zijn hoofd. Die kon hij gelukkig ontwijken, anders had hij nu de afdruk van een lepel op zijn voorhoofd.
“Volgens mij hebben Jorinde en Bill toch een schoenenwinkel gevonden die uitverkoop doet,”� zuchtte ik toen ik weer eens op de klok keek. Het was al bijna zes uur.
“Wel nee, die komen zo wel,”� zei Makbule.
“Zei je een anderhalf uur geleden ook al.”� Merkte ik op.
“We zijn terug!”� hoorde we Jorinde luid roepen.
“Ik zei het je toch! Ze komen altijd wel terug, ook al hebben ze een schoenenwinkel op uitverkoop gevonden,”� lachte Makbule.

Reacties: