FanFic.nl

Renesmee's Sunset

Chapter 12 - Ashley

“Ashley! Kom NU mee.”� Schreeuwde Aro steeds kwader, als blikken nou eens konden doden… Zijn gezicht stond strak en zijn ogen spuwden vuur.
“Nee Aro, wat we doen is slecht. Deze groep vampieren had geen kwaad in de zin, helemaal niets. Dit kan ik niet accepteren. Vanaf nu ga ik mijn eigen weg leiden.”� Het kleine verlegen meisje veranderde in een oogopslag in een zelfverzekerde vrouw. Met open mond staarde iedereen haar aan. Even leek Aro uit het veld geslagen maar hij herstelde zich snel. “Jan-“ We begonnen een beetje te lachen, zijn wapen was vernietigd. Hij stond daar nu machteloos, geen enkele verdediging. Hij draaide zich om en rende weg, gevolgd door Demetri en Felix die er nog steeds een beetje verslagen bij stonden. Het meisje stond daar angstig toe te kijken, “Ashley dus...”� zei Carlisle kalm, “Jij bent de eerste die ik ken die zich heeft weten te verzettend tegen Aro en er ook nog mee weg komt.”� Riep hij enthousiast. Verlegen keek ze op. “Het.. het spijt mij.”� Fluisterde ze zacht “Ik dacht dat de manier van de Volturi de enige manier was. Maar toen zag ik jullie en wist ik dat ik fout zat.”� “Nou Ashley, je bent altijd welkom bij ons als je jezelf wilt aanpassen natuurlijk. Maar je mag het zelf beslissen. Je kunt natuurlijk ook nog een eigen leven gaan leiden en zelf op pad gaan.”� Somde Carlisle op, een beetje paniekerig keek ze ons nog steeds aan. “Ja, het zou wel vet zijn.”� Fluisterde ze zachtjes. “Geweldig!”� riep Esmé enthousiast. “Denk je dat je jezelf kunt beheersen in het bijzijn van onze ‘menselijke’ familie?”� vroeg Bella plotseling. “Dat gaat mij wel lukken. We hebben gister nog gejaa- Nou ja, jullie begrijpen me wel.”� Murmelde ze zachtjes. Een ongemakkelijk gevoel kwam opborrelen. Weer een paar mensenlevens naar de kloten. “Nou, welkom bij de familie denk ik dan.”� Zei ik een beetje aarzelend. Ik liep op haar af en gaf haar een hand. Verschrikt keek ze op. “Jij bent helemaal geen vampier!?”� zei ze geschrokken, “Nee, inderdaad. Ik ben geen vampier, eigenlijk een beetje. Maar dat leggen we je later nog wel uit.”� Ze knikte kort, in mijn ooghoeken zag ik Bella nerveus naar Ashley kijken. Waar was Jasper nu als je hem nodig had? Een klein lachje van Edward zijn kant kwam me al tegemoet. “Je ziet hem zo hoor.”�
“O, Ashley. Je moet je echt inhouden bij onze familie. Er zitten nog wel meer vampieren, die zullen er alles aan doen om mijn familie te beschermen. En er zullen ook nog een paar weerwolven zijn, in menselijke vorm. Probeer ze niet aan te vallen, alsjeblieft. Het zijn onze vrienden, familie begrijp je?”� vroeg ik, “Ik denk het wel… Niemand aanvallen, anders word ik aangevallen. Daar komt het op neer of niet?”� “Denk nou niet zo angstig, niemand zal je ook maar iets aandoen.”�
“Ashley! Wacht! Doe dezen ook maar even in, en deze kleren aan. Ik denk dat dat een beetje beter zou staan, in vergelijking met wat iedereen aanheeft.”� Kwam Alice aangerend, in haar handen had ze een lichtroze jurkje en een doosje lenzen. “Dan kun je eerst het beste mee naar binnen gaan in huis. Oké?”� vroeg Alice even vrolijk als altijd. Ashley knikte kort en liep met Bella, Alice en mij richting het huis terwijl de rest naar de gasten ging.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.