FanFic.nl

Best friends are Forever

3.5: Pizza! (Laila)

Laila Pov
Kletsend lagen en zaten we verspreid over mijn kamer. Het huiswerk was allang weer vergeten en we praten over de eerste schooldag, wie knap was en wie niet. Snel keek ik even op mijn wekker en schrok vervolgens toen ik zag hoe laat het was. 'Ik weet niet wat jullie vinden, maar ik heb honger,' riep ik vrolijk boven het geklets uit. 'Wie stemt er voor Pizza?' vervolgde ik mijn zin. Gelukkig was ik niet de enige die zin had in pizza en ik griste snel mijn telefoon van mijn nachtkastje.
'Schrijf even op wat voor Pizza je wilt, dan bel ik even.' Snel liep ik naar beneden om het telefoonboek te halen en het nummer vast op te slaan in mijn telefoon. Toen ik boven was hadden ze vier grote pizza's uitgekozen. Terwijl mijn telefoon over ging, ijsbeerde ik door de kamer, dat deed ik altijd als ik aan de telefoon was, het was een vervelende tic van mij geworden. 'Ga even stil staan, wiebelkont.' grapte Jennifer en als reactie stak ik mijn tong uit. 'Pizzaria Forks, met Embry Call kan ik u helpen?' Ik giechelde zachtjes om de naam van de jongen die opnam maar herstelde me snel. 'Ja, met Laila Cortéz, ik wil graag vier pizza's laten komen.' Snel vertelde ik hem welke er op het briefje stonden en hing daarna op na een korte groet. 'Gelukt!' riep ik terwijl ik een kort dansje in de rondte maakte. 'Zullen we de open haard aan maken?'stelde ik voor. ‘Het is 15 graden buiten,’ zei Amorey droog. ‘Nou en. Ik heb het koud. Ik kom wel uit California hoor,’ verdedigde ik mezelf. Hayden was het gelukkig met me eens en daarom gingen we buiten naar hout zoeken voor op het haardvuur. ‘Er ligt hier een grote stapel,’ riep ze vanaf de andere kant van het huis. Snel rende ik naar haar toe en laadden we onze armen vol met hout. Bij de deur stond een pizzascooter en we roken beide de heerlijke geur van warme pizza die nog niet zo lang uit de oven was. Zo snel als onze volle armen het toelieten renden we naar binnen en gooiden alles met een harde klap op de grond. ‘PIZZA!’ riep ik blij en rende de keuken in. ‘Kijk uit!’ hoorde ik Jennifer nog achter me zeggen, maar ik was al tegen iemand aangelopen en met een harde klap belandde ik samen met iemand op de grond. Gelukkig was ik er bovenop gevallen, dus ik kon nog best snel opstaan. ‘Sorry,’ zei ik beschaamd terwijl ik naar de grond keek. ‘Maakt niet uit,’ hoorde ik een zachte schorre stem zeggen. ‘Het was een eer om je deurmat te zijn.’ Ik keek omlaag en grijnsde naar de jongen die inmiddels op de grond zat. Ik stak mijn hand uit om hem naar boven te helpen. ‘Gaat het?’ vroeg ik aarzelend. Hij knikte en pakte mijn hand vast. ‘Ik ben Embry Call.’ Ik keek naar het gezicht van de jongen en zag dat zijn blik een rare uitdrukking kreeg. ‘Laila Cortéz,’ stelde ik me voor. De jongen keek me aan met bruine ogen met de kleur van hazelnoten en nam daarna afscheid. Toen de jongen weg was keken de meiden me allemaal verbaasd aan. ‘Woeeeh!’ gilden ze pestend en ik gaf een zachte klap tegen het hoofd van Amorey, die het dichtste bij stond. Snel installeerden we ons op de grond voor de tv en aten onze pizza’s op. Verzadigd strekte ik mijn benen uit en draaide met mijn enkels. Hayden greep mijn voet vast, die vlakbij haar hoofd lag. ‘Jij bent echt een wiebelkont,’ stelde ze vast terwijl ze naar mijn voet keek. Snel werd ik me bewust wí¡í¡r ze naar keek en ik trok snel mijn voet terug. ‘Wie is Dimas?’ vroeg ze met een nieuwsgierige ondertoon in haar stem. ‘Mijn broer,’ zei ik zachtjes terwijl ik naar mijn handen keek. ‘Wil je erover praten?’ vroeg Amorey meelevend. Ik schudde van nee en ze gingen er niet over door. Ik richtte mijn aandacht op de tv maar mijn hoofd was heel ergens anders.

Reacties: