Hoofdcategorieën
Home » Goede Tijden, Slechte Tijden » Op glad ijs » Op glad ijs (deel 2)
Op glad ijs
Op glad ijs (deel 2)
Oh.. my.. god. Dat zijn de enige woorden die Wiet van haar lippen kan krijgen. Nouja, voor even dan.. Lucas! Waar the f*ck ben jij mee bezig?! Edwin & Lucas hebben nu pas in de gaten dat Wiet naar hun staat te kijken. Edwin kijkt Wiet schuldig aan. Nou?! Ik vroeg je wat! Lucas, hoe durf je mijn vriendje te zoenen? ben je gestoord ofzo?! Edwin staat met zijn bek vol tanden, net als Lucas die geen idee heeft hoe hij hierop moet reageren.. Wiet draait zich kwaad om en rent zowat het gebouw uit. Edwin roept haar naam nog, maar ze is allang weg. Lucas kijkt Edwin teleurgesteld aan; Waarom zei je nou niks? ik heb hier toch zo’n genoeg van! Als jij het d’r vandaag niet verteld dan doe ik ‘t! Ik heb veel te lang tegen Wiet moeten liegen, en ik ga mijn beste vriendin hier écht niet door verliezen! Edwin weet nog steeds niet wat hij moet zeggen; I...i..ik…eh.. ik bel je nog, hij draait zich om zonder verder nog een woord te zeggen.. en laat Lucas verbouwereerd achter.
Edwin besluit zich niet langer als een slappe zak te gedragen, en gaat langs bij Wiet. Dit zou wel eens zijn meeste moeilijke gesprek van zijn leven kunnen worden.
Voor zijn gevoel is hij nog nooit zo nerveus geweest als nu, hij stapt de boot op en ziet dat Wiet bezig is met opruimen.. Hey, wat ben je aan ’t doen? vraagt hij voorzichtig. Dat zie je toch! ik ben aan het ontstressen.. bah! hoe durft ‘ie, de hufter! jou te zoenen, terwijl jij geen homo bent en ‘ie maar í¡l te goed weet dat wij een hartstikke goede relatie hebben! Bah, hij kan het gewoon niet uitstaan dat ik eindelijk wat geluk heb ik m’n leven, ! Ik hoef die gozer echt nóóit meer te zien! Als Wiet eindelijk is uitgeraasd, besluit Edwin de grote stap te wagen. Eh.. Wiet.. ga even zitten.. ik eh.. moet je wat vertellen.. Ik sta hier prima zegt ze op een wat chagrijnige toon.. Nou, ga toch maar even zitten.. Op het bed dat ze net uit woede compleet heeft onder gegooid met al haar kleding en schoenen uit haar kast nemen ze plaats.
Edwin begint aan het moeilijkste gesprek van zijn leven.. Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet zeggen maar…Ik….ik..b..ik zoende Lucas, niet andersom. Wat? Waarom?! Edwin wordt bijna bang van haar reactie, maar besluit het toch te zeggen. Omdat…omdat..eh...ik.. op jongens val. Hij voelt zijn hart in z’n keel bonken. Wiet kijkt Edwin’s gezicht aan en ziet dat hij bloedserieus is en het meent. Ze voelt de grond zowat onder haar voeten wegzakken. Wiet zit nog steeds vol ongeloof naast Edwin en kan haast geen woord meer uitbrengen.. Jij hebt mij gewoon gebruikt? zegt ze stotterend. Nee, dat is niet waar. Wel! waarom? waarom ben je iets met mij begonnen als je niet eens verliefd op me bent! Wiet.. ik… Ik wil graag eerlijk tegen je zijn, en daarom ga ik je het hele verhaal vertellen.. Als ze enigszins wat gekalmeerd is begint Edwin aan zijn verhaal… Ik was 15.. en stapelverliefd op Jeroen…in… in het dorp waar ik woonde was 1 keer in het jaar altijd een enorm feest in het Dorpshuis waar iedereen van het dorp en de hele regio op afkwamen. En.. je kent dat wel, je bent 15, mag eigenlijk nog geen alcohol, maar je doet ’t toch.. en door de gezelligheid wordt het maar later en later…s’nachts toen ik en Jeroen samen wat aangeschoten naar huis fietste gebeurde d’r iets… het stuur van Jeroen z’n fiets klapte om, waardoor hij tegen mij aanviel.. en we ineens allebei in de berm lagen. Jeroen lag bovenop me, en begon me ineens te zoenen.. Ik..ik..zoende terug.. maar ik kon het niet geloven.. Hij zei dat hij verliefd op me was. Ik dacht nog dat hij dronken was, maar aan de blik in zijn ogen te zien was meende hij het echt.. Het was als een droom die uitkwam. Toen we onze fietsen hadden opgeraapt fietste we verder. Omdat mijn huis dichterbij het dorpshuis was dan die van Jeroen, stopte we bij onze oprit. We besloten om het zo snel mogelijk aan onze familie en vrienden te vertellen..dan hadden we het maar gehad, we hadden geen zin om stiekem te doen.. Na een laatste kus fietste Jeroen huiswaarts.. Toen ik eenmaal in m’n bed lag, kon ik niet geloven wat er zojuist was gebeurd, met een gelukzalig gevoel viel ik in snel in slaap.. ongeveer ’n half uur daarna werd ik wakker.. er kwam met grote snelheid ’n ambulance langsscheuren, ik schonk daar verder ook geen aandacht aan, ik was doodmoe.... De volgende morgen kwam m’n moeder me wakker maken, ze vertelde dat er iets heel ergs was gebeurt… Jeroen was door een auto aangereden..en het niet had overleeft.. m’n wereld stortte compleet in. Wiet luistert aandachtig naar Edwin’s verhaal, en ziet dat er een traan over zijn wang rolt.. Haar woede heeft plaatsgemaakt voor een meelevend gevoel.. Je hielt echt van die jongen hè?.. Ben je niet kwaad? Vraagt hij voorzichtig.. Hoe kan ik nou nog kwaad zijn op jou nu jij je complete verhaal hebt verteld? Goed, ik had het natuurlijk liever op een andere manier te weten gekomen maar... nee.. ik ben niet kwaad op je… Maar wat ik niet snap, is wat dit met Lucas te maken heeft?
Edwin vertelt dat hij na de dood van Jeroen een tijd lang depressief is geweest, hij wou niks, maar dan ook niks meer met jongens te maken hebben.. ik had het hele hoofdstuk homoseksualiteit compleet voor mezelf afgesloten.. Maar… toen besloten m’n ouders opeens te gaan verhuizen, en was Lucas daar ineens. Wiet kijkt Edwin bewonderenswaardig aan en vraagt; Ben je al die tijd dan verliefd geweest op Lucas? Edwin voelt zichzelf blozen en zegt zacht: Ik denk het wel... er volgt een kleine stilte die Edwin beëindigd: Ik denk dat ik maar ‘ns ga.. O..o..oke.. Terwijl Edwin enigszins opgelucht zijn jas aantrekt, weet Wiet eigenlijk niet wat ze nu toch tegen Edwin moet zeggen. We..we..blijven wel vrienden toch? Edwin kijkt Wiet verbaast aan, deze vraag had hij niet verwacht. Eh.. ja, als het aan mij ligt wel... tenminste als jij dat ook wilt. Ja, tuurlijk.. 't zal eventjes wennen zijn maar.. d...d..dat lukt me wel, zegt ze stotterend. Oke...gelukkig, Edwin lacht voorzichtig en zegt: Nou, tot..eh....binnenkort dan? Ja, is goed.. oke, Doeg. En Edwin stapt de boot af. Doei, zegt Wiet, die zich erg groot heeft gehouden daarnet. Ze kijkt uit een van de raampjes van de boot en ziet Edwin weglopen. Ze kan haarzelf niet langer inhouden, barst in tranen uit en laat zich op d'r bed vallen.
Deel 3? morgen of anders overmorgen 
Reacties:
aah!!!! wouw... hij is subliem. ik heb de tranen in mn ogen! zo mooi hoe je de liefde tussen Jeroen en Edwin beschreef. wouw en wat abrupt dat einde. zo zielig. ik zag het helemaal voor me!
ik vind het heel lief dat Wiet zo begripvol is. en ja die tranen, die heeft iedereen. hoe zo'n situatie ook is! oh ik zit nog na te genieten! wouw!
Wow!
Oké. Ik moet toegeven dat verhaal met Jeroen me een grote klap verkocht. Wat een emotie in de woorden! Geweldig verzonnen! Ik zie het zo gebeuren! Dat was echt heel mooi. Oh.. ik zie al helemaal voor me hoe Edwin zich gevoelt moet hebben. Dat was gewoon geweldig.
Ik zit hier even sprakeloos te wezen.
..En arme Wiet. Maar ik denk niet dat ze nog boos kan zijn door zijn verhaal. Wow.
Ik ben ook even blij dat Edwin een ruggengraat gegroeid heeft en zijn "man the fuck up" pillen heeft geslikt. Super!
Nou, als er een deel 3 komt, kan ik niet wachten! Maar neem de tijd maar wel, want dat heb je wel nodig, denk ik. XD
Oh. Gewoon super.
Ik hou op voordat ik de maximum aantal tekens raak in een reactie. Haha!
arme wiet. maarja .. moest er wel van komen niet? wel lief dat ze niet zo boos is^^
jaa deel 3
-xxx-
s
p.s ik maak ook een deel 3 ^^ heb al een idee en ben al een beetje begonnen
Super gaaaf B)