FanFic.nl

Best friends are Forever

3.3: The First Day at School (Adalain)

Toen ik later in de avond boven zat, hoorde ik nog steeds geschreeuw van beneden. af en toe ving ik iets op. "Adalain." Ik haat het als mensen me zo noemen. Mijn vader had die naam gekozen. Alles wat mijn vader had gekozen haat ik. Ik verbeter ook alle mensen die dat zeggen in Ada. "Forks High." "Reden." 'Oh joepie. Ze was Paul aan uitleggen waarom ik hier ben. leuk. Heel leuk. en ik hield het voor niets geheim zeker.'

de volgende morgen was ik vroeg wakker. Snel douchte ik, kleedde me aan, pakte mijn tas. Die had ik gisteren al ingepakt. Ik liep stil naar beneden. daar zat Paul al. zonder maar enige aandacht aan hem te besteden, smeerde ik mijn ontbijt. "Heb je nog een lift naar school toe nodig?", vroeg hij. schichtig draaide ik om. ik bespeurde hem eerst op elk teken van een leugen, of kwaadheid, of iets wat ik ook maar niet vertrouw. na mijn inspectie bleek tot mijn conclusie dat hij het meende. "Ja, dankje", ging ik op zijn aanbod in.

Op school, waar ik veel te vroeg was, Paul wilde niemand anders tegen komen, liep ik naar de administratie toe en meldde daar wie ik was. Een aardige vrouw hielp me verder met mijn rooster, mijn kluisje en een plattegrond van de school. achter me hoorde ik een groepje mensen binnen komen. Toen ik klaar was daar, keek ik op mijn plattegrond en zocht mijn kluisje en mijn eerst lokaal. Bij mijn kluisje dumpte ik een deel van mijn boeken. die had ik toch nog niet nodig. Mijn kluisje netjes inruimend, hoorde ik een groepje mensen richting mij komen. Toen ik opkeek, zag ik dat het dezelfde waren als net bij de administratie. Net toen ik me wilde voorstellen, klonk de bel. ik draaide me om, om naar Engels te lopen.

Na engels, wat ik ook met hun bleek te hebben, kwam twee uur tekenen. daar heb ik altijd al mijn emoties hun vrije gang kunnen laten gaan. het werkt ontspannend. alsof ik toch iets waard ben. In de pauze zat ik aan het andere eind van de tafel waar het groepje ook samen zat. Na de pauze was ik een uur vrij. Ik maakte mijn huiswerk van eerdere uren. allen engels was dat, van tekenen hadden we niets opgegeven. geschiedenis volgde wat later. het was een interresant vak. we begonnen weer vooraan, bij de jagers en de boeren. dat was iets minder. de tweede pauze was hetzelfde als de eerste. weer zat ik alleen. soms zei iemand iets tegen mij. ik was alleen te verbaasd iedere keer dat het gesprek snel dood liep. geleidelijk aan liep de pauze over in economie. die les verliep ook goed. veel luisteren naar standaarformules. toen de bel klonk, was ik één van de eerste die weg was.

na school liep ik Forks in, wetend waar het tehuis is. Mijn plan voor toen was om te vragen of ik daar mocht gaan wonen. bedenkend hoe ik mijn vraag moest beginnen, liep ik richting het huis. Daar, belde ik voorzichtig aan. Een vrouw deed open. "Hoi ik ben Ada", vertelde ik haar. "hey Ada, ik had al zo'n vermoeden dat je zou komen", reageerde ze gelijk. "Euh ja, mijn vraag is of ik hier mag komen wonen?", vroeg ik voorzichtig. "Ja, natuurlijk, ik kom vanavond wel je spullen halen."
Later zat ik thuis op haar te wachten. toeterend hoorde ik haar aankomen. snel laaide ik mijn spullen in en samen vertrokken we naar het tehuis.

Reacties: