FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

It's just who we are.

Eenmaal op het vliegtuig werden de jongens zowat gek van mij en m'n zussen. Natasha zat geen seconde stil en ze zat elk meisje uit te schelden die nog maar naar Tom keek. Niet dat ze daar zo over inzat, je zag gewoon in haar ogen dat ze het deed om Tom te irriteren. Ik zat tussen Bill en Tom en Ellie zat tussen Gustav en Georg, we waren met snoepjes naar elkaar aan het gooien. Natasha zat op Tom's schoot, voor zover ze daar bleef zitten. Bill kreeg een snoepje in z'n gezicht dat afkomstig was van Ellie en het viel tussen z'n benen op de grond. Zonder echt na te denken dook ik er achterna, er verscheen een lachje op z'n gezicht toen ik per ongeluk tegen z'n gevoelige plek botste. Ik besteede er geen tijd aan en ik smeet het snoepje meteen terug naar Ellie. Natasha zat steeds op en neer de wippen op Tom's schoot van enthousiasme en hij keek me geïriteerd aan. "Je zei daarnet dat we ons normaal moesten gedragen... Wel, zo zijn we altijd." zei ik en ik smeet een snoepje in z'n gezicht. Ellie zat nu Georg te pesten die half sliep en half wakker was. Plots kwam er één dame naar ons toe. "Alsjeblieft, houd jullie vriendinnetjes in bedwang." zei op strenge toon. "Ik ben niet Tom's vriendinnetje." zei Natasha net als die keer in het winkelcenrtum. "En waar kijk je naar!?" vloog ze uit tegen het dametje die blikken uitwisselde met Tom. "Oké." zei Tom en hij keek naar Bill. Bill trok me op z'n schoot en hij nam me vast zodat ik niet meer kon bewegen. Tom duwde Natasha op de plek waar ik daarnet zat, tussen hen in dus. Hij deed haar gordel om, "Blijf zitten." zei hij op strenge toon. Natasha kruiste eigenwijs haar armen en ze keek nors voor zich uit. Ik leunde tegen de muur en ik sloot m'n ogen even. Ik ging deze avond zeker doodmoe zijn, dat voelde ik nu al. Ik deed m'n ogen weer open en ik zag dat Bill me met een grijns aankeek. "Ik heb je nog nooit zo uitbundig gezien." fluisterde hij in m'n oor. Ik haalde m'n schouders op. "Je zou altijd zo moeten zijn." fluisterde hij nu. Even bleef het stil, "Ja, dat zouden we wel willen, maar we druven niet zo goed. Vooral Natasha niet...Tom vliegt nogal snel uit. En... we hebben ook nooit een reden om blij te zijn. Nu wel, we gaan op vakantie!" legde ik uit. "Het verwonderd me trouwens al dat hij haar niet geslagen heeft omdat ze weggelopen was." vervolgde ik. Ik kreeg geen antwoord van Bill, hij keek weg van me naar Ellie die Georg nu echt op de zenuwen begon te werken. Ik zag dat hij geïriteerd was, maar hier konden ze toch niks doen of iedereen zou weten dat ze niet de lieve schatjes waren die iedereen dacht dat ze waren.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.