FanFic.nl

Voor ik dood ga.. (compleet)

Hoofdstuk 9

“Sel, moet je Nick niet even bellen?”� vraagt Evelien zo onschuldig mogelijk als we die avond in het enorme hotelbed liggen “Nee”� mompel ik “Hij verdient het toch om te weten waar je bent en waarom je weg bent gegaan?”� vraagt ze “hmm, hij snapt het heus wel. Hij moet gewoon door gaan met zijn leven, genoeg meiden op deze wereld die meer van hem houden”� zeg ik “Sel, hou op. Ik weet dat je zielsveel van hem houd. En hij van jou”� zegt ze “Hou nou op alsjeblieft, het is beter zo”� zeg ik en doe het licht uit als teken dat het gesprek is afgelopen.
Ik val gelijk in een onrustige slaap, ik droom over Nick die me blijft achtervolgen en zegt “je houdt van me en kunt me niet vergeten”�, het is echt vreselijk! Gillend word ik wakker door een plens water die over me heen word gegooid, ik kijk op en zie Evelien met een beker naast het bed staan.
“Jeetje sel, gaat het wel goed?”� vraagt ze bezorgd, ik knik “nachtmerrie”� antwoord ik.
Ik val weer in slaap, deze keer wat rustiger, en word de volgende ochtend wakker van de regen die tegen het raam tikt.
Vandaag word een heerlijke dag, niet om de regen ofzo hoor, maar gewoon. We kunnen vandaag het appartement in, met al onze nieuwe spullen. Daarna gaan we shoppen want onze lege kasten moeten natuurlijk wel gevuld worden!

Terwijl we gearmd door de winkelstraten lopen kijk ik om me heen, het is hier echt heerlijk!
Mijn voeten doen pijn van alle straten die we door gelopen hebben en mijn armen doen pijn van alle tassen die ik til, maar het maakt me allemaal niks uit! Net als de regen die mijn haar heeft verwoest en mijn kleding nat heeft gemaakt..

2 weken later

Het is zo heerlijk hier! De tijd vliegt voorbij, verschrikkelijk, want ik voel me hier helemaal thuis!
ik wil niet naar huis over iets meer dan twee maanden!
helaas heb ik niet echt een keuze.. ik ben nog geen 18 en mijn eigenlijk nog niet gaan en staan waar ik wil..
“Sel? Weet je wie er vandaag een concert geven in het wembley?”� vraagt Evelien ineens “hmm?”� vraagt ik “jonas brothers”� zegt ze snel “fijn”� antwoord ik “we gaan er heen”� zegt ze dan “oh, veel plezier!”� zeg ik en doe net alsof ik het woordje ‘we’ niet hoorde “jij dus ook”� zegt ze streng

“Eef. Ik. Wil. Niet.”� Roep ik terwijl ze me door de backstage gangen sleurt, Joe en Evelien hadden afgesproken dat ze mij en Nick weer samen gaan krijgen. Dat gaat ze nooit lukken, ik kan Nick niet eens recht in zijn ogen aankijken!
Ik voel me nog steeds zo schuldig..
“Je hebt geen keuze, je gaat gewoon mee”� zegt ze en pakt mijn arm stevig vast, ik voel me net een klein kind dat door de moeder meegenomen word door de supermarkt zodat ze hem niet kwijt raakt..
We zijn bijna bij de kleedkamers als Joe ineens op ons af komt rennen, ik wil het niet toegeven maar het voelt toch goed om hem weer te zien..
“Selina, ik ben blij dat je er bent”� roept hij blij “ ik niet”� antwoord ik chagrijnig “Ja, ze had er niet zo heel veel zin in”� zegt Evelien snel “Nee, en dat is nog zacht uitgedrukt zo te zien”� antwoord Joe “Wat heeft Nick jou aangedaan? Waarom ontloop je hem?”� vraagt hij daarna “Daar gaat het niet om, het gaat erom wat IK hem heb aangedaan”� zeg ik. Joe kijkt ons verbaasd aan, blijkbaar heeft Nick het niet verteld..
“Oké genoeg. Waar kan ik zitten en wachten tot deze avond over is?”� vraag ik zo opstandig mogelijk “daar op die kruk kun je wachten op wouldn’t change a thing, nadat je die met mij hebt gezongen mag je daar weer wachten “tot deze avond over is”� zegt Joe “ik ga niet zingen”� antwoord ik meteen “oh, zeker wel. Of praat je liever met Nick over wat er gebeurt is?”� vraagt hij uitdagend, mijn mond valt verbaasd open “oh my god. Jullie zetten me voor het blok, ik heb geen keuze”� mompel ik “het is maar net wat je liever hebt”� roept Joe vrolijk “Naar huis gaan”� antwoord ik en draai me om, om weg te lopen “Ja, en dat gaat dus niet door”�

Met een kop als onweer ga ik op de kruk zitten en wacht tot ik het stomme lied moet zingen “Vanavond zing ik het met een goede vriendin van mij, omdat Demi niet kon komen. Hier is Selina!”� roept Joe door de microfoon, ik sta op en loop zingend het podium op, iedereen begint te juichen en Evelien roept nog snel dat ik geweldig klink.. Het kan mij allemaal gestolen worden, ik wil dit gewoon snel gezongen hebben zodat ik weg kan. Vlak voor het deel begint dat Joe moet zingen loopt hij het podium af “Joe? What the hell?!?!”� roep ik, maar dan begrijp ik waar Joe en Evelien voor zaten te zorgen. Nick loopt het podium op en begint Joe’s deel te zingen.
Mijn hart slaat een slag over en ik sta op het punt om weg te lopen, tot ik Evelien van de zijkant met een waarschuwende blik naar me zie kijken.
Ik zing verder en ren dan, zo snel als ik kan op mijn hakken, het podium af de backstage hal uit. “Sel, wacht!”� hoor ik Nick roepen, geschrokken draai ik me om. Hij komt naar me toelopen en wil mijn arm vast pakken “niet doen!”� roep ik en wil me door de klapdeuren duwen “die krijg je niet open, ze zitten op slot”� zegt Nick droog, ik zucht en leun tegen de deur aan. Voor ik het tegen kan houden knuffelt Nick me stevig, ik geef het op en sla mijn armen om hem heen. “Waag het niet mij ooit nog eens alleen te laten, zonder een goede reden”� fluistert hij, ik kijk hem aan en zeg “Het was een goede reden. Ik voel me zo schuldig!”� “nergens voor nodig, hoe kon jij nou weten dat je niet dood ging? Hoe kon jij nou weten dat die lijst niet nodig was? Hoe konden wij nou weten dat we meer dagen en nachten samen zullen hebben dan alleen die ene?”� zegt hij, ik zucht. Hij heeft gelijk, en ik kan er niks tegen doen..
“Kom”� zegt hij en trekt me nog wat dichterbij “ik hou van jou, en daar is helemaal niks aan veranderd!”� zegt Nick “Ik hou ook van jou”� antwoord ik en zoen hem. “Ik laat je niet meer gaan”� fluistert Nick en pakt mijn hand vast “nooit meer”�


en dat was het einde..
toen ik dit deel zat te schrijven en af had vond ik dit eigenlijk ook wel een mooi einde..
ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen!

Reacties: