FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Eindelijk vrij!

Die nacht lag ik de hele tijd te woelen. Ik wou wel op staan maar Bill lag gedeeltelijk op m'n slaapkleedje dat ik nog had aan getrokken voor ik ging slapen. Voorzichtig trok ik het onder hem vandaan, het laatste wat ik wou, was dat hij wakker werd. Ik sloop door de beddenkamer waar alle anderen nu ook diep lagen te slapen en ik stond wat te twijfelen voor het bed van Georg. Zachtjes legde ik mijn hand op zijn schouder en ik schudde hem even door elkaar. "Emma?" klonk het meteen uit Georg's bed, maar het was niet de stem die ik verwacht had. Ik kneep mijn ogen wat meer samen en ik zag Ellie rechtop zitten achter Georg die lekker verder sliep. "Hij slaapt." zei ze en ze kroop stilletjes over Georg heen. We liepen naar beneden en we gingen in de keuken/woonkamer zitten. Ellie had koffie gezet en we zaten beiden stilletjes aan tafel. We hoorden een raar geluid, mensen die praatten... maar iedereen sliep op de bus, behalve ik en Ellie. Ellie ging kijken waar het vandaan kwam. "De deur is open!" zei ze enthousiast toen ze terug kwam. Ik keek haar vragend aan, "Welke deur?" zei ik met zo'n toontje van: Waar heb jij het nu weer over? Zonder wat te zeggen, trok ze me met zich mee. Ik kwam in de hoofdgang en zag meteen wat ze bedoelde. De voordeur was open! Ik sprong zonder denken meteen de bus uit... Het was koud buiten en ik stond met mijn blote voeten op het natte beton. Ellie begon meteen richting de struiken te rennen want ze wou niet gezien worden door de buschauffeur en nog een andere man die een sigaret stonden te roken. Toen ze merkte dat ik haar niet volgde, kwam ze terug en trok ze me met zich mee. Ik liep twijfelend mee... Nog voor een laatste keer keek ik achterom naar de tourbus en toen werd ik weer verder getrokken door Ellie.

"Als ik het goed begrepen heb, hebben ze onze kamer verder betaald." zei Ellie en we liepen door de gang van het hotel. Mijn thuis... "En dan nog, we hebben de sleutel niet bij ons." kwam het plots in me op en ik haalde m'n schouders op. "Denk jij..., ik heb altijd een dubbele bij me." zei ze en ze toonde me een sleutel die aan een ketting om haar nek hing. "Ik vertelde de jongens dat het maar een versiersel is en geen echt sleutel." zei ze en ze trok me weer met zich mee. Eenmaal bij onze kamer opende ze zonder moeite de deur. Het voelde echt als thuis komen! "Pak je spullen, we kunnen hier niet lang blijven." Ik keek mijn zus geschrokken aan. Nu waren we thuis en wou ze meteen weer weg. "Dit is de eerste plaats waar ze zullen zoeken." legde Ellie uit toen ze m'n blik zag. Ik liet me droevig op het bed zakken. Even later voelde ik Ellie's hand op m'n arm. "Is er wat?" vroeg ze somber. Droevig knikte ik. "Natasha... Maar ze red zich vast wel." probeerde ik eerder mezelf dan Ellie te overtuigen. Daarna stond ik op van het bed om m'n kleren bij elkaar te zoeken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.