FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Everything back to normal.

Plots trok hij me op zijn bed. Hij dwong me naast hem te zitten en ik bekeek nieuwsgierig zijn gezicht. Ik vroeg me af wat er nu allemaal door zijn hoofd ging... Bill zijn wangen zaten vol met zwarte vlekken van z'n make-up die uitgelopen was en nog stroomden er tranen over z'n wangen. "Ik dacht echt dat ik je kwijt was." zei hij plots en hij nam me onmiddelijk weer in een omhelzing. Ik wist niet hoe snel het gebeurde, maar plots drukte Bill z'n lippen op de mijne. "Bill ik..." ik trok m'n gezicht terug, maar Bill had er blijkbaar echt geen zin in. Z'n hand knalde kort, maar hard tegen m'n wang en het was duidelijk voor mij dat ik maar beter kon zwijgen. Hij keek me waarschuwend aan en ik schudde bang m'n hoofd voor wat er zou komen. Bill zuchtte, "Rustig maar schat. Zo ver komt het nu niet." Ik wou daar nog wat op zeggen, maar z'n lippen lagen alweer op de mijne. Zijn tong kwam in mijn mond en ze ging meteen op zoek naar de mijne. Toen hij die gevonden had, waren onze tongen meteen in elkaar verstrengeld. Ik voelde Bill's betraande wangen af en toe tegen de mijne komen en hij beet af en toe zachtjes in m'n onderlip. Bill begon me kusjes in m'n nek te geven en ik zat muisstil, liet dit allemaal toe. Wat moest ik anders? Bill kreunde van genot en ik voelde z'n haar in m'n nek kriebelen toen hij me kusjes op m'n schouder begon te geven. Plots hield hij ermee op en hij keek me weer indringend aan. "Wat?" vroeg ik en ik ging onopvallend ietsje verder van hem vandaan zitten. "Ik kan niet geloven dat je terug bent." zei hij en weer begonnen er tranen over z'n wangen te lopen. "Bill." zei ik zuchtend en ik wreef met m'n duim over z'n wangen om de tranen weg te doen. "Doe nu niet zo dom." Bill keek me even gekwetst aan. "Heb je honger?" vroeg hij plots. Ik knikte met blosende wangetjes, ik stierf bijna van de honger! Bill wou opstaan en de kamer verlaten. "Bill!" riep ik hysterisch. Hij draaide zich meteen om. "Mag ik mee?" vroeg ik smekend, ik wou voor de rest van de avond niet meer alleen zijn. Een gewoonte die ik al van jongs af aan had. Ik was zo al niet graag alleen en als ik emotionele gebeurtenissen had mee gemaakt, werd ik soms haast hysterisch als dat wel zo was. Bill twijfelde even, maar toen kwam hij naar me toe. Hij sloeg een arm om m'n middel en samen liepen we naar beneden. Toen we voorbij de deur liepen, merkte ik op dat ze open was. Bill liet me los en ik deed een stap richting de deur. Even twijfelde ik en ik keek even achterom naar Bill. Hij stond al klaar om me tegen te kunnen houden voor moest ik het erop wagen. Ik schudde m'n hoofd en Bill sloeg z'n arm terug om me heen. Ik keek hem geïriteerd aan en Bill keek terug met zo'n blik van: Durf er wat op te zeggen. Toen we de keuken binnen kwamen, waren alle blikken op ons gericht. Tom lachte even toen hij Bill daar zo zag staan, met uitgelopen make-up van het huilen. Bill negeerde z'n domme broer en hij trok me mee naar het aanrecht. Hij begon een broodje te smeren. Ik deed net hetzelfde en toen we met onze handen tegen elkaar botsten, gaf Bill me speels een kusje op m'n neus. M'n greep om het lemmet van het mes versterkte meteen en ik had de grootste moeite met het houden van mijn mond. Ik sloot mijn ogen en ik ademde eens goed in en uit. Ik moest rustig blijven, god weet wat ik allemaal zou doen met een mes in m'n handen. Ik opende terug mijn ogen en ik zag Bill me lachend aan kijken. "Slim meisje." zei hij en hij keek me eens veel te dubbelzinnig aan...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.