FanFic.nl

~ Lost in Twilight.

~ Chapter 4.2

Mijn pick-up leek geen moeite te hebben met het zwarte ijs dat de wegen bedekte. Toch reed ik heel langzaam, want ik wilde geen spoor van verwoesting achterlaten in Main Street.
Toen ik bij school uit mijn auto stapte, zag ik waarom het zo makkelijk was gegaan. Ik zag iets zilverkleurigs glinsteren en liep naar de achterkant van de pick-up - voorzichtig steunzoekend bij de zijkant - om mijn banden te bekijken. Er zigzagden dunne kettingen over. Charlie moest wie weet hoe vroeg zijn opgestaan om sneeuwkettingen om mijn banden te doen. Mijn keel voelde opeens heel droog. Ik was niet gewend dat er voor me gezorgd werd en Charlies onuitgesproken bezorgdheid overviel me.
Ik stond bij de achterkant van mijn auto, pogend de plotselinge golf van emoties die de sneeuwkettingen veroorzaakten terug te dringen, toen ik een geluid hoorde.
Het was een hoog, gierend geluid dat algauw pijnlijk hard werd. Ik keek op, geschrokken.
Ik zag een aantal dingen op hetzelfde moment. Niets bewoog in slowmotion, zoals in de film. De adrenaline die door mijn lijf gierde leek er juist voor te zorgen dat mijn hersenen veel sneller werken dan normaal, waardoor ik me van verschillende dingen tegelijk bewust werd.
Edward Cullen stond vier..-

Het geluid van de telefoon doorbrak ruw de stilte. Een paar seconden was het stil, toen klonk het kerstdeuntje dat ik ooit had ingesteld weer. Even overwoog ik om hem te laten liggen, maar toen stond ik toch maar op. Het kon tenslotte mijn vader zijn en als ik niet opnam zou hij nog denken dat er iets met me aan de hand was. Zuchtend legde ik mijn boek omgekeerd op mijn bed zodat ik de bladzijde niet kwijt zou zijn en haastte me de trap af. Ik werd altijd onderbroken als ik op een leuk stukje kwam door iets onzinnigs als de telefoon. De goden moesten me wel heel erg haten, daar was geen twijfel over mogelijk. Altijd als ik bijna bij een spannend stuk kwam was er wel een of ander stom persoon die zich gedwongen voelde om met me te communiceren. En negen van de tien keer ging het dan ook nog eens helemaal nergens over, was het alleen maar om ‘contact met me te maken’, net alsof ik contact wilde. Zo zou je nu ook zien dat het gewoon iemand was die het verkeerde nummer had gedraaid.
‘Met Elizabeth,’ zei ik toen ik de telefoon van tafel had gegrist, ik moest echt eens eraan denken om hem terug in de oplader te zetten.
‘Hallo Elizabeth, met mevrouw Reynalds. Is je vader of moeder misschien thuis?’
‘Nee, mijn vader is gaan werken en mijn moeder.. mijn moeder is gaan sporten.Kan ik iets doorgeven?’ Ik zag geen enkele reden om school in te lichten over de scheiding tussen mijn ouders omdat zij lesbisch bleek te zijn.
‘Zou je aan een van je ouders willen vragen of ze op de ouderavond willen komen?’
Ik herinnerde me vaag iets over een brief die ik had moeten laten ondertekenen en die ik daarna onderweg naar huis in een vuilnisbak had gegooid ‘Hoezo, er is toch niets mis met mijn cijfers?’
‘Nee, maar ik wil graag jouw sociale positie in de klas bespreken met je ouders.’ Ze klonk heel trots op zichzelf dat ze had uitgevonden dat ik niet zo goed in de groep lag.
‘Goed,’ antwoordde ik grimmig ‘Ik zal het doorgeven.’ Toen drukte ik zonder nog iets te zeggen de telefoon uit en liep ermee terug naar de oplader. Waarom bemoeiden al die stomme leraren zich toch telkens met mijn leven, wat ging hun het aan? Het was toch zeker mijn eigen keuze hoe ik mijn pauzes opvulde. Ik wierp een blik op de klok, tien over half zeven, tijd dus om aan het eten te beginnen. Terwijl ik naar de keuken liep probeerde ik een maaltijd te bedenken die niet al te veel tijd in zou nemen, zodat ik nog een stuk kon lezen voor het eten. Uiteindelijk besloot ik dat tosti’s ook zeer geschikt zijn als avondeten en ik belegde snel wat boterhammetjes met plakjes kaas en ham. Daarna sprintte ik met twee treden tegelijk de trap op en liet me opgelucht weer op bed vallen. Het probleem omstreeks het oudergesprek dat mevrouw Reynalds persé wilde laten plaatsvinden zou ik later wel oplossen.

Reacties:

JeRiNo zei op 27 jan 2011 - 20:48:
Ik kom helpen je hoofdstuk te verlossen uit eenzaamheid
Het is echt gewoon prachtig
Wil je pleease snel verder gaan???
Je schrijft echt geweldig

xxxx

justAgirl zei op 27 jan 2011 - 20:33:
ik wil ook meeeer <33
verlost uit eenzaamheid ^^
goed geschreven iloveit <3

wordslover zei op 27 jan 2011 - 18:05:
Ik wel meeeer!

Ik vind 't écht een superverhaal!

Ga maar gauw weer verder!

<3

Galadriwele zei op 27 jan 2011 - 17:42:
Mimimimi ik wil meeeeer! Want ik vind dit verhaal even goed als Twilight en aangezien ik Twilight in een keer heb uitgelezen ben ik dus ook soort van verslaafd aan jouw verhaal ^.^
't Is weer ongelooflijk goed!

Liefs,
Soetkin

realMe zei op 27 jan 2011 - 17:41:
nou het is verlost uit zijn eenzaamheid
ik heb het gelezen........
het is mooi love it

snel verder