Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Harry Potter » Competition For Love [Draco Malfoy] » Chapter 1 - The Bet

Competition For Love [Draco Malfoy]

13 feb 2011 - 18:20

722

0

220



Chapter 1 - The Bet

Chapter 1

Met opgeheven hoofd paradeerde Taylor door de gangen van Hogwarts richting de dungeons. Het was weekend vandaar dat ze een kort jurkje droeg en op hakken liep van maarliefst tien centimeter. Haar bruine haren vielen tot over haar schouders en een grijns op haar gezicht liet blijken dat ze al de aandacht die ze kreeg van de jongens heerlijk vond. Ja, het was zeker Taylor Grace had het gemaakt op Hogwarts. Niet alleen liet ze de jongens van Slytherin omkijken, maar ook die van Gryffindor, Ravenclaw en Hufflepuff. Ook al waren die stuk voor stuk te bang om haar ook maar mee uit te vragen. Taylor ging alleen maar uit met mensen van zuiverbloed, Slytherins en als het meezat, mensen met aanzien.
Al snel kwam ze aan bij een muur aan waar ze alleen maar een echte Slytherin doorheen kon, er verscheen een grote deur. Ze stapte naar binnen en keek naar binnen, het was rustig in de leerlingenkamer. Het was dan nog maar half elf ’s avonds, iedereen leek al te slapen en dat op een zaterdag! Ze zag Malfoy met zijn vriendjes zitten in één van de loungebanken. Ze zag dat de jongens haar aankeken en ze wierp hen een arrogante blik toe, ze zouden willen dat zij van hen was. “Hé Taylor.”¯ Hoorde ze de egoïstische stem van Malfoy klinken, zonder ook maar een spier te vertrekken keek ze hem aan. “Wat moet je, Malfoy?”¯ “Je ziet er weer heerlijk uit, weet je dat.”¯ Het was meer een conclusie dan een vraag, maar toch besloot ze er op te antwoorden. “Dat weet ik. Verder nog iets?”¯ Ze liep naar hem toe en ging naast hem zitten, hij wist wel dat hij haar niet kon krijgen en dat was van zijn gezicht af te lezen - want zijn mond was open gevallen van verbazing. Dat zij naast hem ging zitten was al een begin, een begin van haar plan om Malfoy ten onder te laten gaan. Omdat hij haar niet kon krijgen.

Een onschuldig glimlachje verscheen op haar gezicht, dit kon nog leuk worden. Ze zou hem gaan irriteren… Ze boog zich voorover en even leek het erop dat ze hem zou gaan zoenen, maar haar mond ging langs zijn gezicht en stopte bij zijn oor. “Haal je maar niets in je hoofd, mannetje.”¯ Met die woorden stond ze op, wierp de andere jongens nog een laatste blik waardig en liep richting de meisjesslaapzalen. Om de hoek - buiten het zicht van de jongens - bleef ze staan om even te luisteren wat er nu over haar gezegd werd. “Wat moest ze van je?”¯ hoorde ze de stem van Blaise. Wat zou de reactie van Malfoy zijn, zou hij de waarheid zeggen? “Het zelfde wat meiden altijd van mij willen.”¯ Lachte hij zelfvoldaan, niet echt helemaal de waarheid… “Dat meen je niet, wanneer denk je haar te hebben?”¯ “Binnen twee weken.”¯ “Man, vergeet het. Ze is on-be-rijk-baar.”¯ Antwoordde Blaise, overtuigd. “Hé, ik krijg altijd alles wat ik wil. En als ik haar wil, dan kan ik haar ook krijgen, onthoudt dat.”¯ “Je bent wel heel erg zeker van je zelf.”¯
“Ik durf erom te wedden.”¯ “Oké, natuurlijk zoals jij wilt. Maar dan zetten we er wel iets tussen.”¯ “Zoals wat?”¯ Taylor probeerde wanhopig haar lachen in te houden, als dit zou betekenen dat ze de komende twee weken werd gestalkt door Draco Malfoy… Dan was dit plan nog beter dan ze ooit had durven dromen.
“Ik weet al wat, als jij denkt haar zo makkelijk te kunnen krijgen, dan kan concurrentie toch geen kwaad wel?”¯ Hoorde ze Blaise zeggen. “Concurrentie? Ha, van wie? Laat me niet lachen.”¯ “Twee weken, jij en ik om die Taylor. Wie haar als eerste heeft mag haar hebben, de ander daar in tegen moet voor de rest van het schooljaar met Parkinson gaan. Jij - Ik bedoel die gene die verliest moet haar in de watten leggen en haar op de laatste schooldag keihard dumpen. Een schooljaar lang, alleen Parkinson. Deal?”¯ “Is goed, ik hoop dat je je zult vermaken met Parkinson.”¯ Zei Malfoy zeker, hij dacht volgens mij echt dat hij dit al gewonnen had. “We zien wel, over twee weken. Zelfde plaats, zelfde tijd.”¯ Taylor draaide zich om, als ze daar ook nog maar een moment langer zou blijven dan had ze zichzelf verraden door te gaan lachen.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.