FanFic.nl

Voor ik dood ga.. (compleet)

Hoofdstuk 5

De volgende ochtend word ik wakker naast Nick wakker door de heerlijke zon die de kamer in schijnt.
Nick ligt naast me nog heerlijk te slapen, ik geef hem een kusje in zijn nek en kijk de kamer rond. Al onze kleren liggen op de grond verspreid en het is een grote troep.
Ik ga weer liggen en sluit mijn ogen nog even en val weer in slaap.
“Goedemorgen lieve Selina, word je wakker?”� vraagt Nick, ik doe mijn ogen open en zie Nick voor me staan “Voor jou altijd”� zeg ik en ga rechtop zitten.
Nick gooit zijn shirt dat nog op de grond lag naar me toe als hij door heeft dat ik mijn shirt zoek “Thanks”� zeg ik en trek hem aan.
Hij is veel te groot en lijkt wel een jurk als ik hem aan heb, ik stap uit bed en loop naar Nick toe en pak zijn handen vast “Was het je belofte waard?”� vraag ik, hij knikt “Zeker weten”� zegt hij en knuffelt me.
“Wat gaan we vandaag doen?”� vraagt hij “hmm, even kijken”� zeg ik en pak mijn lijst “Geen idee. Die twee moet ik met Evelien doen en daar heb ik nu geen zin in”� denk ik hardop “Laten we gewoon een dag naar het strand gaan”� zeg ik dan.
Het is een hele mooie dag voor het strand vandaag, en ik heb eigenlijk wel zin om lekker niks te doen. Als ik maar bij Nick ben..
We pakken snel wat spullen bij elkaar en kleden ons om, ik trek mijn bikini aan doe er een jurkje overheen.

Het strand is echt heel mooi, de zee is helemaal helder blauw en het zand lijkt wel wit. Het is net zo’n foto waarvan je denkt dat het niet bestaat, maar het bestaat dus zeker wel! Geloof me.
Ik leg mijn spullen neer trek mijn jurkje uit en ga op mijn handdoek liggen, ik lig heerlijk in de zon tot die zon ineens verdwijnt en ik allemaal druppels water op me voel. Ik doe geïrriteerd mijn ogen op en zie dat Nick boven me hangt “Kom, je gaat mee zwemmen”� zegt hij “ik hou niet zo van zwemmen”� antwoord ik en doe mijn zonnebril weer goed op “Jammer dan”� zegt hij en tilt me op “Waaah. Nee niet doen”� gil ik en spartel mijn benen heen en weer maar Nick blijft me vasthouden en loopt over het strand naar het water, tot er ineens allemaal paparazzi op ons af komt rennen. Ze stellen allemaal vragen, en roepen van alles maar Nick blijft me vasthouden en loopt gewoon verder.
Tot er ineens één van hun recht voor ons gaat staan met een camera “Als jullie ons nu 5 minuten geven om wat foto’s te maken, laten we jullie de rest van de week met rust”� zegt hij
Gelukkig zijn de 5 minuten snel voorbij, en zoals beloofd lopen ze allemaal weg om ons met rust te laten.
De rest van de dag hebben we een geweldige tijd op het strand, de dag vliegt voorbij en we besluiten maar weer terug te gaan naar het hotel.
Daar kleden we ons om, zodat we er leuk uitzien als we naar het restaurantje gaan waarvoor we gereserveerd hebben.
Dan zie ik mijn telefoon in het hoekje van de kamer liggen, zal ik kijken of ik vaak gebeld ben?
Ik vraag me af waarom niet en pak mijn telefoon op om hem aan te zetten, ik krijg gelijk allemaal berichten en gemiste oproepen in beeld.
Ik lees een paar sms’jes maar besluit dat het niet veel nut heeft omdat in elk smsje hetzelfde staat..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.