FanFic.nl

The Jesus Of Suburbia

St. Jimmy

Het is vandaag 7 Mei. Ik ben alleen in mijn gevecht tegen Tobias. Saint Tobias, pardon. De hele bende stond aan de kant van Tobias- nou ja, bijna de hele bende. Er was één lid niet, mar haar kende ik niet.
‘Zeg, kom je nog, of moet ik tegen een schim gaan vechten?’ grinnikte Tobias, die tegen de deurpost hing.
‘Ik ben een schim,’zei ik zacht. ‘De Jesus of Suburbia is een schim. St. Jimmy is mij.’
Ik had het besloten, en genoot van het gevoel dat ik nu eindelijk was wie ik was, niet langer meer was mijn leven een leugen.
‘Meekomen dan.’ Ik stond op, en liep achter To.. Saint Tobias aan.

We kwamen in een ruimte, waar normaal alles en iedereen door elkaar heen hing, maar nu stond iedereen in een cirkel.
‘Geen voorbereiding, meteen beginnen. Ga staan, en kom maar op,’ daagde Saint Tobias me plompverloren aan.
Onthouden, Jimmy: Je bent de koning, zie jezelf als iemand die het hier nieuw leven in blaast. Als iemand die de God hier is. Wat je eigenlijk ook wel bent. De stem in mijn hoofd fokte me op.
‘Ik heb dat niet nodig. Je hoeft me niet op te fokken. Ik maak ‘m af!’ Ik grijnsde St. Tobias toe, vol zelfvertrouwen. Die dude kon het schudden.
‘Lets fight,’ zei St. Tobias. Ik stormed direct op hem af, maar moest halverwege stoppen, omdat hij ineens een mes op me hield.
‘Ik zei, geen wapens!’ riep ik verschrikt.
‘Denk je nou echt dat ik naar je zou luisteren?’ reageerde St. Tobias. De menigte lachte honend.
Ik deinsde achteruit en zag vanuit mijn ooghoeken iemand met een revolver kloten.
Ik maakte een scherpe draai en griste het geweer uit de handen van de jongen. Ik richtte het geweer op St. Tobias.
‘Oh, Jimmy… Je durft toch niet te schieten…’ zegt St. Tobias met een zucht.
Schiet, schiet! Neem wraak op je vader! Doe het! Doe het! Doe het! Als je hem te pakken krijgt… Denk eens aan wat je met de wereld kunt doen! Wat wij met de wereld kunnen doen… Ik twijfelde. Waarom twijfel je, Jimmy? De moordenaars van je vader twijfelde ook niet toen ze ‘m neerschoten…
‘Je hebt gelijk…’ antwoordde ik de St. Jimmy in mijn hoofd en haalde de trekker over.

Het lichaam van Tobias viel, en het was alsof er een sleutel in een sleutelgat werd gestoken, het sleutelgat van mijn ziel. Ik voelde gewoon hoe de Saint Jimmy in mijn gedachten een werd met mij, Jimmy.
Ik haalde adem.
‘Ik ben Saint Jimmy,’ riep ik. ‘En wie durft daar tegenin te gaan?’ Ik voelde me zoveel beter als St. Jimmy, de enige echte, levende, van vlees en bloed gemaakte St. Jimmy.
‘Dat kan niet..! Tobias was al tien jaar onze Saint!’ riep een bibberige stem. Ik draaide me om en zag een man staan van rond de 70, leek wel. Ik keek hem aan.
‘En wie ben jij om daar tegenin te gaan?’ vroeg ik sarcastisch.
‘Dat gaat jou helemaal niets aan!’ snauwde hij, opvallend scherp voor zo’n oudje. Ik laadde mijn revolver, hoewel ik dat nog nooit gedaan had.
Maar misschien de St. Jimmy in mijn hoofd wel.
‘Man, dat ben je zelf, ‘ mompelde ik tegen mezelf en keek de oude man toen weer aan. ‘Ik heb het je gezegd… Neem je je woorden terug?’ Nog voor hij antwoord kon geven, viel hij naast Tobias op de grond.
‘Iemand anders nog kritiek?’ schreeuwde ik over de menigte heen. Het was stil. Mooi.
‘Wie is de Saint?’ vroeg toen een vrouwenstem.
‘Jimmy. Saint Jimmy,’ antwoordde de hele bende. Ik grijnsde.

Dit voelde goed. En het kon alleen nog maar beter worden, toen iemand naar voren kwam met een naald.
‘Novacaine, voor onze Saint. Het is enkel van onze Saint.’ Ik nam de naald. Nog nooit had de Jesus of Suburbia zoiets gedaan, zou die zoiets doen. Maar ik, Saint Jimmy, deed het zó.

Reacties: