FanFic.nl

Vampire Knight: Love is a strange thing

Chapter 1: A weird dream

Ik deed mijn ogen open en probeerde kleuren te zien. Maar hellaas het enige wat ik zie is rood. Overal om me heen rood. Het water, de lucht, het land en zelfs de vlammen van het brandende huis voor me...rood. En mijn handen natuurlijk ook.....helemaal bloedrood.

"Ribbon-nee...Ribbon-nee!...Ribbon-nee!Ik haal een glas water hoor!" riep de stem van mijn kleine zusje. "Waaaaat?" gaapte ik. "Je moet wakker worden! Wil je soms te laat komen op je eerste dag op je nieuwe kostschool?!" meteen was ik wakker. "Oh ja! Vandaag ga ik naar mijn nieuwe kostschool toe! Hoe laat is het!" mijn zusje keek op der horloge. "Half 8." WAAAAAT!Oh nee! Ik moet me nog douchen en aankleden en ontbijten en en. Wah!" ik tuimelde van de trap naar beneden en kwam met mijn kont op de vloer terecht. Ik krabbelde overeind en rende naar de keuken. "Mam! Kun je mijn ontbijt snel maken dan kan ik weg!" mijn moeder keek me aan. "Dat is goed lieverd.....maar, wil je echt zo naar school?" ik keek omlaag."WAAAAAH! Ik heb mijn pyjama nog aan!" ik rende de trap weer op, en schoot in mijn nieuwe schooluniform, borstelde mijn haren en sprinte weer de trap af. Waarbij ik weer uitgleed en weer op mijn kont belande. "Gaat het Ribbon-chan?" vroeg mijn vader bezorgt. "Ja hoor! Ik ben het gewend."
"Het ontbijt is klaar!" riep mijn moeder. Idereen ging aan tafel zitten en begon te eten."Ribbon? Heb je je Nederlands-Japans woordenboek en andersom in je koffer zitten?" vroeg mijn vader."Jaha, ik zal echt niet zo'n achterstand hebben hoor pap. In Nederland heb ik ook al veel geoefend met de taal. Ik zal me echt wel redden. Maak je nou maar niet zo'n zorgen." stelde ik hem gerust."M-Maar mijn kleine speelkameraadje gaat weg en dan wil ik wel zeker weten dat ze niet in de problemen komt!" zei mijn vader droevig. Men soms schaam ik me echt voor hem. "Maak je nou maar geen zorgen. Trouwens ik ben je kleine speelkameraadje niet meer ik ben al 15 jaar oud! En in de problemen komen gebeurd heus niet, ik heb me goed voorbereid!" zei ik. "M-Maar." hij begon bijna te huilen. "Lieverd probeer te accepteren dat je dochter nu een volwassen vrouw is. Ze zal echt niet meer om het kleinste dingetje huilend naar jouw toerennen. Dat soort dingen kan ze nu zelf oplossen." zei mijn moeder. Mijn vader zuchte."Okee.......nou, laten we dan maar eens gaan!" we ruimden de tafel af en stapten de auto in.

"Wauw! Ribbon-nee! Je gaat in een kasteel naar school!" riep mijn zusje nadat we waren aangekomen. "Ja mooi hé! Veel beter dan dat stomme middleschooltje waar jij naartoe zal gaan." mijn zusje keek me boos aan. " En wat bedoel je daar nou weer mee?"
"Hé! Jullie twee kibbelkontjes! Hou is op met rondhangen en help mee met Ribbons bagage!" riep mijn vader. We deden wat ons gezegd was en tilden de tassen en koffers uit de auto. Ver kwamen we er niet mee, omdat er twee mensen aankwamen lopen die de tassen en koffers van ons overnamen en ze meenamen naar een gebouw wat zo te zien mijn dorm was.
"N-Nou d-dan g-gaan w-wij m-maar e-eens." stotterde mijn vader. Mijn moeder stoote hem aan."Verman je een beetje zeg!" mijn vader knikte en droogde zijn tranen gaf mij een stevige knuffel en ging alvast in de auto zitten z'n verdriet verbergend."Let maar niet op je vader schat. Hij is gewoon een beetje gevoelig. Maar veel plezier in ieder geval en we zien je wel weer met de herfstvakantie." ik knikte en gaf mijn moeder en zusje ook een stevige knuffel."Tot de herfstvakantie." zei ik draaide me om en liep door de toegangspoort.

"Welkom op de Crossacademie!" een man met donkerblond haar en een bril stond voor me. "Ik ben de directeur van deze school 'Kaien Cross'. Kom. Ik zal je naar je klas brengen.

Ik stond voor een klas vol met kinderen van mijn eigen leeftijd die me aanstaarden. "Jongens en meisjes dit is Ribbon LionHeart. Ze moest door haar vaders werk verhuizen naar Japan." de lerares glimlachte vriendelijk naar me. "Stel jezelf maar voor." ik ging wat rechter staan en zei:"Mijn naam is Ribbon LionHeart, leuk jullie te ontmoeten!" het bleef stil in de klas. "Hmmmm. Eens even kijken. Ah! Daar is nog een plakje vrij! Naast Yuki Cross. Ga daar maar zitten Ribbon." de lerares glimlachte weer naar me en ik deed wat ze vroeg.

De lessen waren al snel voorbij. Veel tijd om met Yuki te praten had ik niet. Ze moest namelijk meteen weg om de wisseling van de dag en nachtklas te regelen. Ik had er over gelezen in het leerlingenhandboek, en het leek me best interesant om te zien hoe de nachtklas studenten er eigenlijk uitzien. Dus sloot ik me aan bij de menigte meisjes. Het was alleen ze druk dat ik van de ene naar de andere kant werd geduwd en uiteindelijk voorover op de grond viel. Vlak voor de voeten van degene die mijn leven een hoop spanning zou brengen.

Reacties:

fallinlove zei op 18 nov 2011 - 21:21:
leuk begin van een verhaal