FanFic.nl

Voor ik dood ga.. (compleet)

Hoofdstuk 3

De volgende dag word ik wakker van Nick die “zachtjes”� probeert om te kleden, wat hem dus totaal niet lukt. Net als hij zijn T-shirt uit trekt doe ik mijn ogen open, wauw die jongen is gespierd! Denk ik bij mezelf, vandaar dat hij zulke goede knuffels geeft!
Ik moet moeite doen niet te gaan lachen van mijn eigen gedachten en doe mijn ogen weer dicht, precies op tijd want ik hoor hoe Nick zich omdraait en naar mijn bed loopt.
“Selina? Ben je wakker?”� vraagt hij, ik doe alsof ik net wakker word en kijk recht in zijn mooie bruine ogen “Hé Nick”� zeg ik “Hé Sel”� antwoord hij lachend “Ben je klaar voor vandaag?”� vraagt hij, ik knik en stap uit mijn bed “Laten we zo maar meteen gaan, dan ben ik er van af”� zeg ik “Oke, kleed je aan dan gaan we meteen”� antwoord Nick, ik trek vandaag maar weer mijn jogging broek aan, met uggs en een ander shirtje dan gisteren.
Arm in Arm lopen we aardig vrolijk weer de wachtkamer in, we wachten even tot ik aan de beurt ben en lopen dan de zaal weer in.
Weer knijp ik hard in Nick zijn hand maar het maakt hem nog steeds niet veel uit, hij blijft me bezorgd aan kijken tot het eindelijk voorbij is.
“Kom, laten we maar snel terug gaan voordat je weer gaat overgeven enzo”� zegt hij en helpt me overeind nadat ik een poosje heb gelegen, ik word duizelig doordat ik te snel opstond, ik val tegen Nick aan die me op vangt en wacht tot alles iets minder begint te draaien “Gaat het goed?”� vraagt hij en kijkt me recht in mijn ogen, ik knik voorzichtig een blijf hem aankijken.
“Laten we maar gaan”� zeg ik snel, allebei blozen we een beetje en lopen snel terug naar mijn kamer. We zitten op mijn bed en vertellen elkaar een beetje over ons leven, tot Kristen binnen komt “Selina, ik heb goed nieuws voor je”� zegt ze, Nick en ik kijken elkaar nieuwsgierig aan “We zien dat het heel goed met je gaat, en daarom hebben we besloten dat je naar huis mag. Je hoeft alleen nog naar het ziekenhuis te komen voor de chemo en bestraling en natuurlijk wanneer er echt iets helemaal mis is”� zegt ze “ECHT?”� roep ik enthousiast “Dat is te gek!”� roep ik, ik voel me een stuk minder ziek en geef Nick een knuffel, Nick kijkt me ook helemaal blij aan “Ik ben zo blij voor je!”�
Het voelt goed, dat ik in de laatste maanden van mijn leven toch gewoon thuis mag zijn ook al zullen mijn ouders er niet vaak zijn, Nick heeft me beloofd dat hij bij me blijft..
“Lets go home!”� roep ik enthousiast terwijl ik mijn spullen in mijn tas gooi.

Als ik na een lange tijd weer buiten loop voel ik me net als ieder ander, en dat is echt een heerlijk gevoel!
“Kom, we gaan naar Starbucks. Daar ben ik zo lang niet geweest! Ik trakteer”� roep ik en sleur Nick mee de straat over, zelfs de paparazzi die ons fotografeert maakt me helemaal niets uit en Nick lijkt het ook niet erg te vinden. Samen rennen we helemaal buiten adem Starbucks binnen en bestellen wat te drinken, daarna gaan we aan een tafeltje in de hoek zitten waar we de hele straat kunnen zien en volgen wat er allemaal gebeurt.
Ik heb me serieus in tijden niet zo heerlijk gevoeld.
“Het voelt goed om hier eindelijk weer te zijn”� zeg ik met een opgelucht gevoel, voordat Nick antwoord kan geven gaat mijn telefoon “Evelien”� staat er in beeld “Hallo!”� roep ik vrolijk door mijn telefoon “Selina! Waar ben je? Ik sta in het ziekenhuis en je kamer is helemaal leeg”� roept ze helemaal geschrokken “Ik was vergeten je te bellen, maar ik mocht naar huis omdat het zo goed gaat en ik hoef alleen nog terug te komen voor de chemo en bestraling enzo”� vertel ik haar, ook zij begint helemaal blij te gillen hoe geweldig dat wel niet is. Nadat ik heb opgehangen blijven we nog even bij starbuks zitten, maar daarna besluiten we toch maar naar mijn huis te gaan. Daar gooi ik mijn spullen in de wasmand en de rest laat ik in de tas zitten die ik op mijn kamer leg.
Ik voel me vandaag niet eens zo heel vreselijk, misschien ga ik maandag wel weer naar school! Dat zou ik echt heel fijn vinden, ik moet nog 2 maanden naar school en dan is het eindfeest. Ja, het eindfeest dat op mijn lijst staat! Dus daar moet ik natuurlijk wel heen!
Ik loop weer terug naar beneden waar Nick op de bank zit en naar mijn lijst zit te kijken, ik laat me naast hem op de bank vallen en kijk ook naar mijn lijst.
“Dus, al bedacht wat we vandaag gaan doen?”� vraag ik, Nick kijkt me aan en zegt “Ja, pak je koffer maar weer in want wij gaan op reis”� zegt hij serieus “Wat?”� vraag ik verbaasd, meent hij het nou of niet? “Je wilt toch naar New York en Hawaï? Pak je koffers, dan gaan we nu”� antwoord hij.
Ik doe wat hij zegt en loop naar boven, ik pak mijn koffer en loop dan naar het kantoor van mijn vader om zijn creditcard te pakken.
Waarschijnlijk heeft hij niet eens door dat ik die heb gepakt, en het maakt hem ook niks uit omdat hij het fijn vind als ik een leuke tijd heb ofzo..
Het zal allemaal wel, maar van die woorden kan ik nu mooi gebruik maken.
Nadat ik mijn spullen naar beneden heb gebracht stappen we in Nick’s auto en rijden naar zijn huis, daar verteld hij aan Joe en Kevin wat we gaan doen en pakt snel zijn spullen voordat zijn ouders thuis zijn en ons tegen houden.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.