FanFic.nl

Gakuen Hetalia!

007

Ik heb altijd al willen zingen, het was mijn droom. Maar ik kon geen zanglessen betalen, en ik had er geen tijd voor. Vanaf mijn tiende werkte ik, om geld te verdienen, want sinds mijn vader overleed, kon mijn moeder niet meer werken. Ze was ziek, emotioneel, en toen ik 13 was, werd ze ook lichamelijk ziek. Ze werd nu verzorgt door dokters en zusters, in het ziekenhuis. Ze zeiden dat ze waarschijnlijk nooit meer beter zou worden. Maar mijn droom hield ik nog steeds bij me, maar ik verborg het. Alleen Lili wist het, en alleen zij had me horen zingen. Elke keer dat ik probeerde te zingen dacht ik aan mijn moeder, dus ik kon het gewoon niet, vooral niet voor mensen.

Ik schrok uit mijn gedachte toen iemand met zijn hand voor mijn gezicht zwaaide. [/i]'Huh? wat?'[/i] vroeg ik. Iedereen staarde me aan alsof ik van een andere planeet kwam. Ik trok een wenkbrauw op. 'Heb ik, iets raars op mijn gezicht ofzo?' zei ik terwijl ik met mijn handen over mijn gezicht veegde. 'Uhm, nee? we vroegen of je vanavond wel mee wou... je leek niet echt enthousiast' zei Emil. 'Ach, valt wel mee, ik voel me... gewoon niet zo lekker' zei ik. Ik had er niet echt veel zin in, ik had namelijk hoofdpijn, en al die drukte zou het vast erger maken. Ik zuchtte en liep naar de keuken om water te pakken. Mijn hoofd draaide, dus ik besloot gelijk een aspirine te nemen. Ik slikte het pilletje door met water en zette mijn glas in de afwasmachine.

'Mei-chan?' hoorde ik Lili zeggen. Ik hoorde haar zachte voetstappen mijn kant op komen en draaide me naar haar om. 'Wat... ga jij vanavond aan doen?' vroeg ze glimlachend. 'Ik heb... mijn spullen nog niet uitgepakt...' zei ze direct daarna. 'Oh, je mag gerust iets van mij lenen, we hebben dezelfde maten toch?' zei ik. Lili en ik waren even groot- even klein bedoel ik. We waren allebei slank dus we pasten elkaars kleding. 'Arigatou, Mei-chan' Ik glimlachte en nam haar mee naam mijn kamer, om vervolgens mijn enorme inloopkast te openen. 'Oh mijn god!' zei ze met haar mond open. Ik grijnsde om haar reactie. Mijn inloopkast was wit, met felle lichten, het was een lange gang met aan de zijkanten al mijn kleren, ik had een aparte kast met al mijn schoenen, en dat waren er veel. Ik had een kant voor broeken en rokjes, en kant met truitjes en vesten, en een groot stuk met jurkjes- ik droeg ze bijna nooit. Maar Lili vond ze blijkbaar geweldig want ze liep er gelijk op af, haar ogen leken te glinsteren. 'Ne, Mei, pas dit eens?' zei ze terwijl ze een outfit voor me hield. Een rokje-panterprint, een rode legging, een truitje, een zwart jasje en paarse high-heels. 'U-uhm...' zei ik twijfelend. Ik droeg nooit zoiets, het was een beetje teveel voor mij.

Ik zag Lili's ogen weer glinsteren en ze drukte de kleding in mijn armen. Ze liep naar een prachtig wit-zwart jurkje met bont aan de bovenkant. 'M-mei, v-vind je het oke... als ik dit aandoe?' vroeg ze. 'Oh, is goed, je mag het wel hebben, ik draag het niet' zei ik. Ze stormde op me af en knuffelde me blij. 'Dankjedankjedankje!' riep ze blij. Ik lachte. Lili pakte het jurkje, gecombineerd met een zwarte legging en schattige hakjes met strikken. Ze verdween het pashokje in en even later kwam ze weer naar buiten. 'Wauw~! Sugoi!' riep ik. Ze zag er heel schattig uit. 'Nu moet jij ook passen, Mei-chan!' zei ze enthousiast. Ik zuchtte en ging het kleedhokje binnen. Ik deed het setje kleren aan en keek onzeker in de spiegel. 'Mei-chan? ben je klaar?' vroeg Lili van buiten het kleedhokje. 'Ja...' antwoordde ik. Ik kwam naar buiten en trok onzeker aan mijn rokje, hij was best kort. 'Ja! dit is perfect!' zei Lili blij.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.