FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Fly away.

Een traan liep over m'n wang. "Dankje." fluisterde ik in Bill zijn oor en het enige antwoord dat ik kreeg was, "Ik ga er geen gewoonte van maken. Laat dat duidelijk zijn." en iets anders had ik niet van hem verwacht. "Ik wil dat je zo meteen je kleren inpakt." zei Bill na een lange tijd van stilte. Ik liet hem los en ik liet me weer in het water zakken. Vragend keek ik hem aan, "We gaan ergens heen met een vliegtuig." legde hij uit. Bill ging uit het bad en hij sloeg een handdoek om z'n middel. Hij keek me afwachtend aan. "Ga nou maar Bill." zei ik, hij knikte en verliet de badkamer. Ik keek verbaasd naar de deur die hij achter zich sloot. Waarom luisterde hij nou, waarom was hij zo lief? Ik ging dan ook maar uit bad en ik droogde me snel af. Ik merkte dat ik geen verse kleren had klaar gelegd dus wikkelde ik mezelf in de handoek. Voor ik uit de badkamer liep keek ik nog even of alles wel goed vast zat, je wist maar nooit hé. Ik liep richting de beddenkamer en op de gang kwam ik Tom tegen. "Hey Tom" zei ik gewoontjes. Toen ik voorbij hem was gelopen voelde ik Tom's ogen in m'n rug branden. Ik hoorde hem fluiten, maar ik negeerde het. Ik kwam de kamer binnen en Bill was druk bezig met z'n kleren in te pakken. Ik nam een topje en en een jeans (natuurlijk ook ondergoed) en ik legde het aan de kant. De rest van m'n kleren smeet ik in de koffer die Bill voor me op bed gelegd had. Nu pas merkte Bill dat ik alleen een handdoek aan had en hij bekeek elke beweging die ik maakte in de hoop dat de handdoek misschien toch zou los komen. "Ik ga me aankleden." zei ik en ik liep weer richting de badkamer. Ik kleedde me in snel-tempo aan want zoals verwacht, stond Bill nog geen 5 minuten later in de deuropening. "Klaar." zei ik. "Kom dan gaan we." zei hij en hij stak z'n hand naar me uit. Ik nam het aan en hij trok me mee naar de frontlounge. Daar werd ik naast m'n zussen in de zetel geduwd. Tom nam het woord. "Oké, jullie gedragen jullie normaal op het vliegtuig en jullie luisteren naar elk woord die we zeggen." zei hij dreigend. We verwachten dat er nog meer zou komen, maar dat was het blijkbaar alweer voor Tom's dagelijkse preek. Bill kwam naast me in de zetel zitten en hij keek me afwachtend aan. "Oh komaan Emma, ik zie de vraag in je ogen branden. Stel ze nou maar." zei hij na een tijdje en ik begon te blozen. Waarom stond er altijd op m'n gezicht te lezen wat ik dacht? "Waarom doe je nou zo lief?" vroeg ik stilletjes. Bill knikte, "Ik doe zo lief omdat er altijd iets tegenover staat als ik lief doe en deze keer is dat ook zo." legde hij uit. Ik moest toch even na denken... "Oh, jij doet lief tegen mij zodat ik me straks goed zou gedragen, niet?" vroeg ik ter bevestiging en hij knikte.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.