We hadden de hele dag geslapen en het was ongeveer 12 uur 's nachts toen ik wakker werd van stemmen op de gang. "Ze moeten hier ergens zijn." hoorde ik een veel te bekende stem... Het was Tom! "Ik heb hier echt niks mee te maken." hoorde ik Natasha smeken. Er ging een schok door me heen. Hadden ze ons alweer gevonden, maar hoe? Misschien een zendertje in onze kleren? Maar we hadden onze slaapkleedjes nog steeds aan. Ze zouden daar toch geen zendertjes in gestoken hebben of wel? Even dacht ik na... Ja, dat zouden ze wel durven. Snel deed ik mijn slaapkleed uit en ik trok een t-shirt en trainingsbroek aan. Ellie die ondertussen ook wakker geworden was van de jongens hun gebrul op de gang, deed net hetzelfde. Ze nam onze slaapkleedjes en ze smeet ze uit het raam. "Dan kunnen ze ons daar gaan zoeken." zei ze kwaad. Zachtjes deed ik de deur open en ik keek naar buiten. Er was niemand, aan het einde van de gang was er een glazen schuifdeur die naar een balkon vooraan aan het gebouw leidde. M'n hart maakte een angstig sprongetje toen ik Bill op het balkon zag staan met achter hem de wondermooie volle maan. De wind speelde met zijn haren die zoals gewoonlijk rechtop stonden en hij keek sip naar beneden. Hij leed duidelijk onder mijn afwezigheid... net goed! Ik werd terug bij bewust zijn gehaald door Ellie die me mee de gang in trok. We liepen snel naar beneden, het grote gebouw uit. M'n zus trok me mee de parking op die vooraan aan het gebouw lag. Ik wou haar nog waarschuwen voor Bill die het volle zicht over de parking had vanwaar hij stond, maar het was al te laat. "Daar zijn ze!" hoorde ik zijn zachte stem vanop het balkon. Even bleven Ellie en ik staan, we staarden elkaar aan... "Wat doen we nu?" vroeg Ellie zenuwachtig. "Ik..." even twijfelde ik, ik keek van het gebouw naar Ellie en van Ellie naar Bill die net door de glazen deur verdween. Hij kwam vast en zeker naar beneden. "Achter die container, snel!." zei ik vastberaden. Ellie liet zich door me mee trekken naar het steegje. Weg van het hotel waar we onze spullen hadden laten liggen en weg van Bill die zo snel hij kon de trap af liep. Tevergeefs want ik zat goed verstopt toen hij beneden kwam.