FanFic.nl

Gakuen Hetalia!

004

'No way, weet je wel hoe gevaarlijk het is? Je kan geen bal zien daar buiten-aru!' riep Yao. Ik en Emil stonden voor Kiku's kamer. Yao was het er volgens mij niet mee eens dat hij moest rijden. 'Mei-san, het lijkt me niet verstandig om met dit weer de weg op te gaan...' zei Kiku. 'Yao-kun...' smeekte ik. Hij beet op zijn lip. 'Goed dan' zuchtte hij. Ik grijnsde in overwinning en knuffelde hem blij. 'Oke we moeten opschieten' zei ik terwijl ik Yao en Emil aan hun armen meetrok. 'Hallo! Mag ik misschien een jas aan doen?' riep Yao. Ik zuchtte en liet hem los. hij deed zijn jas aan en we vertrokken naar Emil's auto.

Ik ging achterin de auto zitten en Yao en Emil voor. 'We hebben een halfuur' zei ik hyper en ik stuiterde op de achterbank. Wat wil je, als je je aller beste vriendin voor anderhalf jaar niet hebt gezien? 'Als ik schade oploop mogen jullie mijn ziekenhuiskosten betalen-aru!' riep Yao. Hij checkte zijn uiterlijk in de spiegel en deed zijn haar goed. Ik zuchtte. 'Yao!'. Hij schrok en startte de auto. Hij reed langzaam van de parkeerplaats af en ging de weg op. Ik keek door het raam naar buiten, alles wat bedekt met sneeuw en ijs en het waaide nog steeds hard. Stukken papier en takken vlogen door de lucht, en het was al aardig donker geworden.

Na een halfuur rijden kwamen we aan op het drukke station. Yao zuchtte opgelucht en parkeerde de auto op de bijna volle parkeerplaats. We stapten uit en liepen naar het perron toe. Het was bijna 5 uur, dus haar trein zo zou aan moeten komen.

Het was nu kwart over vijf en de trein was nog niet aan gekomen. Ik zuchtte en tikte met mijn kleine hakjes op de stenen vloer van het station. Zouden ze misschien vertraging hebben? 'Ne, ik denk dat ze vertraging hebben... door het weer' zei ik tegen mijn twee vrienden. Ze knikten en stonden op. 'Wij gaan even iets warms halen, koffie Mei?' vroeg Emil. Ik knikte. 'Met suiker en melk...' Hij knikte en ze liepen richting een soort café ofzo, zo een die altijd op station staan.

Ik ging door met het tikken op de stenen met mijn schoenen en begon een liedje te neuriën. Totdat ik snelle voetstappen hoorde. Ik keek om en zag Vash naar me toe rennen. 'Mei! Sukkel!' riep hij. Ik trok een wenkbrauw op en Vash stopte met rennen toen hij voor me stond. Hij hijgde uitgeput en hij had een blos op zijn wangen van het rennen. 'Wat?' vroeg ik. Hij hield een voorwerp voor me, het was mijn telefoon. Ik pakte het aan en lachte. 'Lili-chan heeft je proberen te bellen, haar trein staat vast, ergens 40 kilometer hier vandaan bij een station...' zei hij. 'Oh...' zei ik terwijl ik alle gemiste oproepen zag staan op mijn telefoon. 'Moeten we haar daar ophalen?' vroeg ik. Vash knikte. 'Oke, maar een vraag, Vash. Hoe kom je hier? Je hebt toch geen auto?' vroeg ik. 'Oh... Lili belde me toen ik bij een vriend was hier 5 kilometer vandaan' zei hij. 'Dus je bent hier heen gerend? Want ze belde mij een kwartier geleden.' zei ik. Hij bloosde. Ik lachte naar hem en op dat moment kwam Emil en Yao aangelopen met Koffie. Ik pakte mijn koffie van Emil aan en dronk de helft leeg. 'Laat hier maar staan, we moeten Lili ophalen' zei ik terwijl ik mijn beker koffie neerzette op het muurtje. Ze keken me verbaasd aan maar zette toch hun koffie neer. 'Vash hierzo heeft 5 kilometer gerend om te zeggen dat Lili's trein vast staat 40 kilometer hier vandaan, dus we halen haar op' legde ik uit terwijl ik Vash een schouderklopje gaf. '40 kilometer!?' riep Emil zeurend. 'Hou je mond, geen commentaar, we gaan' zei ik terwijl ik richting Emil's auto liep. De drie jongens volgden me en Yao nam weer plaats achter het stuur. Dit keer reed hij í­ets harder dan de heenweg naar het station...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.