FanFic.nl

My life as a exorcists (D.Gray-Man)

Chapter 5: Chores

De volgende dag:
Het is een mooie zonnige dag, ik had eigenlijk wel zin om gewoon lekker te gaan zwemmen in het meertje hier in buurt, maar hellaas heb ik veel te doen. Aangezien Allen en Lavi gisteravond de gehele voorraad voedsel opgegeten hadden, moesten we naar de stad om weer een nieuwe vorraad inteslaan en de lege voedseltonnen terug te brengen. Ik zuchte "nou aan de slag dan maar!"

Ik maakte Allen en Lavi wakker. Alleen Allen werd wakker Lavi niet. Hoe hard we ook schreeuwden of hem kietelden hij werd niet wakker en bleef doorslapen. Als laatste wakkermaak poging gooiden we een emmer met een wel heel bekende doorzichtige vloeistof erin over hem heen...en nog werd hij niet wakker!!! We lieten hem dus maar liggen en begonnen alvast met lege tonnen op de huifkar inladen terwijl we een passende straf voor Lavi probeerde te verzinnen omdat hij niet wakker wou worden.

Onderweg naar de dichtsbijzijnde stad hadden Allen en ik veel lol met het verzinnen van de raarste straffen voor Lavi toen er opeens een konijntje de bosjes uit kwam hoppen vlak voor de hoeven van het paard. Het paard schrok "hooo, hé rustig Jasmine!"riep ik. Maar Jasmine bleef op en neer springen. "Oh nee! Erin alle tonnen vallen uit de kar!" riep Allen. "Oh, dat heb ik weer hoor!"riep ik wanhopig.
De laatste ton viel uit de kar, en opeens hoorden we een luide "AU!" en daarna "Waaaaaaaa!" toen de ton de heuvel afrolde.
"Zij die ton nou wat?"vroeg ik verbaast. "Ik heb zo'n gevoel dat ik al weet wie daar inzit " zei Allen. "Huh? Wie dan?"vroeg ik. "Dat zie je zo wel" zei Allen terwijl hij de kar uitstapte. Terwijl ik Jasmine aan een boom vastbond, ze was inmiddels weer rustig geworden, probeerde ik te bedenken wie er in die ton zou kunnen zitten. Ik kon op niemand komen en liep dus maar achter Allen aan de heuvel af.

Toen we eenmaal benden waten snapte ik wie hij bedoelde. De ton waar hij in had gezeten lag aan diggelen, hij was tegen een boom geknald, en tussen al die stukken ton lag Lavi met draaiende ogen. "Lavi gaat het?"vroeg ik voorzichtig."Huh? Oh! Ja hoor! Dat was eigenlijk best leuk! Mag ik nog een keer?" Lavi stond als een klein kind op en neer te springen alsof hij net niet keihard tegen een boom op was geknald. Maar ik vond het eigenlijk niet zo leuk. "Nee dat mag niet! Ik krijg geld voor die lege tonnen als ik ze terug breng weet je! Daarmee kan ik eten kopen! En.....wat deed je eigenlijk in die ton?" Lavi hield op met springen "huh? Oh ik dacht gewoon dat het een comfortabel plekje zou zijn om te liggen."
"Wat is daar comfortabel aan!"dacht ik.
"Maar wacht eens!" zei Allen. "Als jij in die ton zat, hoe hebben wij dat dan niet kunnen merken? Ik bedoel dan hoorde één ton toch zwaarder te zijn dan de rest?" zei Allen. "Hmm, ik weet niet ik ben ook nog maar net wakker" om dat te benadrukken gaalte hij luid. "Huh? Maar je zei net dat je daar ging zitten omdat je het een comfortabel plekje vond, was je toen niet wakker?" vroeg ik verbaasd. "Huh? Oh nee, ik had het over mijn droom." zei Lavi blij. "WAT VOOR EEN DROMEN HEB JIJ!" riepen Allen en ik uit. "Gewoon....hele maffe-coole-fijne dromen!" hierop grijnsde hij breed.
Allen en ik zuchten en sleepten hem mee naar de andere tonnen. Toen we die weer allemaal op de huifkar hadden gingen we weer verder. Op weg naar de stad.

Eenmaal terug van de stad tilden we de nieuwe voedseltonnen uit de wagen en zette ze in de schuur neer. Daarna pakten we de andere zakken met voedsel en liepen naar de voordeur....maar de deur wou niet open, Allen trok en trok maar hij wou niet open. "Wat is er mis met die deur?" vroeg Lavi. "Hier laat mij eens" Lavi duwde Allen opzij en begon ook aan de deur te trekken. Maar ook bij hem kwam er geen beweging in. Toen ik op de deur begon te bonsen en vroeg of Sue-san misschien de deur wou openen hoorden we opeens een hele lage stem. "erin.....Erin moet de deur openen!" Ik reikte met mijn hand naar de deurknop, maar Allen hield me tegen. "Niet doen! Datgene wat daarbinnen zit is niet Sue-san!"
"Huh? Waar heb je het over?" vroeg ik.
"Ik leg het later wel uit, maar nu moeten we die deur open zien te krijgen zonder dat jij wordt aangevallen!" zei Allen met een serieus gezicht. "Waar heb je het toch over?!" riep ik verbaasd. "Dat leg ik later wel uit!" riep Allen ongeduldig. "Maar iniedergeval zo gaan we het doen jij" en hij wees mij aan "gaat de deur open doen Lavi en ik staan direct achter je om het monster te vernietigen begrepen?" Ik knikte totaal in de war " monster? Wat voor een monster?".
"Oke Erin doe de deur maar open!" en dat deed ik. Voor me stond een groot monsterachtigwezen met een huilend masker als gezicht. Allen en Lavi wouden het aanvallen, maar het monster schoot een soort touw af en Allen en Lavi werden aan een boom vastgebonden. En ik....had opeens een pistool tegen mijn achterhoofd.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.