FanFic.nl

Voor ik dood ga.. (compleet)

Hoofdstuk 8

We lopen gearmd het vliegtuig in, we worden verbaasd door mensen na gestaard. En natuurlijk horen we ze fluisteren, zo van “wat doen die twee jonge meiden hier”� en “waarom hebben ze geen bagage”� en natuurlijk ook nog “hoe komen ze aan het geld”�, maar het maakt ons helemaal niks uit!
We gaan hier de tijd van ons leven hebben, zonder drama en dokters die niet een normaal kunnen kijken of je wel echt ziek bent..
“Dus wat gaan we als eerst doen?”� vraag ik aan Evelien “Misschien moeten we een soort van appartement of hotel of iets vinden”� zegt ze, ik knik “en een baantje, als we een beetje normaal willen leven en shoppen”� vul ik aan.
“Oké, kom!”� zegt ze, we lopen door de straten van Londen op zoek naar een leuk, klein appartement voor ons tweeën.
Het is al 3 uur ’s middags en we willen het bijna opgeven, als we een makelaar geval zien op de hoek van de straat. “Hallo, we zijn opzoek naar een klein appartement voor ons tweeën”� zeg ik tegen de man waar we heen gestuurd zijn “Oké, er is net een mooie vrij gekomen. Hier zijn wat foto’s”� zegt hij en geeft ons een blaadje met allemaal foto’s erop. Het is echt een leuk huisje, perfect voor ons tweeën. Niet te groot, maar ook niet te klein. drie slaapkamers, een woonkamer met keuken en een badkamer. “Het is perfect”� fluistert Evelien, onderaan de bladzijde staat ook de huurprijs dat omgerekend 300 euro is.. en dat is voor ons tweeën best te doen!
“Kunnen we er even heen om te kijken?”� vraag ik aan de man “Natuurlijk, het is twee straten verder op”� zegt hij en noemt de naam van de straat “Oké, tot straks!”� zeggen we en lopen weg.
“Ik hoop dat het net zo mooi is als op de foto’s!”� roep ik enthousiast. We kloppen op de deur en er word open gedaan door een hele knap jongen “Hallo”� zeggen Evelien en ik vrolijk “Hoi! Kan ik jullie helpen?”� vraagt hij “Ja, we komen voor het appartement dat te koop staat”� zegt Evelien.
De jongen brengt ons naar boven, daar wachten we even op de mensen die de rondleiding geven in het huis en daarna gaan we naar binnen.

“We willen heel graag in het appartement wonen, wanneer kunnen we erin?”� vraagt Evelien “Vandaag nog, als jullie dat zouden willen”� zegt de makelaar. We besluiten om morgen het appartement in te gaan zodat we vandaag nog wat spullen kunnen kopen, zonder bed hebben we er natuurlijk ook niet zoveel aan..
“Selina? Vertel me eens heel eerlijk. Mis je Nick?”� vraagt Evelien ineens, ik schrik er een beetje van. Tuurlijk mis ik hem, maar het is beter zo..
“Nee, het is beter zo”� antwoord ik en begin snel over wat anders.
We lopen door allerlei winkels met leuke dingen voor een huis, waardoor het er gezelliger word en wat je sowieso nodig hebt thuis..
Bij de kassa aangekomen is het al bijna twee uur later. We lopen snel terug naar het appartement waar we gaan wonen en beginnen het een beetje in te richten, daarna lopen we naar het hotel waar we vannacht blijven slapen.
Daar start ik mijn laptop op en kijk naar mijn mailtjes, het staat helemaal vol met Nick.. Hij heeft me bijna elk uur wel een mailtje gestuurd..
Ik voel me een beetje schuldig nu, maar ik blijf mezelf aanpraten dat het beter is zo.
“Ik ga mijn moeder bellen, om haar te vertellen waar ik ben”� zeg ik vastbesloten en pak mijn telefoon. Ik zet hem aan en wacht tot alle smsjes en gemiste oproepen geweest zijn en typ dan het nummer van mijn moeder in.
Nadat ik haar alles heb uitgelegd geeft ze me toestemming om hier een paar maanden te blijven, als een soort uitstapje om mijn leven weer een beetje op te pakken. Ik ben het er wel mee eens en besluit dat ik hier drie maanden zal blijven, Evelien vind dat ook geen slecht idee en we besluiten het inderdaad maar te zien als een soort uitstapje.
Daarna zet ik mijn laptop weer op mijn schoot en begin de mailtjes van Nick te lezen, het was een slecht idee want tranen beginnen over mijn wangen te lopen. Evelien kijkt verbaasd toe en vraagt me of het wel gaat “jawel, ik heb alleen even een momentje van schuldgevoel. Het is inderdaad beter dat we hier even blijven om alles te vergeten en weer helemaal opnieuw te beginnen”� mompel ik, ze loopt naar me toe en geeft me een stevige knuffel.
“Kom, we gaan ben & jerry’s halen en een paar dramatische films huren”� zegt ze en sleurt me van het bed af.
We lopen de kamer uit en doen de deur op slot, daarna lopen we naar de supermarkt en videotheek om wat dingen te halen voor een gezellige avond.
En natuurlijk om het te vieren dat we hier zijn.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.