We zaten op de trein richting Duitsland en ik had nog geen seconde aan iets anders gedacht dan Natasha. Ik kon mezelf wel blijven vervloeken omdat ik haar daar met die gekken achter gelaten had. Voor de zoveelste keer zuchtte ik en Ellie legde haar hand op m'n schouder. We hadden nog wat geld in het hotel liggen en Ellie had er een broodje mee gekocht. Ze had erop gestaan dat ik ook iets zou eten, maar ik had helemaal geen honger. Ik sloot m'n ogen en ik wou wat gaan slapen, maar ik wist zo al dat dat niet zou lukken. Ik werd gek van mezelf, 'Vergeet haar, maar voor even.' zei ik tegen mezelf. 'Ze redt zich wel en voor je het weet zullen jij en Ellie een plan hebben om haar daar weg te krijgen.' dacht ik weer. De trein stopte en hier moesten we eraf. Niet veel later liepen we te dwalen door de straten van Berlijn. De zon kwam al op, "Ongeveer nu, staan ze op." zei ik bijna onhoorbaar. Ik wou niet weten wat Natasha te wachten stond... "Waar gaan we heen?" vroeg ik erachteraan. Ellie hief haar schouders op, "Normaal regelt Natasha dat soort dingen." zei ze somber. Ik dacht aan m'n zus die nu zeker hysterisch werd omdat ze alleen was achtergebleven met de jongens. "Misschien ontsnapt ze nog op haar eentje." zei ik hoopvol, maar het zag er niet goed voor haar uit. "Kijk daar." zei Ellie plots en ze wees naar een oud hotel dat helemaal verlaten was. Ze trok me mee in een zijstraatje waar waarschijnlijk nooit iemand kwam. Langs een kleine opening klom ze in het hotel, ik volgde haar gewoon. "Weet je nog in het begin dat onze ouders in het gevang zaten? Toen hebben we ook voor langere tijd in een oud hotel gewoond." Stil knikte ik. "Ja..., tot de politie het door had." hielp ik m'n zus herinneren. Ze haalde haar schouders op, maar ze had wel gelijk. Dit was waarschijnlijk de beste optie voor ons. Ik trok een wit laken weg en ik zag dat het de balie was die eronder zat. Plots was ik Ellie kwijt en ik hoorde voetstappen boven me, die was dus naar boven gegaan. Snel liep ik haar achterna en ik vond haar in een oude kamer. We zetten onze tassen in de hoek van de kamer en we besloten niet uit te pakken, dit was toch maar tijdelijk.
Reacties:
dreamerangel zei op 1 feb 2011 - 17:44: arme Natasja
KutBill
arme Natasja
KutBill
verder <3