FanFic.nl

Renesmee's Sunset

Chapter 13 - Philadelphia

Helemaal onder de indruk van het huis liep Ashley voor ons uit het huis in. Onopgemerkt waren we langs de gasten weten te rennen. Alice wees Ashley richting de badkamer waar ze snel naar binnen stapte. Binnen een minuut stond ze weer buiten de badkamer met haar haar een beetje opgestoken en de jurk danste om haar minuscule kleine lichaampje. De rode ogen waren verdwenen en een vreemde groene kleur was er voor in de plaats gekomen. “Kan het zo?”� vroeg ze verlegen. Alice liep naar voren en deed het jurkje recht. “Ja, nu is het goed.”� Riep ze enthousiast. Ashley, die blijkbaar geschrokken was van de reactie van Alice deed een stap achteruit. “Rustig maar, we doen je echt niets.”� Een kalme golf overspoelde de kamer. Ik hoefde me niet om te draaien om te weten wie daar voor zorgde. “Jazz!”� riep ik blij en draaide me om. “Het leek me verstandig om maar even bij onze nieuweling in de buurt te blijven.”� Antwoordde hij kalm. “Maar ik ga weer naar de gasten hoor, het is hier tenslotte mijn bruiloft niet waar?”� zei ik met een scheve glimlach en liep naar het raam. Met een salto sprong ik naar buiten en lande naast een boom waar Jake en ik wel eens onder zaten.
De lange tafels waar iedereen aan zat hadden plaats gemaakt voor kleine tafeltjes met stoeltjes er omheen. Emmett stond bij één of andere draaitafel, die was versierd met allemaal lichtjes. Er werd een rustig nummer opgezet en Jacob liep richting mij, hij glimlachte en zonder iets te zeggen pakte hij mijn hand. Hij nam me mee naar het midden van de kring van de tafels en stoelen. Mijn handen sloten zich in om zijn hals een en zijn armen gingen om mijn middel heen. Het voelde erg warm en vertrouwd aan, nooit wou ik meer ergens anders heen. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder neer sloot mijn armen nog strakker om zijn hals. “Ik hou van je Jake.”� Fluisterde ik zachtjes. Om ons heen begonnen steeds meer mensen te dansen, Renee samen met Phil, Jasper en Alice, Rosalie en Emmett, Carlisle en Esme. Zelfs Bella en Edward dansten gracieus over de vloer. “Ik ook van jou lieve Nessie.”� Even later werd Jake afgetikt door Seth die ook aan de beurt wou komen. Met hem dansen was zo anders als met Jacob. Lief, dat wel. Maar aan de andere kant ook een stuk minder voorzichtig. Het was maar en geluk dat ik onbreekbaar was… Na een uur had ik bijna iedereen wel gehad. De dans aan wie ik de meeste herinneringen zou overhouden moest die met Emmett geweest zijn. Eindelijk kwam ik weer bij Jake uit. “Wat een geweldig feest.”� Opperde hij, ik knikte en lachte. “Dat is het zeker.”� Ik ging op mijn tenen staan en begon hem te zoenen. Wat iedereen er van zou vinden maakte me niets uit, het was ten slotte mijn bruiloft. Een gejoel en gefluit kwam van de jongens van de roedel - en Emmett natuurlijk - Ik opende mijn ogen en keek recht in die van Jake, zijn bruine ogen glommen een beetje in het maanlicht. Net zo verliefd als de eerste keer staarde ik hem weer aan.
Na een tijdje waren we uitgedanst en nam ik plaats aan een tafeltje, waar Ashley ook zat. Wazig staarde ze voor zich uit. “En, hoe vind je het feest Ash?”� vroeg ik vrolijk. Een beetje geschrokken keek ze op. “Sorry, wat zei je?”� “Ha, dagdromen? “Denk het, het is echt heel erg gezellig.”� Haar blik ging even langs de tafel waar Charlie met Billy zat te pokeren. “Als je het maar uit je hoofd laat.”� Zei ik grijnzend. Geschrokken keek ze me weer aan. “Sorry. Maar het is gewoon zo moeilijk. Hoe doen jullie dat? Echt, die geur het brand. De hele avond al.”� “Oefenen.”� Zei ik luchtig. Haar ogen werden groot van ongeloof. Kom, ga mee dansen. Er is nu geen mens te bekennen.”� Ik trok haar mee naar de dansvloer, waar Emmett als een volleerde DJ stond te draaien. Jake zat bij zijn ‘broers’ aan tafel en de rest stond ook verspreid. “Dus, hoe oud ben je eigenlijk?”� vroeg ik toch maar. “Ben op mijn vijftiende vampier geworden. En dat is nu zo ongeveer honderd jaar geleden.”� Zei ze. “Waar kom je weg?”� was mijn volgende vraag, het leek wel een kruisverhoor “Philadelphia.”� “Heb je verder nog familie?”� “Zo hé, jij bent nieuwsgierig. Mijn ouders zijn al een tijd dood -natuurlijk- . Mijn zus heb ik niet gekend. Ze werd al vroeg in een gesticht gestopt. Ze was niet normaal en toen verdween ze. Dat was mijn hele familie.”� “Rot voor je.”� “Je leert er mee leven, zo kwam ik ook bij de Volturi terecht. Ze vonden het zielig voor me. En ze konden me natuurlijk goed gebruiken…”� “HEB JE EEN GAVE?”� riep ik iets te luid. “Ja, ik kan gedachten manipuleren. Als ik wil dat je iets denkt, iets vind over een bepaald onderwerp dan gebeurd dat. Ik kan jou laten denken dat ik een rockster ben en ben opgestaan uit de dood. Je zou me ook nog geloven als ik het zou proberen.”� Gaf ze schaapachtig toe. “Geniaal.”� Zei ik lachend.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.