Hoofdcategorieën
Home » Muse » You » Me - 08
You
Me - 08
'Rennen!' dacht ik bij mezelf, 'Je moet rennen!'
Ik rende. Heel hard achter de bus aan. Maar ik was te laat. Hij reed weg zonder mij.
Ik pakte, helemaal in paniek, mijn mobieltje uit mijn broekzak en begon Justine te bellen. Maar ze nam niet op. Ook Crystal niet.
'Hè, verdraaid!' riep ik heel hard.
Ik probeerde mijn vader te bellen, maar kreeg zijn voicemail. Gelukkig nam mijn moeder wel op, maar ze kon me pas over een weekje komen halen.
Ik zuchtte. Dan maar onderdak zoeken. Ik liep gewoon maar ergens heen, mijn instinct had het meestal goed.
Na een uur gelopen te hebben kwam ik dan eindelijk aan in een rustig stukje stad. Ik liep door een steegje en kwam uit bij een blok huizen met een leuk grasveldje in het midden.
'Ha, eindelijk mensen!' zei ik opgelucht. Ik liep naar een willekeurig huis en belde aan. Niemand. Ik ging naar de buren, maar ik besefte me dat dit geen zin had. Ik moest een leuk huisnummer uitkiezen.
'Hmm... eens even denken...' mompelde ik. 'Mijn geluksgetal is zeven.'
Ik draaide rondjes tot ik duizelig werd en toen vond ik nummer zeven. Ik liep er in een rechte lijn naartoe en belde aan. Een lieve, blonde vrouw met krullen deed open.
'Can I help you, sweetheart?' vroeg ze.
Ik besefte met een schok dat het Kate Hudson, de vriendin van Matt was.
'I eh... I am...' Ik kon niet eens meer normaal Engels. Wat een ramp.
Binnen hoorde ik iemand hysterisch lachen. Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes en ik keek haar aan.
'Is Matthew inside?' vroeg ik, haast fluisterend.
'Yes. Why?'
'I am... eh...'
Ik wees op mijn schoenen en ze begon te lachen.
'Oh, I get it! How did you know he lives here?'
'I didn't. I missed the bus. I can't go back to the Netherlands now.'
'Oh, I see. Hmm...'
Ze dacht diep na.
'The other boys are here as well. Come in.'
Ze stapte opzij en ik liep de hal in. Het zag er gewoontjes uit, ik had hier met mijn ouders en zusje kunnen wonen. Maar het was wel heel gezellig. Kate ging me voor naar binnen en begon een heel verhaal over mij. Plotseling werd ik nerveus. Heel Muse ontmoeten... Wow. Daar had ik al vaak genoeg over gedroomd, maar ik had nooit verwacht dat het echt zou gebeuren. Dus ik pakte mijn BlackBerry uit mijn zak en sms'te mijn zusje dat dit echt waar was met veel smileys en hoofdletters. Ik verzond het berichtje ook naar Justine en Crystal. Toen ik mijn mobieltje had dichtgeschoven en in mijn Origin Of Symmetry schoen gedaan had die ik naast me op de betegelde vloer had gelegd, besefte ik dat Kate aan de kant was gaan staan en iedereen naar me keek.
Rijke fantasie heb jij!
Ik denk dat dit wel zo'n beetje het leukste hoofdstuk tot nu toe is. Alles wat er gebeurd is gewoon té onwaarschijnlijk, maar dat maakt het juist allemaal weer heel leuk.
"Gelukkig nam mijn moeder wel op, maar ze kon me pas over een weekje komen halen."
^Fijne moeder is dat zeg! Je kind zit vast in Londen, maar je komt haar pas over een week halen... Nouwja, ik dit geval komt het wel weer goed uit.
"Binnen hoorde ik iemand hysterisch lachen"
^ Ow, wat zou ik die lach graag horen
Ik verheug me op het volgende stuk x