FanFic.nl

De Uil

De Uil

Titel: De Uil
Schrijver: Mark
Categorie: Goede Tijden, Slechte Tijden.
Samenvatting: Na een traumatische ervaring neemt Edwin een besluit.
Personages: Edwin, Ronald, Jeroen, Bianca
Aantal woorden: 1402


Edwin had al zijn hele leven een grote hekel aan treinen. Ze waren altijd te laat of reden helemaal niet. En als ze wel reden dan was er vaak niet eens een zitplaats meer over. En toch stond hij vandaag op het perron te wachten. Hij moest namelijk naar de grote stad. En zijn vader of moeder vragen om hem te brengen met de auto was geen optie.

Nog maar een jaar, dacht Edwin terwijl hij zijn handen dieper in zijn zakken deed. Het was een frisse dag, ondanks dat het pas september was. Volgend jaar zal Edwin zestien worden. Dan kan hij zich eindelijk verplaatsen met een brommer. Veel beter dan de trein die op dat moment het station binnenreed, tien minuten te laat.

Edwin stapte de trein in en zocht een plekje. Het was aardig druk. Edwin was diep in gedachten en botste tegen iemand aan.

“Sorry”�, zei Edwin.

“Geeft niet”�, zei de jongen.

Edwin zag dat de jongen blond haar had, maar besteedde er verder weinig aandacht aan. Hij was ergens anders met zijn gedachten. Een andere jongen. Een jongen die hij al sinds de kleuterschool kende. Zijn beste vriend Jeroen.

De trein begon te rijden. Edwin vond gelukkig nog een lege plek en ging zitten. Daar was hij blij mee, want vijfenveertig minuten lang staan in een volle trein, daar had hij geen zin in. Edwin had natuurlijk naar een dichterbij gelegen stad kunnen gaan, maar hij wilde het risico niet lopen dat hij een bekende tegen zou komen.

Toen de trein arriveerde op de plaats van bestemming, stapte Edwin uit. Terwijl hij naar de uitgang van het station liep haalde hij een papiertje uit zijn zak. Het was een routebeschrijving van het station naar de plek waar hij zijn moest.

Terwijl hij zich een weg zocht door de stad waar hij nog nooit geweest was, dacht Edwin aan zijn ouders en broer. Als die eens wisten wat hij nu aan het doen was. Zijn vader zou hem een preek geven. Misschien met een beetje geschreeuw erbij. Zijn moeder zou hem teleurstellend aankijken. En zijn broer Sjoerd… Die zou het eigenlijk wel cool vinden. Behalve als hij erachter zou komen waarom hij het deed.

Na vijftien minuten stond Edwin eindelijk voor de winkel die hij een paar dagen geleden op internet opgezocht had. Hij ging naar binnen. Het belletje boven de deur rinkelde. Een ruig uitziende man met baard keek op. Het moment van de waarheid was aangebroken. Zou deze man hem helpen? Hij was immers pas vijftien en je moest minstens achttien zijn.

De man liep op Edwin af en groette hem.

“Mijn naam is Ronald. Waar kan ik je mee helpen?”� vroeg hij.

“Ik wil graag een tattoo”�, zei Edwin enigszins gespannen.

“Dat kan. Heb je een afbeelding bij je of wil je er een uitzoeken?”� vroeg Ronald vriendelijk.

De vriendelijke toon verraste Edwin. Hij had verwacht dat tattoo artiesten net zo ruig waren als ze eruitzagen. Maar Ronald leek gewoon een heel aardige man, ondanks de ontelbare tatoeages verspreid over zijn lichaam. Ook leek het er niet op dat Ronald naar zijn leeftijd zou vragen. Een lengte van 1.96 was niet altijd even handig, maar nu had het hem waarschijnlijk geholpen.

“Ik heb een afbeelding bij me”�, zei Edwin.

Edwin opende zijn jas en haalde een A4’tje uit zijn binnenzak en gaf het aan Ronald.

“Heb jij dit getekend?”� vroeg Ronald met bewondering.

“Ja”�, zei Edwin.

“Je hebt talent”�, zei Ronald. “Dat zie ik meteen.”�

“Dank je”�, zei Edwin trots. Edwin werd altijd blij als hij een compliment kreeg over zijn tekeningen of zijn muziek.

“En waar moet ie komen?”� vroeg Ronald.

“Hier”�, zei Edwin. Hij wees naar zijn rechterschouder.

“Neem hier maar plaats”�, zei Ronald. “Maak je schouder maar vrij, dan gaan we meteen aan de slag.”�

Edwin deed zijn jas en trui uit. Onder de trui droeg hij een wit hemd. Terwijl Ronald begon aan de voorbereiding voor de tattoo, dwaalde Edwin’s gedachten af naar die ene dag, ongeveer drie weken geleden.

“Hoe cool was dat?”� riep Edwin.

“Heel cool!”� riep Jeroen terug.

Edwin, Jeroen en de rest van de band hadden zojuist opgetreden tijdens een schuurfeest. Het publiek was erg enthousiast. Hierdoor waren de jongens in een opperbeste stemming. De nodige biertjes hadden ze inmiddels al gedronken. Edwin en Jeroen waren even naar buiten gelopen. Er hing veel sigarettenrook in de schuur waar het feest gehouden werd, iets waar ze allebei niet goed tegen konden. Dus nu liepen ze buiten, allebei aangeschoten.

Edwin vond het altijd geweldig om tijd door te brengen met hun band, maar stiekem was hij het liefst alleen met Jeroen. Hij en Jeroen waren onafscheidelijk sinds de kleuterschool. Een hechte vriendschap. Ze bespraken alles met elkaar. Nou ja… bijna alles. Ze hadden het nooit over meisjes. Voor Edwin was dit logisch. Hij viel immers niet op meisjes, iets waar hij nog niet zo lang geleden achter gekomen was. Maar waarom begon Jeroen nooit over meisjes? Zou hij ook…? Edwin wist het niet. Wat hij inmiddels wel wist was dat zijn vriendschapsgevoelens veranderd waren. Hij was verliefd geworden op Jeroen.

Verliefdheid was een heerlijk gevoel, maar tegelijkertijd maakte het Edwin ook bang. Zijn vader en Sjoerd zouden het nooit accepteren. Opmerkingen hier en daar hadden dat duidelijk gemaakt. Zijn moeder keek wel eens naar As the World Turns. Die serie had een homoseksueel karakter. Als Sjoerd dan toevallig in de kamer was noemde hij de jongen in de serie een bruinwerker. Edwin dacht wel dat zijn moeder het zou accepteren, maar toch had hij nog niet de moed gevonden om het haar te vertellen.

“Zullen we even op dat bankje gaan zitten?”� vroeg Jeroen.

“Prima”�, antwoordde Edwin.

De twee jongens gingen zitten. Er viel een stilte. Beiden dachten ze terug aan het fantastische optreden dat ze gegeven hadden.

Dat was niet het enige waar Edwin aan dacht. Terwijl Jeroen voor zich uitkeek, keek Edwin af en toe stiekem naar Jeroen. Wat was hij toch mooi, dacht Edwin. Jeroen’s halflange donkerblonde haar hing half voor zijn ogen. Het liefst zou Edwin zijn handen er doorheen strelen. Edwin’s ogen dwaalde af naar Jeroen’s lippen.

“Is er iets?”�

Edwin schrok.

“Nee, niets…”�

Edwin keek Jeroen aan. Hij weet nog steeds niet waarom hij het deed. Waren het de biertjes? Of was Jeroen gewoon onweerstaanbaar?

Edwin bewoog zijn hoofd naar Jeroen toe en drukte zijn lippen op die van hem. Edwin voelde een tinteling. Dat hij dit durfde! Helaas was zijn geluksmoment van korte duur. Jeroen duwde hem van zich af.

“Wat doe jij nou?”� riep Jeroen kwaad.

“Ik…”� stamelde Edwin.

“Ik ben geen nicht!”� riep Jeroen die opstond van het bankje. Ook Edwin stond op en probeerde Jeroen tegen te houden.

“Jeroen…”�

“Blijf van me af! Ik wil dit niet!”�

Jeroen rende vluchtig weg en liet Edwin in paniek achter. Wat had hij gedaan? Hoe kon hij nou zo stom zijn?

Edwin wist niet precies hoe lang het geduurd had, maar hij stond inmiddels weer buiten de tattoo shop. De plek van de tattoo was nog erg gevoelig, maar dat had hij er voor over. Voor Jeroen. Hij vroeg zich af hoe zijn ouders en broer zouden reageren op de uil op zijn schouder. Maar dat waren zorgen voor later. Hij had eerst nog een treinreis voor de boeg.

Edwin zat op de bank in de woonkamer. Zijn hond Willem lag naast hem. Sjoerd was nog steeds op het schuurfeest, zijn vader was bij een patiënt en zijn moeder was boven.

De telefoon ging, maar Edwin reageerde niet. Zijn gedachten waren nog steeds bij Jeroen. Hij was zo stom geweest! Wat bezielde hem om Jeroen zomaar te gaan zoenen? Jeroen was er duidelijk niet blij mee. Edwin was bang dat dit het einde van hun vriendschap zou betekenen. Hij hoopte maar dat Jeroen het aan niemand anders zou vertellen.

“Lieverd?”�

Edwin keek op naar zijn moeder. Ze had de telefoon van boven in haar hand.

“Lieverd…”� zei Bianca opnieuw terwijl ze naast Edwin ging zitten. “Er is iets ergs gebeurd.”�

Edwin schrok.

“W-wat is er dan?”� Edwin wilde het antwoord eigenlijk niet weten.

“Het gaat om Jeroen”�, zei Bianca. “Hij heeft een ongeluk gehad.”�

De woorden drongen nog niet echt tot Edwin door.

“Oh, lieverd. Jeroen is overleden.”�

Edwin kon geen woord uitbrengen. Hij staarde voor zich uit terwijl zijn moeder een arm om hem heensloeg. Een traan rolde over zijn wang.

Reacties: