Hoofdcategorieën
Home » Hetalia: Axis Powers » Gakuen Hetalia! » 009
Gakuen Hetalia!
009
’HA HA HA, het was een grapje schat, rustig maar!!!’ riep ik terwijl ik de kamer van Feliks binnenstormde. De opmerking die ik maakte over Yao accepteerde hij volgens mij niet, want hij zat me achterna terwijl hij dingen riep over dat hij gewoon wat vrouwelijke trekjes had, en er niks aan kon doen. Ik vloog om Ivan’s nek, omdat hij toevallig het dichtste bij was, en ook de langste. ‘Ivan! bescherm me, er zit een boos chinees meisje achter me aan!’ riep ik terwijl ik me verstopte in Ivan’s sjaal. Ivan keek verbaasd maar lachte toen Yao binnen kwam gevolgd door Lili. Yao was rood van het rennen en Lili verborg haar lach met haar hand. Een aantal verbaasde gezichten keken mijn kant op en ik liet snel Ivan los. Ik liep naar Yao toe en knuffelde hem. ‘Sorry, je bent echt heel mannelijk’ zei ik, ik kon het niet helpen om een beetje een sarcastische toon in mijn stem te laten. ’Je bent echt gemeen-aru, ik ben altijd lief voor jou-aru!’ gromde hij. Ik lachte en liet hem los.
ik kon echt niet vertellen dat deze bijeenkomst een feestje moest voorstellen; iedereen zat maar op de bank in de woonkamer, er was geen muziek en ook niet echt een gezellige sfeer. Ik liep naar voren toe, naar de woonkamer, waar iedereen zat. Nou ja, bijna iedereen, Feliks zelf was er niet en Romano, Antonio en Gilbert waren er niet. Ik liep richting Toris, die alleen in een stoel aan de zijkant zat. ‘Toris? weet jij waar Feli is?’ vroeg ik. Hij bloosde toen hij me zag en knikte. ’In de keuken...’ zei hij. Ik bedankte hem en liep naar de keuken.
Toen ik de deur naar de keuken opende zag ik dat Feliks zich wel degelijk had voorbereid; op het aanrecht stonden tientallen rijen flessen, drank, fris, en zelf koffie en thee. Op tafel stonden stapels cd’s en Daarnaast stapels pakjes, ingepakt met mooi glitter papier en grote rode strikken. ‘Feli?’ vroeg ik. Hij schrok op. ’Oh! Mei-tan, ik ben bezig met de cadeau’s voor iedereen, absolutely cute, right?’ zei hij terwijl hij zijn blik weer op zijn werk richtte. ‘Totally cute, maar moet je niet voor drinken en muziek zorgen?’ vroeg ik. ‘Huh? is iedereen er al?’ zei hij verbaast. Ik sloeg mezelf voor mijn hoofd en knikte. ‘Maar... ik moet dit echt afmaken! Ik heb vanmiddag voor iedereen iets gekocht!’ zei hij in paniek. Ik glimlachte en pakte een roze dienblad -Bij Feliks was bijna alles roze, hij had roze kopjes, roze gordijnen, een roze bank en zelfs roze ondergoed, vraag me niet hoe ik dat weet- uit de kast en begon glazen op te stapelen en flessen drank erop te zetten. ’Ik help wel, maar schiet wel op, ik kan dit niet steeds alleen dragen’ zei ik terwijl ik de keuken verliet.
Gelukkig was het feestje gezelliger dan eerst, want Feliks had muziek aangezet en iedereen had iets te drinken. Jammer genoeg waren Romano, Antonio en Gilbert ook gearriveerd. Feliks had gezegd, dat we begonnen met seven minutes in heaven als iedereen er was, maar daar had ik eigenlijk niet zo veel zin in. Ik weet hoe dat spel gaat, en ik was niet van plan dat te doen. Opeens stopte de muziek en kwam Feliks naar binnen. ’We gaan seven minutes in heaven spelen!’ riep hij vrolijk. Ik probeerde onopgemerkt naar de keuken te vluchten, stapje voor stapje schuifelde ik dichter bij de deur maar toen ik er eindelijk was pakte Feliks me bij mijn pols en sleurde hij me terug. ‘Wat nou als we Mei-chan hierzo laten beginnen’ zei hij. ‘Wreed, Feliks, wreed’ zei ik pruilend. Hij glimlachte onschuldig en haalde een doos tevoorschijn met verschillende papiertjes erin, ze hadden allemaal een andere kleur. Ik graaide met mijn hand door de doos heen en hoopte dat ik een redelijk iemand trok.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.