FanFic.nl

Morgenrood {afgelopen}

55.Bijna...

De jongen, waarschijnlijk Nahuel, keek me nog steeds argwanend aan. Maar naarmate ik staarde naa zijn ongelovelijk prachtige gezicht - wat ik nog steeds niet kon geloven - werd zijn blik vragend.
Eeen kleine vrouw verscheen achter hem. Ze keek me argwanend aan met haar bordeaurode ogen. Hí¡í¡r blik veranderde, in plaats van die van Nahuel, in angst.
Jasper maakte verandering in dit eeuwige, ongemakkelijke moment. Hij deed een stap naar voren, mijn richting op. Maar alsnog stond hij achter me. Ik wendde mijn aandacht weer naar Nahuel en Huilen. Ik wachtte totdat zí­j iets zouden zeggen.
Tien seconden.
Vijftien seconden.
Twintig seconden.
Oh, God, waarom maakte niemand nou een einde aan dit moment?
En alsof Nahuel mijn gedachten konden lezen, begon hij te praten.
'Alice?' vroeg hij ongelovig. Zijn stem was anders.. Hees. Maar nog steeds zo mooi als twinkelende bellen. Onze stem zou voor de buitenwereld ook zo klinken... Ik moest het Bella maar een keer vragen.
'Ja. Ja dat ben ik,' zei ik licht glimlachend.
'En Jasper?' vroeg hij nog steeds ongelovig.
'In levende lijven,' grijnzende Jasper. Nahuel keek met grote ogen naar Huilen. Zij keek op haar beurt ook ongelovig terug. Hij kende ze eigenlijk nog niet en zij ook niet. Maar toen ik bevriend met ze was, had ik al visioenen over Jasper. Ik wist nog dat Nahuel de eerste was die het hoorde. Hij was zeg maar.. een vriend.
'Euh... Kom binnen,' probeerde Nahuel en trok de deur nog verder open.
Ik stapte naar binnen, gevolgd door Japser, Kachiri en Anika.
Ik keek om me heen. De 'hal' was niet zo groot. Hoogstens twee bij twee meter. Ik liep nog verder naar binnen. Het was inderdaad, zoals ik me kan herrineren, niet zo heel groot of luxe. Het was bijna armoedig. Ik liet mijn ogen even rondgaan en liet ze rusten op Kachiri en Anika. Alletwee keken ze schichtig om hun heen.
Huilen brak dit keer de stilte: 'Ga zitten.' Hí¡í¡r stem was precies zoals ik me kan herrineren. Zacht en een beetje hoog.
We namen plaats op de grond. Tja, er was niks anders...
'Hoe gaat het?' vroeg Nahuel nerveus, nog steeds verbouwereerd.
'Goed, met jullie'?' vroeg ik beleefd en glimlachend.
'Goed, hoor. Nog steeds in onze oude stekkie zoals je kan zien,' grapte Nahuel. Ik grinnikte.
'Maar, is er een reden dat jullie zo onverwachts komen?' kwam Huilen tot zaken.
'Zeker is die er wel. We willen jullie graag om een gunst vragen. Een grote gunst,' zei ik.
'En wat is die dan?' vroeg Huilen neiuwsgierig, maar nog steeds half-glimlachend. En ik begon te vertellen... Voor de derde keer in de maand.

Ze keken ons allemaal aan met grote ogen. Deze reactie verwachtte ik natuurlijk al.
'Dus je wilt dat wij gaan getuigen voor jullie?' vroeg Nahuel.
'Ja, maar niet zomaar 'getuigen',' ik maakte van mijn vinger aanhalingstekens, ' jullie zijn echt toch wel de 'hoofdgetuigen'.' Hij keek me aan.
'Oké, we doen het,' zei Huilen beslissend.
...
Wacht... Zei ze nou serieus dat ze nou dat ze het zouden doen?
'Echt?' vroeg ik ongelovelijk. Ik keek Jasper aan, die me ongelovig aankeek. Oh. My. God. Dit was geweldig
'Ja, zeg maar wat we moeten doen,' herhaalde ze.
'Oké... eerlijk gezegd, had ik hier helemaal niet op gerekend, op dit antwoord, dus...'
'Het komt erop niet dat ze niet weet wat jullie moeten doen,' zei Jasper droog.
Nahuel keek hem aan en begon opeens te lachen.
'Haha, dus je wil zeggen dat ze ons om een gunst komt vragen en niet weet wat we eigenlijk moeten doen?' zei hij nog steeds halflachend.
'Ja, maar ik wel,' zei Jasper nog steeds droog.
Huh? Ik keek naar Jasper met een mega-vraagteken op mijn voorhoofd. 'Laat mij maar,' fluisterde hij.
'Oké, Huilen, jij moet vertellen over jou en Nahuel. Wie jullie zijn, wat Nahuel is, hoe dat komt enzovoort. Oké?' Ze keek hem aarzelend aan, maar knikte toch van ja. Ik boog naar haar toe en pakte haar hand. 'Je doet het vast goed,' zei ik bemoedigend. Ze liet een klein glimalchje zien.
'En jij, Nahuel,' ging Japser verder. 'Jij moet het zeg maar... bevestigen.Dus als Aro, Caius en Marcus je wat vragen, moet je gewoon antwoord geven. Het liefst eerlijk, want die Aro kan gedachten lezen.' Nahuel knikte, ter bevestiging dat hij het begreep.

En zo gingen we vanmiddag nog weg uit het hutje. Op weg naar onze famillie die daar wachtte, niet wetend dat wij kwamen met onze redding
De Volturi kwam morgen al...

Reacties:

1 2

ilovevampire zei op 27 juli 2011 - 17:19:
machtig
xxx shauny

JeRiNo zei op 7 feb 2011 - 15:43:
Hé, hí¡llo!
Waarom geef je mij opeens geen melding meer?!
Mais, j'aime ton histoire

Vertaling: ik hou van je verhaal

<3

Cullengirl zei op 4 feb 2011 - 19:20:
<3333333333333333333333

realMe zei op 4 feb 2011 - 19:11:
leuk..........
ik zat echt zo van....... huh, die doen dat snel. ik dacht echt er komt een hele lange discussie.............

snel verder, ben zo benieuwd!!!!!

justAgirl zei op 4 feb 2011 - 18:57:
spanneeeend <33
me likes it heel erg <33
snel verder jij
Geweldig hoofdstuk, echt goed geschreven <333