FanFic.nl

Renesmee's Sunset

Chapter 7 - Preperations

H7. Voorbereidingen

“Renesmee, wakker worden. Vandaag is het de grote dag.”� zei Alice die naast mijn bed stond. Ik deed mijn ogen langzaam open. “Schiet even op, we hebben nog veel te doen. Je haar, jurk, schoenen, make-up.”� zei Alice lachend.
“Waar is Jake?”� vroeg ik terwijl ik om me heen keek. Ik zag hem nergens. “Jake heb ik eerst weggestuurd, hij mag je de rest van de ochtend niet zien. Tot bij het altaar.”� zei Alice met een glimlach. “Nou kom mee schoonheid, tante Alice en Rose gaan je helemaal opdoffen voor vanmiddag.”�
Ik was nog helemaal niet uitgeslapen. En dat op de dag van de bruiloft nog wel!
“Renesmee, wil je ook nog een ontbijt?”� vroeg Edward vanuit de keuken. Eten, dat was nu wel het laatste waar ik zin in had. “Oké!”� hoorde ik Edward weer zeggen. Wat handig was dat gedachtelezen toch. De zware voetstappen op de treden gaven direct aan dat Renee op weg was naar mijn kamer. Net zoals de vorige keer met Bella haar bruiloft had ze zich samen met Esmé zich helemaal uitgeleefd op de versiering en organisatie.
“Kom mee Nessie, op naar de badkamer.”� ik werd meegesleept naar de grootste badkamer in het huis. Althans tot in hoeverre het nog op een badkamer leek. De hele grond stond bezaait met potjes. Mijn jurk hing in een witte beschermhoes aan de deur van de douche. Maar ook de bodem van het bad was vol gepropt met dingen waarvan ik het merk niet eens kende. Voor de grote spiegel stond een stoel. “Zitten”� commandeerde Alice me. Braaf ging ik op de stoel zitten.
“Alice, wat moet er met haar haar gebeuren?”� Vroeg Rosalie die strak naar mijn haar keek alsof het elk moment omhoog kon gaan staan. Kort maar krachtig legde Alice uit wat het hele plan was. Ik liet het maar gewoon gebeuren. Er iets tegen doen was toch onmogelijk.
“Je moet wel even goed stil blijven zitten hoor, anders redden we het nooit weer voordat de muziek begint te spelen. Denk maar aan iets leuks. Dan is de tijd veel sneller voorbij. Werkte ook bij Bella.”� zei Alice met nadruk op ‘goed stil blijven zitten’. Het was maar goed dat ik een half vampier was, anders had ik dat uur nooit volgehouden. Maar ja, hoelang is een uur nou als je alle tijd van de wereld tot je hebt? Nog voordat ik het me besefte waren Alice en Rose klaar met mijn haar en mijn gezicht.
“Oké Nessie. Ga maar staan, het is tijd voor je jurk.”� riep Alice enthousiast.
Nu was het eindelijk zover, maanden gewacht op mijn jurk. Nu mocht ik de jurk toch zien, the big moment. “Bella, kom je? Renesmee krijgt haar jurk aan!”� riep Rosalie naar onder. De zachte voetstappen van Bella renden de trap op. En de deur vloog open. “Renesmee, schat! Wat zie je er prachtig uit.”� riep Bella ontroerd. Als ze kon huilen van geluk had ze nu zeker een paar traantjes laten gaan. “Heb je de fotocamera bij je?”� vroeg Alice. Nog steeds waren Rosalie en Alice bezig mijn hele leven vast te leggen in foto boeken. En het is ze gelukt. Een hele kamer hebben ze aan geweid. Vol met foto’s en boeken. Kasten vol met boeken. Ag, wat wil je ook met zoveel vrije tijd? Terwijl Bella foto’s aan het maken was ritste Alice de hoes open. Mijn mond viel open van verbazing.
Alles, maar dan ook alles wat ik van mijn jurk had verwacht bleek niet waar te wezen. De grote witte jurk waaraan ik gedacht was leek absoluut niet op de jurk die Alice vast hield. Maar het viel niet tegen. Dit was de mooiste jurk die ik ook had gezien.
Een grote lichtroze jurk met roesjes vanaf de heupen die, de perfect bolle onderkant. “Handen omhoog”� zeiden Rosalie en Alice tegelijkertijd. Ik ging rechtop staan en strekte mijn armen. De jurk viel perfect rond mijn lichaam, alsof het gewoon voor mij gemaakt was. “Wow Alice, het is prachtig.”� stammelde ik nog steeds van verbazing.
Edward kwam ook naar boven, hij ging naast Bella staan.
“Renesmee onze favoriete dochter. Omdat we je vanmiddag voor altijd aan Jake gaan geven willen we je nog een mooi cadeau geven. Nou eigenlijk twee cadeaus. Één voor de bruiloft en een na de bruiloft. Van Alice mochten we niks anders geven. Alsjeblieft.”� zei Edward en overhandigde mij een doosje.
“Wat is dat?”� vroeg ik terwijl ik het doosje openmaakte. Er begon iets te glinsteren. Mijn hand gleed over de glinsterende steentjes. “Het is een tiara.”� zei Bella. “Super mooi, bedankt!”� fluisterde ik. Alice pakte de tiara en schoof het in één keer in mijn haar.
“Oké, ben je klaar voor het eindresultaat?”� zei Alice terwijl ze het doek - iets wat al sinds ze bezig was met mijn haar - dat over de spiegel hing er weg haalde.
“Ie!”� piepte ik. Een beeldschone vrouw keek me verward aan in de spiegel.
“Ben…. Ben ik dat?”� vroeg ik twijfelend.
“Echt Nessie, kijk maar eens goed.”� zei Rosalie lachend. Volgens mij moest iedereen een beetje lachen om mijn reactie.
“Nou kom mee Renesmee, het is tijd.”� Zei Edward, en ik hoorde de piano muziek al beginnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.